Prawo do narodzin! Pamięta ktoś tą telenowelę

Prawo do narodzin (właśc. El Derecho de Nacer) jest to meksykańska telenowela oparta na popularnej kubańskiej radiotelenoweli o tej samej nazwie. Ideą tej historii jest los nieślubnych dzieci które w tamtych latach w krajach chrześcijańskiej Ameryki Łacińskiej były potępione. Autorem tego scenariusza jest Felix Caignet. Telenowela ta została wyprodukowana w 1981. Reżyserem jest Raul Araiza. Całość liczy 190, 30-minutowych odcinków. Od tego serialu zaczęła się kariera Veronici Castro. Opis fabuły Cała historia zaczyna się, gdy młoda kobieta przychodzi do młodego lekarza Alberto Limonty w celu aborcji. Doktor uspokaja ją, odradza ten plan i opowiada jej historię rodziny Del Junco. Rafael Del Junco (Ignacio Lopez Tarso) jest apodyktycznym ojcem dwóch córek Matyldy i Marii Eleny. Budzi respekt w całej miejscowości Veracruz. Rafael jest wyczulony na zasady moralne. Nianią Marii Eleny jest mulatka Maria Dolorez. Maria Elena przeżywa romans z niejakim Alfredo Martinezem (Salvador Pineda) i zachodzi w ciążę. Rafael na tę wiadomość popada w szał, wywozi córkę na prowincję, a gdy tylko narodził się syn każe zabić go miejscowemu bandziorowi Bruno (Julio Cesar Inbert). Maria Dolorez powstrzymuje mężczyznę i ucieka z dzieckiem. Przedtem prosi mężczyznę, żeby powiedział Rafaelowi, że zamordowane zostało nie tylko dziecko, ale też ona. Przez wiele lat opiekuje się nim w biedzie. Maria Elena pogrąża się w rozpaczy, co wywołuje olbrzymie poczucie winy i skruchę u Rafaela, nie chce wyjawić córce fałszywej wiadomości, o której został powiadomiony przez bandytę. Nienawidzi ona ojca, ale nie wie, że chciał on zabić jej dziecko, ale jest świadoma, że Maria Dolorez poczuła jakieś zagrożenie, dlatego uciekła z noworodkiem. Alfredo Martinez oczekuje drugiego syna ze swoją żoną Malagą, z którą ożenił się dla pieniędzy. Matylda natomiast żeni się z bogatym mężczyzną, ale z faktu bezpłodności adoptuje z nim dziewczynkę Cristinę. Cała akcja rozwija się 25 lat później, gdy Albero (syn Marii Eleny), już jako młody lekarz, przyjeżdża z Marią Dolorez do Veracruz. Maria Elena sądząc, że nigdy nie odnajdzie niani i syna, wstępuje do zakonu. Jorge Luiz, wieloletni przyjaciel Marii Eleny, niedługo po przybyciu Marii Dolorez i Alberta do miasta, dowiaduje się, że młodzieniec jest synem Marii Eleny, ale nie może jej tego wyjawić ponieważ, cierpi ona na chorobę serca i silne wzruszenie mogłoby ją zabić. Do Veracruz przybywa także, ojciec Alberta - Alfredo Martinez wraz z jego przyrodnim bratem Osvaldem który jest alkoholikiem, matka Osvalda umarła, gdy miał on 7 lat i nie wychowała syna na poczciwego człowieka. Alberto poznaje w szpitalu koleżankę Cristiny-Amelię. Oboje zakochują się w sobie i planują ślub. Jednak gdy ta dowiaduje się o czarnej matce, rozstaje się z nim. Don Rafael w międzyczasie ma wypadek i zbiegiem okoliczności Alberto staje się dawcą krwi, ratuje mu to życie. Alberto zakochuje się w Cristinie i rodzina Del Junco poznaje go jako narzeczonego Cristiny. Alberto Limonta pomaga swojemu bratu wyjść z nałogu i stać się także szlachetnym człowiekiem. Szokująca sytuacja staje się, gdy Don Rafael składa Marii Dolorez wizytę, kobiecie która jest domniemaną matką dawcy krwi, któremu zawdzięcza życie. Maria Dolorez ujawnia mu, że ten młody człowiek to ten sam którego chciał on pozbawić życia przed laty. Po powrocie do domu Rafael dostaje w wyniku wrażeń wylewu krwi do mózgu i nie może mówić. Alfreda Martineza gnębi myśl co się stało z jego starszym synem i idzie zapytać się o to Rafaela, ale ten jest sparaliżowany i nie może mówić jednak w duszy chciałby zabić człowieka który wykorzystał jego córkę. Maria Elena postanawia opuścić zakon, żeby zająć się chorym ojcem, poznaje w końcu narzeczonego Cristiny i nawet nie podejrzewa, że to jest jej syn. Przez parę miesięcy Rafael bardzo stara się wyjawić córce prawdę, ale nie potrafi. Jorge Luis na wiadomość o lepszym zdrowiu kardiologicznym Marii Eleny, wyjawia kobiecie, że Alberto to jej syn. Maria Elena spotyka się w końcu z Marią Dolorez. Osvaldo całkowicie rzuca alkoholizm i może powrócić do swojej ukochanej kobiety, Alfredo Martnez dowiaduje się wtedy, że murzynka Maria Dolorez opiekowała się Albertem przez lata, tak samo nazywała się ciemnoskóra kobieta która porwała jego syna. Idzie do domu Del Junco upewnić się czy doktor Limonta jest jego synem, Maria Elena pod wpływem emocji potwierdza to. Biegnie on wyjawić synowi prawdę, Maria Elena dzwoni do Jorge Luisa żeby to on powiedział prawdę Albertowi, a nie Martinez, który może spowodować, że chłopak inaczej zrozumie pewne fakty. Emocjonująca scena odbywa się gdy Jorge Luiz i Maria Dolorez ujawniają chłopakowi, kto jest jego prawdziwą matką. Dla Alberta jest to radość połączona ze smutkiem ponieważ w takiej sytuacji Cristina jest jego kuzynką. Wybiega z domu w ataku rozpaczy. Szukają go wszyscy znajomi, w tym czasie Maria Elena mówi Jorge Luisowi i swojej matce kto jest ojcem Alberta i skrzywdził ją sprzed laty. Martinez dobiega do domu Limonty jednak zastaje tam tylko płaczącą Marię Dolorez, jest jej bardzo wdzięczny, że uratowała jego dwóch synów, żałuje też swojej wybuchowości na wieść kto jest jego starszym synem. Alberto idzie na spotkanie ze swoją biologiczną matką Marią Eleną w domu rodziny Del Junco, która mówi mu, że Alfredo Martinez jest jego ojcem. W międzyczasie pomiędzy Jorge Luisem i Martinezem dochodzi do konfrontacji. Ricardo (mąż Matyldy) wyjawia Cristinie prawdę, że nie jest jego prawdziwą córką. Nic już nie stoi na przeszkodzie szczęścia Alberta i Cristiny. Osvaldo dowiaduje się od Alberta, że jest jego bratem, a ten uspokaja ojca, że Alberto już się znalazł. Rafael odzyskuje mowę i chce nadać wnukowi nazwisko Del Junco, lecz on odmawia i pozostaje przy nazwisku Limonta z którym się wychował. Alfredo Martinez wie już, że może żyć w spokoju ducha i nie jest już taki jak dawniej. Jorge Luis który przez tyle lat kochał Marię Elenę doczekał się odwzajemnienia uczucia i postanawiają się pobrać. W ostatniej scenie widzimy jak Alberto przytula się do Marii Eleny i pokochał ją jako matkę natomiast Maria Dolorez przygląda się temu i wydaje się smutna przez ten fakt. Wszystkie perypetie i smutki kończą się więc bardzo szczęśliwie.