Wyścig Szczurów

W pracy, w życiu prywatnym... Mnie to przeraża bo jest wszechobecny, czasem żal mi ludzi bo sobie z tym nie radzą i jednak wsiąkają w walkę.. jak Wy to widzicie? Ja też jestem szczurem, ale takim zbuntowanym...

w końcu Cie znalazłem, chodź do mnie, chodź...

znacie to uczucie?

no taak, tutaj tylko uczucia damsko-męskie.... te są pewnie wszystkim obce:( a może to dobrze że nie wiecie o czym mówię..

wiemy, wiemy, ale taki lajf, trzeba sie przystosowac, bo odpadniesz. Mozesz sie buntowac, swiata nie zmienisz tylko stracisz, załóz maskę i udawaj, koniecznie znajdz sobie cos co pomoze Ci odreagować i bedzie git

a ja bym chciała wiedzieć co WY robicie w tym wyścigu? jakieś historie.. pozytywne, negatywne moje odreagowanie... poszłam na siłownie bo długim nicnierobieniu, do dziś ,a mija tydzień boli mnie kręgosłup, tak chciałam odreagować że osoba którą uważałam za koleżankę dobrą kopie dołki, wylewa się z niej, już nie rywalizacja l, ale jakaś agresja emocjonalna.... a pracujemy razem prawie 9 lat...

Nawet jak sie wygra wyścig szczurów, to i tak będzie sie tylko..... szczurem...

ja, ja mam to w doopie, robie swoje i reszta mnie nie obchodzi, niech sobie inni pną się po szczeblach kariery, w zyciu prywatnym raczej nie da sie byc szczurem, nie probowalem szkoda nerwow na to wszystko, ja wychodze z zalozenia: ile mi zosyało? 35-40 lat nic mi nie bedzie po smierci z tego, ze mam to czy tamto, wiec nie mam parcia

aby nie uczestniczyć w wyścigu , trzeba najpierw rozpoznać jego kreatorów i głównych uczestniczących - ludzi można sobie wychować , aby za wszelką cenę dążyli i nie oglądali się za siebie, ani na boki...teraz to już sami się napędzają, jak trybiki w maszynach, tworząc nieskończone iluzje.... .liczy się tylko wynik i liczy się tylko ten , który wygra - reszta jest na dnie....:)

huujowe czasy

kazdy kazdego by zgnoił