Geny czy wychowanie?

Jak myślicie co bardziej warunkuje zachowanie człowieka - geny czy wychowanie? Mam 16 letniego syna. Z jego ojcem dość szybko się rozstaliśmy, był człowiekiem egoistycznym, narcystycznym, pozbawionym empatii. Taki egocentryk. Syna starałam się wychowywać na osobę wrażliwą, w miarę po partnersku ale i konsekwentnie. Dzisiaj zaczyna mnie przerażać bo coraz więcej cech mojego byłego zauważam w synu - jest egoistyczny, ma mała dozę empatii. Zastanawiam się czy to geny czy popełniłam jakiś bład wychowawczy? Syn ma 16 lat i coraz trudniej zaakceptować mi jego zachowania.

geny

geny nie sa odpowiedzialne za zachowanie a raczej swiadomosc a ta nie ma ograniczen i wystarczy jedno przemyslenie czy zdarzenie i twoj syn moze sie bardzo zmienic

geny a wychowanie to kurwostwo jest i po cio komu to http://www.youtube.com/watch?v=GutTCe7YnTI

Chyba bardziej geny, wychowanie ma na pewno wpływ na człowieka i dlatego Twój syn jako dziecko zachowywał sie tak jak go wychowałaś a teraz, niestety, geny wyłażą na wierzch :o Ale myślę że wychowanie nie pójdzie całkiem na marne i jednak pewne zachowania wpoiłaś synowi na zawsze :)

Mnie zaczyna przerażać myśl, że on sobie w końcu może spieprzyć życie. Tak jak mój były. Jest inteligentnym chłopcem ale nie raz jego zachowanie odbija się echem przeszłości w mojej głowie. Taki głupi przykład. Umyłam podlogę w przedpokoju i krzyknęłam do niego, że podloga jest mokra i śliska. Za chwilę syn z góry (mieszkamy w domku) znosił jakieś szklanki i talerze, oczywiście biegł po schodach i na dole się wykopyrtnął i zbił szklankę. Ludzka sprawa, ja zaczęłam się śmiać a syn z pretensją do mnie, że to moja wina bo podłoga jest mokra. Tak właśnie "działał" moj eks.

No wiesz :D nie przesadzaj :) większość ludzi jak sie uderzy a ktoś stoi obok i komentuje mówi "to przez Ciebie" :p

Nie komentowałam :-) Zawsze z takich sytuacji oboje się śmialiśmy, rownież jeżeli to spotkało mnie. Mam spory dystans do własnej osoby i zawsze to starała się wpoić synowi. Dla niego jego własna osoba robi się najważniejsza, na zasadzie bo on jest w centrum uwagi. Inny przykład. Syn ma jakieś obowiązki domowe i się z nich wywiązuje ale nic ponad to nie zrobi, tak sam z siebie. Byłam chora, leżałam w łóżku, owszem wszedł zapytał jak się czuję ale nie spytał czy czegoś potrzebuję, chociażby szklanki herbaty. Zero empatii :O

glownie geny to one pozwola ci go "wychowac" tylko do pewnego stopnia a do jakiego to juz same "zadecyduja"

ska, i przezytych doswiadczen

to chyba logiczne ze geny sie dziedziczy po obu rodzicach i chocbys nie wiem jaks ie starala to neistety twoj wysilek pojdzie na marne