Zakochana w Przyjacielu.....

To już 6lat odkąd poślubiłam mojego męża.I 6lat odkąd jest "on". Przyjaciel mojego męża,przyjaciel rodziny. Prawde mówiąc nigdy za nim nie przepadałam, aż do pewnego czasu. To było półtora roku temu kiedy to spojrzałam na niego zupełnie inaczej. I od tamtej pory z każdym dniem stawał mi coraz bliższy. Na początku były bliższe rozmowy i całkowite zrozumienie z jego strony. Wybawca z każego mego problemu.Ale przecież tak wygląda przyjaźń. Wtedy tak to sobie tłumaczyłam, aż do pierwszego pocałunku. Potem wszystko sie zmieniło, zmieniłam sie ja, moje uczucia do niego. Zaczeło sie pisanie smsów, częste spotkania. Czekaliśmy na kolejne spotkania by móc choć na siebie spojrzeć. Kazda chwila spędzona razem dawała tyle szcześcia.Po tym jak zauważyłam że każdego dnia myśle o nim, że zasypiam z myślą o nim,że pojawia sie w moich snach,że czkam na wiadomość od niego powiedziłam "dość". Powiedziłam że nie mogę i nie chce tak dalej że boje sie tego uczucia. Prosił tylko byśmy sie nie unikali,żebyśmy dalej byli przyjaciółmi. Od samego początku wiedziałam przecież ze to nie ma przyszłości. Teraz mija poł roku od tamtej rozmowy. Nasze spotkania sa nie uniknione jest przecież przyjcielem rodziny. Spotykamy się nadal lecz już nie sami.On niedawno związał sie z dziewczyną Czy jest z nią szcześliwy raczej nie dokońca... W ostatni weekend moj mąż zaprosił ich do nas i stało sie to co nie powinno zostaliśmy na chwilę sami i znowu mnie pocałował. Na nowo pojawiły sie wspomnienia, poczucie jego bliskości. Znowu nie mogę przestać o nim myśleć, a tak bardzo bym chciała Czy da sie tak raz na zawsze wyrzucić kogoś z serca?

z deszczu pod rynne

ech...to musi być straszne...ale myślę, że nie da się wyrzucić kogoś z serca, kiedy ciągle sie z nim widuje...jednak najlepiej byłoby jakoś zerwać z nim kontakty...bo ciągłe spotykanie z nim odnawia uczucie

Dopki nie przestaniecie sie spotykac nie zapomnisz o nim!