Wasi wspólokatorzy. Tu mozna na nich pomarudzić

Mieszkam z nin już kilka dni. Tak mi działa na nerwy że koniec. Na początku myślał, ze będziemy wspólne gospodarstwo prowadzić jak mąż i żona. Jest upierdliwie miły, chdzi za mną krok w krok. Jak wracam do domu to mnie wita w drzwiach. Uwagi mu nie zwrócę, bo jest właścicielem mieszkania i za krótko mieszkam. Dodtakowo jest strasznie wrażliwy kujon bez umiejętności społecznych totalnie. Ma jakieś natrectwa i wiecznie sprząta. Czuje się zestresowana tym że on jest taki niesmiały. Znalam go wcześniej, ale nie tak blisko. Myślałam, że bede mieć spokój z takim nieśmiałkiem. Nawet nie mozna z nim pogadać tak się spina. Też macie takich zwichrowanych wspólokatorów?

:) dobre. niedługo wrócisz ze szkoły/pracy a tam kolacja przy świecach :D

Ja mam 22 lata i mieszkam z chłopakiem ( 24 lata) i dziewczyną (23 lata). Lokatorka ma upierdliwy zwyczaj zostawiania na parapecie okna zużyte podpaski (niby zawinięte w papier, ale jednak), zużyte patyczki do uszu, zostawia też zawsze otwarty szampon (a ja jak się kąpię, to zawsze go muszę trącić i go rozlewam -.-). Natomiast lokator wbił sobie do głowy, że zostanie kuchcikiem (mimo, że studiuje prawo) i codziennie wieczorem próbuje gotować. Przez to codziennie wczuć w mieszkaniu zapach spalonych grzanek/naleśników/kotletów lub innych dziwnych rzeczy. A ostatnio wymyślił, że spróbuje zrobić naleśniki z bananem i pomarańczą (ale nie jako polewa, czy dodatek, ale składnik ciasta naleśnikowego). Jeszcze bym to jakoś przeżyła, gdyby sprzątał w kuchni po tych swoich kulinarnych rewolucjach :(

A ja mieszkam z "artystą", który często "miesza farby" malując ciapki na ścianie w przedpokoju.