marwi mnie to ze mam tak duze wymagania

boje sie ze zawsze bede sama mam 25 lat....Jeszcze 3 lata temu wierzylam w wielka milosc byle co mi imponowalo...mile slowa gesty ładny głos...Zakochalam sie w mezczyznie ktory mnie zostawil ublizal wczesniej ze jestem beznadziejna ze na nic mnie nie stac.sam byl pozadłużany wszedzie jak sie potem okazalo.Kochalam go nie wiem w sumie za co...po prostu od tak...uwialbialam go imponował mi..kazdy mowil ze byl brzydki ze powinnam miec ladniejszego faceta.Dla mnie byl najpiekniejszy na swiecie Potem wzielam sie za siebie..znalazlam prace...Zwiedzilam pól europy.Stac mnie na 2 tygodniowy urlop w Hiszpani czy Portugali..mam swoje pasje paralotnie i konie...I co za tym idzie wymagania tez mam wiekszenie umie juz kochac od taak..Szukam kogos z kim nie bede sie nudzic..Kogo bedzie stac na to by spakowac plaek i leciec ze mna na wymarzone wakacje(nie sponsora bo ja place za siebie)kogos z pasjami z energia zycia.Nie wystarczy mi juz zwykly mily chlopiec..Acha i kogos kto wygladem nie odstaje ode mnie..ani wygladem ani wyksztalceniem ani mozliwoscami finansowymi.Moze zabrzmi to nieskromnie ale ciezko mi znalezc kogos takiego:OJeszcze niedawno bylam biedną zakompleksioną dziewczynką której imponował kazdy...było mmi łatwiej...Teraz to sie zmieniło