jak zapomnic

Jak przestac kochac. Jak wyzucic z serca kogos kto jest jak powietrze niezbedny do zycia. Kogos kto jest w Twojej krwi kim zyjesz i oddychasz? Jak wydrzec kogos z duszy kogos kto jest sensem istnienia sensem tej duszy

napisz po ludzku i nie histeryzuj.

Przepraszam za literowki ale nie mam polskiej klawiatury. Jak zapomniec o kims kogo sie bardzo kocha ale nie mozna z ta osoba byc.

poznać inną osobę i nie tracić czasu na to , co niemożliwe...

Jak walniesz się w łeb młotkiem to zapomnisz :)

myślę ze tak naprawdę to się nie da :( choć mozna próbować zapomnieć i z czasem niej boli :)

zdajesz się być niemożebnie nudną Matką Polką, co to kupki, zupki i pieluchy :O niemniej odpowiem: może zabrzmi to trywialnie, ale jedyny sposób to czas. nie da się zapomnieć osoby, którą kochasz, ale czas przytępia odczuwanie i w końcu ten rozdzierający ból zanika.

mne sie wydje ze to hormony wiec pozbyc trufdno ale to i luzja http://www.youtube.com/watch?v=4ALTu4dVbTQ

do tematu. a po co?..nie lepiej sobie czasem pomyslec o kims tak milym..:)

czas. myśleć o sobie. samo przejdzie. to przechodzi.

chcesz zapomniec ze kochasz? Jesli to milosc, to nie da sie:( nie chcialam Cie martwic, wybacz!

niedawno przechodziłam to samo, nie wyobrażałam sobie bez niego życia, nie chciałam życ, w zaden sposób nie mogłam sobie go obrzydzić, nawet psycholog nie pomógł, czym bardziej się starałam, tym bardziej on mnie ranił w koncu doszło do rozmowy, wyrzuciłam z siebie wszystko a on mnie jeszcze bardziej upokarzał i w koncu powiedziałam dośc i przekonałam się że jest nikim i nie zasługuje na mnie. daj sobie spokój

kolezanka wyzej dobrze radzi

Mala mi27 napiszę Ci podobną historię, jak Twoja i wiele podobnych na tym forum. Dodam,że jestem niewiele od Ciebie starsza i przeżyłam również rozstanie z osobą, która wydawała mi się całym światem. Ci co piszą,że czas robi swoje poniekąd mają rację. Ale cały sęk w tym,żeby samamu pogodzić się z utratą ukochanej osoby, zwłaszcza jeśli to było nie z Twojej inicjatywy. Oczywiście wszystko zależy od powodu i okoliczności rozstania. Ja uwolniłam się od poczucia pustki i beznadziei i nie było mi łatwo,zreszta chyba nikomu nie jest w takiej sytuacji. W moim przypadku zbawiene okazało się napisanie pożegnalnego meila i powiedzenie przeze mnie żegnaji prośba o zerwanie jakiegokolwiek kontaktu i okazało się to bardzo pożyteczne. Mam swięty spokój i nie myślę już o nim ,bo zdałam sobie sprawę,że to koniec a ten meil uświadomił mi,że już nie będzie odwrotu od decyzji i że to koniec . Dziś już nie rozpamiętuję tego, co było,żyję dniem dzisiejszym i jestem szczęśliwa, mimo ,że nie mam nikogo. Pozdrawiam głowa do góry, jeszcze i dla Ciebie zaświeci słońce...