straciłam nadzieje na to że kiedyś będzie lepiej...

Niby jestem jeszcze na studiach więc życie dopiero przede mną, ale jakoś nie wierzę w to. Wychowywałam się w rodzinie patologicznej, całe życie byłam bita i poniżana przez starego ( musiał po prostu na kimś się wyładować i zawsze ja jako najstarsza dostawałam), nienawidze go z całych sił z wzajemnością zresztą, nie moge w domu się pokazać bo mnie wyrzuca,nikt z rodziny nie utrzymuje ze mna kontaktu, nawet mama:( tak więc jestem zdana tylko na siebie, nie mam rodziny, przyjaciół, mieszkam w pokoju z dziewczyną z którą prawie wcale nie rozmawiam. Nie mam nikogo komu mogłabym się wyżalić. Zawsze myślałam że kiedyś się ułoży , ale czas mija a ja ani trochę nie czuję się lepiej i nie wierze że kiedyś będę.....

a jak u ciebie z uroda?;)

nie z takich opresji ludzie wychodzili:) Poradzisz sobie, będzie kosztowało to dużo wysiłku, za bardzo na wsparcie nie masz, co liczyć. A faceci zazwyczaj sa , jak jest dobrze, choc też mało który nadaje sie na partnera. Koncentruj się na tym, jak dotychczas udało sie, jest całkiem dobrze;).

słuchaj a nie znasz przepisu na taki makowiec bez ciasta ale z bezą kokosową na górze?

nie znam, przepisy na milosc tez wyszły, :P.

no więc jak dotąd nic nie osiągnęłam. miesiąc temu umarł dziadek który finansował mi życie i studia więc jestem w ciężkiej sytuacji teraz.muszę znaleźć jakąś pracę bo na czyjąś pomoc nie mogę liczyć. szczerze to mogę nawet kible czyścić, wszystko jedno byle jakoś się utrzymać jeśli chodzi o urodę to niestety....tym też nic nie zyskam:(

Właśnie teraz to nie wiem....jak ja sobie poradzę???? muszę chyba przerwać studia bo nie pogodzę pracy i studiów...

nie martw się, jesteś młoda, jeszcze wszystko przed Tobą:)