Za bardzo zależy mi na opinii innych ludzi

Witam. Otóż mam taki problem jak w temacie i ostatnio już mam tego tak bardzo dość a nie umiem z tym sobie poradzić. Mam 25 lat i od kiedy pamiętam nigdy nie wyrażałam swojego zdania byle tylko inni mnie z tego powodu źle nie osądzili. Nie popełniałam błędów, nie szalałam, świetnie się uczyłam - na pierwszy rzut oka na prawdę ideał. Ale to było tak bardzo męczące że w głębi duszy sama sobą gardziłam, bo dawałam się wszystkim na około wykorzystywać tylko po to by być lubianą. Zawsze też byłam skrajnie nieśmiała. Zakupy w sklepach gdzie trzeba było poprosić o towar to była katorga - wysyłałam brata, zadzwonić gdzieś - to samo, zapytać o cenę itd. I mimo iż z czasem życie zmusiło mnie do rozpychania się czasem łokciami, i mimo że nikt by mi ze znajomych nie uwierzył ze jestem nieśmiała to jednak jest coraz gorzej. Tak bardzo brzydzę się sobą za to że nie umiem być sobą, że nikt mnie nie zna, przez to nie może zrozumieć i zaakceptować. Źle mi ze sobą, oj bardzo źle.

zrób coś czego zawsze się bałaś ale chciałas zrobic -dla siebie samej :) zmień towarzystwo zacznij od małych kroczków -

Tak to dobre rady ale szczerze mówiąc ja już nie mam żadnej z rzeczy którą bym chciała zrobić. wszystko jest tak wymuszone, ponadto zauważyłam u siebie pewne natręctwa jak np. bez przerwy mycie rąk, nawet jak jadę gdzieś samochodem powiedzmy ok 2 godzin to przynajmniej 5 razy czyszczę dłonie chusteczkami, i ta pedantyczna i chorobliwa dbałość o wygląd, jakbym nic innego nie miała... oj może tylko lekarz mi pozostał ale nie umiem podjąć w tej kwestii decyzji.

skąd jesteś ? może wyjedz gdzieś na tydzień w ciszę- w bieszczady /na mazury/nad morze (jakieś małe ciche miasteczko) napisz smsa do rodziny ,że dojechałaś i wyłacz telefon na ten tydzień- rób to na co masz w danym momencie ochotę -chcesz spać śpij iść na spacer- idziesz zjeść pierogi to je jesz bez względu na porę ;) taki tydzień skupienia na samej sobie

jestem z warszawy, ale jak czytam co piszesz to na prawdę wydaje mi się to bardzo dobrym pomysłem, tylko ze niestety nie mogę, wprawdzie nie mam dzieci ale mieszkam sama z babcią która ma ponad 90 lat i nikt - albo wydaje mi się że nikt - nie mógłby się nią zaopiekować poza mną.

oj nie zazdroszczę tej opieki nad babcią- moja ma 81 lat i choć to bardzo kochana babeczka to jednak codzienne mieszkanie nie jest lekkie... A co z resztą rodziny ? zajmują się babcią? odwiedzają?

ja też bardzo babcię kocham ale jakby nie było jest to duża odpowiedzialność. Reszta rodziny no cóż - oni widzą że ja daje radę nawet bardzo dobrze a więc wszystko ogranicza się od telefonu od czasu do czasu i odwiedzin z jakiś większych okazji.

jeżeli chcesz pogadac bardziej osobiście - mogę dać ci mój numer e-mail -teraz muszę już zmykać spać ale jutro mogę odpisać ;) czasem dobrze jest się wygadać komuś z kim możesz być szczera :) listopadowa_aneczka@interia.pl