Chcę wstąpić do zakonu. Kto o tym myślał ?

............

ja

a do jakiego konkretnie?

Ja myślałam...Ale po kilku latach się rozmyśliłam. Nie mówię, ze całkowicie, bo nie zamykam się przed tym. Ale już chyba nie wstąpię.

jesli masz powołanie to wstępuj śmiało :)

do męskiego od niedawna zacząlem sie tym interesowac i pytam czy cos wiecie wiecej ;)

wazeliny kosmetycznej i śmiało wal przez furtę do zakony, uprzednio potrzymaawszy za fiuta brata furtiana.

mam znajomego, który był przez kilka miesięcy z zakonie ale wystąpił :o tylko, że on niestety jest teraz trochę psychiczny (nie wiem czy już był taki przed zakonem, bo wóczas go nie znałam)

Poprzeglądaj w necie strony różnych zgromadzeń. Wybierz te, które najbardziej odpowiadają Ci charyzmatem. Skontaktuj się z nimi, pojeździj trochę. Możesz jechać na rekolekcje lub dni skupienia, bo zazwyczaj zakony takie coś organizują. Wtedy poznasz trochę ich życie. To tak na początek. A poza tym to potrzebna jest modlitwa i rozeznanie czy to na pewno to. No i wybór zgromadzenia.

Jeśli masz naprawdę mocne nerwy i bardzo dużo kasy to idź jeśli jesteś z kolei słaba emocjonalnie daruj sobie bo nie dasz rady wytrzymać

Powołanie ma znaczenie. No, ale fakt-mocne nerwy są potrzebne, bo zakon to nie sielanka.

Nie ma znaczenia. Wiem co mówię bo byłam w jednym pół roku.

Porządny zakon nie przyjmie kogoś kto ucieka przed życiem. To nie powołanie. Za burtę tchórzy

Mam duży kontakt z siostrami z różnych zgromadzeń i z dziewczynami, które też były i wystąpiły. Jedne były kilka miesięcy, a inne kilka lat. Nasłuchałam się dużo i mówię, mocne nerwy są potrzebne. Ale moim zdaniem bez sensu jest wstępować, jak się nie ma powołania.

wystarczy być religijnym aż do stanu maniakalnego i juz można być zakonnicą i lubieć seks masochistyczny.

Ujme to inaczej. Już samo to że myśli się o zakonie znaczy że budzi się powołanie, i po wstąpieniu powinno być ono pielęgnowane przez zgromadzenie a tak nie było przynajmniej w moim przypadku. Było wręcz niszczone. Druga sprawa nie wierz do końca w to że siostrzycczki są takie jakie widzisz bo może to być tylko na pokaz.

jest prawda objawiona, że przyroda nie znosi pustki. Jeśli taka zakonnica, czy zakonnik, nie ma zycia seksualnego, zostaje to wypełnione. przeważnie najgorszymi cechami charakterów ludzkich i przykryte hipokryzją. Ot i cała prawda o zakonach i świętoyebliwych braciszkach i siostrzyczkach.

Ja nie mówię o tym, co jest na pokaz. Mam z nimi dobre relacje i wiem o wielu, czasem bardzo dziwnych rzeczach. Tylko twierdzę, że powinno się mieć powołanie. Ale muszę się zgodzić z tym, że zgromadzenie czasem to powołanie niszczy. Różnie bywa. A wszyscy są tylko ludźmi. Takie życie.

powołanie to trzeba mieć by zostać lekarzem-patologiem, a nie kapucynem, baranie yebnięty w łeb.....

Ech prawo dżungli nawet tam

No nawet tam...

Kranamana a z jakimi zgromadzeniami głównie masz kontakt?

Wolę nie pisać na forum, żeby nie rozpowiadać o tych zgromadzeniach. Są to 4 zgromadzenia żeńskie, czynne.

Samo myślenie o zakonie nie jest też powołaniem, bez przesady. Mam wrażenie że koleżanka wyżej chciała być zbytnio głaskana po głowie - a jeśli tak, to moze nie było to powołanie, ale uceiczka przed życiem. Jak się patrzy na świętych ( o takich tylko są filmy:) ) , to widać, ze nikt tam im nie podtrzymywał powołania tylko cięzko pracowali i tyle. I nie narzekali. Bo TO było właśnie powołaniem.

są różne sposoby zmarnowania sobie życia, jedni chlaja gorzałę, inny, ćpają, inne znów zaruchaja sie na śmierć, a jednym zgłubszych sposobów zmarnowania, jest pójscie do zakonu. Amen. Wiwat stojące kutasy.

A czy ja napisałam że myślenie to już powołanie? Napisałam że oznacza to że ono się budzi. To różnica. Co do głaskamia po głowie nie wiem co masz na myśli. Po prostu jeśli uwarzasz że liczyłam na to że będą koło mnie skakać to się mylisz. Po prostu liczyłam że tam bardziej przestrzega się praw a w tym wypadku swojej reguły ale okazało się całkiem inaczej.

nie czytaj więcej Uważasz rze......

Jak się coś budzi, to znaczy że jest, tylko uspione. To co piszesz, przezywa kazdy w każdym powołaniu "Myślałam, że..." (będzie się przestrzegac reguły, On będzie mi bardziej pomagał,jak będe sama, to nie będę mieć żadnych problemów) A tu guzik. Wszędzie ROZCZAROWANIE. Jako naturalny etap do prawdziewgo podjęcia swojego powołania. :)

W kwesti pomagania to akurat bardzo ciekawe bo to nie ja liczyłam na pomoc ale ja chciałam to robić jak widziałam że ktoś sobie nie radzi i zawsze dostałam opierdol za to od opiekunki. Dziwne. A coś uśpionego trzeba obudzić a nie dać jeszcze środek nasenny. Zresztą co będę gadać komuś kto nie ma pojęcia jak tam jest zewnątrz.

po co w zakonie mocne nerwy-bo nie pojmuje...?