Brak mi czegoś. Takiego. Da się przywyknąć????

Moje pytanie brzmi: czy można żyć i być szczęśliwą bez komplementów w związku, bez wyznań miłości? Czy da się przyzwyczaić do braku okazywania uczucia przez partnera słownie? Jego miłość odczytuję w tym, że błyszczą Mu oczy gdy mnie widzi czule mnie całuje z miłością mnie dotyka dba o mnie okrywa mnie gdy śpię głaszcze po włosach robi śniadanie każe zakładać skarpetki żebym się nie przeziębiła latając po gołej terakocie kupuje mi łososia, monte i inne rzeczy, które lubię ściąga film, który chciałam obejrzeć napuszcza mi ciępłą wodę do wanny i zapala świece. Ale... no właśnie. Jest bardzo inteligentnym, samodzielnym, dojrzałym mężczyzną. Kocham Go szalenie. Jednak On nie umie mówić komplementów (przez rok zliczę je na palcach jednej ręki), a słowa kocham Cię - ciężko przechodzą Mu przez gardło. "Ja Ciebie też" jakby łatwiej. ;) On jest bardzo męski. Może w tym rzecz. Nie chcę Go zmieniać. Jest jaki jest i takim Go kocham, ale pytam czy idzie się do tego przyzwyczaić??? :)

Up.

szukasz dziury w calym

ulży ci kiedy napiszę, że nie jest geniuszem?

Sie poplakalem :D

on Ci wyraża, ale nie slowami ;). jeśli chcesz to usłyzszeć to sama najpierw powiedz, sprowokuj go jakoś. w każdym razie to fajny facet z opisu wnika ;).

pewno się przyzwyczaisz o ile nie będziesz ciągle o tym mysleć i nakręcać się :).

albo w dziecinstwie wyprali go z uczuć

a ten chomik nawet tu sie produkuje