Czy im wierzyć? Nie potrafię...

Całe życie byłam drobna (chuda), przekleństwo mojego życia, które zabijało we mnie pewność siebie. O wadze słyszałam z każdej strony- że anorektyczka, że chora itp. Nidy nie założyłam krótkich spodenek, spódniczki, stroju kąpielowego. Teraz mam 25 i jedyne co mi urosło to biust i biodra, a reszta wciąż koszmarna! Od znajomych i rodziny wciąż muszę wysłuchiwać. Na czym polega problem- nie wierzę w komplementy od mężczyzn. Po prostu wciąż mam wrażenie, że sobie ze mnie żartują lub chcą być mili na siłę. Czy tak jest? Błagam, niech mi ktoś powie dlaczego tak skrajne uwagi są. Chciałabym się wreszcie przed kimś otworzyć i czuć swobodnie zamiast się skupiać na tym ciele nieszczęsnym. Ale nie umiem, bo zawsze potem mi się wydaje, że ten mężczyzna się ze mnie śmieje po cichu.

Nie potrafię na siebie spojrzeć chociaż trochę obiektywnie, albo nawet w lekko optymistycznych barwach się zobaczyć. Niby na co dzień mam ze wszystkimi wesołe i pozytywne relacje, ale jak dochodzi do sytuacji intymnej to koniec. :/ Nie daję sobie odsłonić niczego, co zakryłam właśnie po to, żeby tego nikt nie widział. I wciąż tylko widzę, że ktoś się zdziwi, przestraszy i będzie ze mnie śmiać.