ACH! ILE BYM DAŁA BY BYC INNĄ...

Wiem, nic nowego nie napisze ale tak bardzo cierpie, ze juz nie jak sobie radzic z tym bólem. Mam fobię społeczną - unikam ludzi i z nikim nie rozmawiam, jeśli nie muszę. Pojawila sie juz w dzieciństwie. Teraz jestem dorosłą osobą, mam sporo lat i nie radze sobie w życiu, fobia zawładnęła nim, nie mogę zrobic nic, czego pragnę....Najbardziej nie mogę znieśc tej samotnosci i tego, że pojawiały się osoby, które były mną zainteresowane a ja nawet nie potrafiłam spojrzec im w oczy, dosłownie uciekałam. Tak bardzo nienawidze siebie za to, żałuje że nic nie zrobiłam i siedze teraz sama jak palec, wciąż przypominają mi sie wszystkie niewykorzystane okazje. Kto wie, co bym teraz robila gdybym nie miała tego znienawidzonego przeze mnie problemu. Ach! Ile bym dała by byc innym człowiekiem. To zaszło już tak daleko, że nie potrafię tego zmienic a ta świadomośc niemocy niszczy mi życie, czuję się calkowiecie bezradna.