piosenki o miłości

Gdyby to wszystko było takie proste, to na pewno w tej chwili nie byłoby nas na kafeterii tylko bylibyśmy razem szczęśliwi. Już od dawna.

Łamy tego forum pokazują, że Ty łatwiej to znosisz. Ja dostaję kociokwiku. A Ciebie nie ma. I jest ok.

Co jest ok? Myślisz, że jak nie piszę, to jest mi ok? Bardzo się mylisz. Po prostu myślę, że tak jest lepiej, ale zawsze sprawdzam milion razy i i tak piszę. Też dostaję obłędu. Bo też mi zależy.

No to masz większą odporność. Ja wytrzymuję tylko kilka godzin, ewentualnie noc, jak Ty się miotasz. A tu 2 dni masakry, skowytu, upokorzeń. Ale trudno. Trzeba coś teraz wymyślić na szybko, do jutra. I albo próbować dalej, albo nie. Tylko wówczas jak to zrobić i nie oszaleć.

To nie są upokorzenia, nie traktuj tego tak. Nie da się z dnia na dzień zapomnieć o kimś, zwłaszcza gdy jest to miłość życia. Nie da się i już. Nie mam pojęcia, co mamy dalej zrobić, ale zgodzę się, że brak ukochanej osoby w codziennym życiu może doprowadzić do obłędu, do szaleństwa, do skrajnych zachowań.

nie wiem czemu zaglądam do Was? wciąż czytam i z racji sympatii do Was o jedno proszę: bądźcie dla siebie dobrzy

Fanko sagi, może w naszej sytuacji czasem jesteśmy dla siebie niedobrzy, ale w rzeczywistości nie możemy bez siebie żyć. I gdyby to wszystko było inne, to leżelibyśmy teraz w łóżku i obsypywali się pocałunkami.

dobrze to rozumiem :( pamiętajcie o mojej prośbie :) Wszystkiego Dobrego i Wesołych Świąt :)

Dziękujemy i wzajemnie wszystkiego dobrego i Wesołych Świąt dla Ciebie. I obyś nigdy nie miała takich problemów, nigdy w życiu. Dziękujemy za zrozumienie i dobre słowo

O której jutro ? :)

To Ty czy jakiś podszyw paskudny?

ja, jak tam, od której w Oviedo ?

od 8

ok, dobranoc i przepraszam Cię za wszystko. Kocham Cię.

Co znaczy Twój post? Ja też Cię kocham.

Przepraszam Cię za strey, których Ci dostarczam.

Oboje sobie dostarczamy. Ja Ciebie też przepraszam. I co dalej?

Dalej to jutro postanowimy. Nie wiem. Dobrze, że będziemy rozmawiać, to już jest dla mnie coś.

I nawet, jeśli teraz, czy potem nam się nie uda, to nie wyobrażam sobie braku kontaktu z Tobą. To taki mój postulat na gorąco.

No dobrze, niech tak będzie, jutro postanowimy. Porozmawiamy. Ogromnie boję się przyszłości. Kocham Cię

Kontakt nigdy nie pozwoli nam się rozstać. Nigdy.

I o to chodzi.

Ale jak tak żyć będąc zawieszonym w dwóch życiach? Chyba się nie da. Bo jakikolwiek kontakt to miłość, tęsknota, troska, powrót.

Niezależnie od wszelkich postanowień, kontakt to propozycje spotkań, to zbliżenia fizyczne, to zazdrość o ukochaną osobę doprowadzająca do obłędu, to bliskość, to zrozumienie, to troska, to chęć bycia z tą osobą, to jeszcze większa tęsknota, i w końcu kontakt to nadzieja, że to jednak nie koniec. Słowo kontakt zawiera w sobie te wszystkie znaczenia.

Marguerite http://www.youtube.com/watch?v=Ge-Uh37j-NQ&feature=related czy to była miłość czy ucieczka przed smutną rzeczywistością, pisarka wspomina dawne uczucie do bogatego Chińczyka, nie miała łatwego życia, matka straciła majątek, brat narkoman, który kradnie pięniądze, dziewczyna jedzie do szkoły , wtedy on pojawia się w jej życiu, mężczyzna jest pod wrażeniem delikatnej ,dziewczęcej urody młodej Francuzki

Kochamy się i już. Jakakolwiek próba dorobienia do tego innej teorii prędzej, czy później ulega degradacji. Tak to jest. I mozna mieć przemyślane rozwiązania, bronić tez, przeprowadzać wielowymiarowe wywody, gimnastykować się umysłowo..... I tak na końcu jest to samo. Miłość. Niespełniona w 100 %, to prawda. Ale miłość. Lepsza niż jej brak. Inaczej bylibyśmy uczłowieczonymi robotami, jak ten z Gwiezdnych Wojen, jak mu tam było ? Nieważne. Jeśli mielibyśmy się rozstać, to tak zupełnie, bez prawa powrotu. A, jak widać, nie jest to możliwe, gdy Ty to robisz i gdy ja to wykonuję. Myślę, że my oboje nie jesteśmy w stanie tego przeprowadzić. Musi wkroczyć ktoś trzeci....... Ale, może lepiej nie.

To prawda, jest miłość, niespełniona i nieszczęśliwa wielka miłość, która za każdym razem wygrywa. Ale pozostała już zupełnie sama na polu walki, wszyscy jej towarzysze zginęli na froncie. Nadzieja, marzenia, plany, wspólna przyszłość, oczekiwania, wymagania, wyczekiwanie na coś, cel. Tego już nie ma, walczy sama. Nie potrzeba w tym wszystkim osób trzecich, przyjdzie czas, że życie to wszystko rozwiąże.

To i ja się muszę poddać, albo polec honorowo.

Walczy sama, ale trzeba przyznać, że jest silnym przeciwnikiem.

To nieodwracalne, niestety. Myslałem, że tak. Ale nie da sie tego odtworzyć. Te ubytki towarzyszące miłości (a może ją tworzące, składniki nieodzowne) są zbyt duże. Przynajmniej po strone Princesitki. Próbuję to wszystko posklejać, ale tu martwota, tam brak, jeszcze gdzie indziej obojętność. Nie da się........ To nie puzzle, które kotek wepchnał pod doniczkę i przy sprzątaniu się znajdą. To serca, krew gorąca, dusza niezłomna, wyobraźnia, marzenia..... To ulatuje, utlenia się, stygnie, obojętnieje, kurczy się w beznadziei ...