jestem w trudnej sytuacji mieszkaniowej, a on nie chce ze mna zamieszkac

mam 22 lata, mieszkam w mieszkaniu z mama i siostra. ojciec z nami nie mieszka, ale zazadal od mamy splaty jego czesci mieszkania, byly sprawy w sadzie i sad uznal, ze mieszkanie bedzie do wyceny, sprzedadza i podziela sie po polowie. wychodzi na to, ze niedlugo bede bez domu, bez wlasnego kata, a wlasciwie bez zadnego kata. przejelam sie tym bardzo i zaczelam szukac pracy (studiuje dziennie, zostal mi jeden semestr) i zapytalam chlopaka czy jest gotowy wyprowadzic sie od rodzicow i wynajac mieszkanie jak znajde prace, odpowiedzial ze... nie kiedys juz rozmawialam z nim o wspolnym mieszkaniu i zawsze twierdzil ze nie bedzie wynajmowac mieszkania bo nie bedzie dawal obcym ludziom zarabiac itd, ze to strata pieniedzy i ze i tak go na to nie stac bo za malo zarabia, ale myslalam ze teraz zmieni zdanie, ze sytuacja wymaga tego zeby jakos wspolnie sobie poradzic, a ja jesli znajde prace to i tak nie zarobie tyle zeby wynajac jakies mieszkanie, razem byloby latwiej, a poza tym jestesmy razem ponad 5 lat i uwazam ze to juz odpowiedni moment na taki krok, ale on nie chce... co mi radzicie?

poważnie o tobie nie myśli, ani nie planuje przyszłości z tobą. Jeśli wie o twoich problemach mieszkaniowych i nie chce nawet podjąć tematu to sprawa jasna

denerwuje mnie takie myślenie. W takim razie skoro on mało zarabia i nie ma zamiaru wynajmować mieszkania i płacić obcym ludziom, to co, będzie mieszkał z rodzicami do 40, dopóki nie odłoży na mieszkanie? ehh, widocznie nie myśli o Tobie poważnie. gdyby tak było, postarałby się znaleźć jakieś rozwiązanie

z jednej strony go rozumiem, bo prawda jest taka, ze po studiach zarabia tyle ile musialby zaplacic za wynajem i oplaty, na nic wiecej by nie starczylo, ani na zycie, ani na utrzymanie samochodu, a ja narazie tez pracy nie mam wiec przeprowadzka poki co jest nierealna, ale liczylam, ze jakos mnie wesprze, ze powie ze poradzimy sobie itd, a u siebie w domu napewno jest mu dobrze, mieszka w malym domku z rodzicami, o nic ine musi sie martwic itd

Nie ma co się na gówniarza oglądać, tylko na siebie patrzeć i na swoje dobro. Ewentualnie dobro mamy i siostry. Jesli znajdziesz pracę, to bardzo dobrze, ale nie nakrecaj się na najgorsze. Bo to nic nie da. Dobrze? Narazie masz gdzie mieszkać. Swoja drogą dziwne są te sądy. Powinny brać stronę słabszych, miec na uwadze dobro dzieci - Ty już nim nie jesteś, ale się uczysz ..... Popieprzone to wszystko :o

A tam, co to za związek.. Zresztą mam podobnie dość z tym, że nieco inaczej. Myśl o sobie..Zamieszkaj z mamą i sis. Sprzedacie mieszkanie, dostaniecie połowę kasy, dobierzecie może jakiś kredyt i kupicie mieszkanie:)

Nie rozumiem, dlaczego macie pozbywac sie waszego mieszkania? Jasne, ojciec ma praawo do polowy jego wartosci. Wiec mama powinna wziac kredyt pod hipoteke i splacac raty. W takiej sytuacji nic by sie nie zmienilo. Mieszkalybyscie tak jak do tej pory. A swoja droga myslac o wspolnym mieszkaniu z chlopakiem jakos nie zauwazylam, zebys sie zastanawiala, bo bedzie z matka i siostra. Dziwne, jak dla mnie. A chlopakowi sie nie dziwie. Po jaka cholera placic obcym za wynajem. Mozna wziac kredyt na zakup mieszkania i tyle lub troche wiecej placic rat, ale ZA SWOJE. Chlopak wie co robi.