problemy wychowawcze

Witam serdecznie. Mam problem z wychowaniem syna. problem polega na tym ze syn nie slucha sie, nie uczy, najprawdopodobniej 2 raz nie zda do nastepnej klasy. jest w trudnym wieku i zadne tlumaczenie prosby ani grozby nie pomagaja. wiele razy rozmawialismy z nim na ten temat byly zachety pieniezne ale rowniez innego rodzaju np. wyjazdy itd. rozwazamy teraz wyslanie syna do szkoly z internatem lecz czy jest to dobry pomysl? juz brak nam sil na wychowywanie go a bardzo nam zalezy zeby nie zmarnowal sobie zycia. mial chodzic do poradni psychologicznej ale udlo nam sie raz go zaciagnac i na tym byl koniec bo nie chcemy go do niczego zmuszac. nie wiemy juz co robic... prosze o pomoc

wam łomot spuści. "do niczgo go nie chcemy zmuszać"... Ile on ma lat, 20?

pewnie popełniliście mnóstwo błędów wychowawczych za młodu, nie mieliście wystarczająco czasu dla chłopaka i teraz są rezultaty. Teraz zamiast wziąc się do galopu i to nadrobić znów chcecie, żeby internat zrobił to za was. Wiesz oczywiście, że to wasza przegrana?

wlasnie problem polega na tym ze poswiecalismy mu czas. zapewne tak jak kazdy popelnia bledy wychowawcze my tez je popelnialismy. teraz mamy problem bo nic na niego nie dziala zadne argumenty. wiem ze internat nie jest dobrym wyjsciem bo uwazam ze jest to pozbycie sie problemu z domu i watpie ze tam cos sie zmieni ale juz nie wiemy co robic...

Ale o co Ci chodzi jak nie chcecie go do niczego zmuszac? No, on chce klase powtarzac a wy go nie chcecie do NICZEGO zmuszac to co sie denerwujecie? Krew mnie zalewa jak widze takie osoby.ZA RYJ I DO PEDAGOGA SZKOLNEGO LUB PSYCHOLOGA. A POZA TYM TY TAM POWINNAS TEZ I SAMA, CZY Z MEZEM POJSC, ZEBY SIE DOWIEDZIEC CO ROBIC A nie "eee, problemy sprawia, moze tak internat, w sumie daleko bedzie to jakby problem zniknie'... no krew mnie zalewa.

wywalcie go z domu, to się nauczy :)

i te nagrody pieniężne za jego psi obowiązek, czyli naukę :O niektórzy nie powinni się rozmnażać :O

Trudno jest coś doradzić przy tak lakonicznych informacjach na ten temat, ale pewna bądź, że internat tylko pogorszy sprawę.

zamiast kary nagrody? jakbym miała dostać kasę i wycieczkę za to, że coś spieprzę, to z przyjemnością.;) jak on się ma nauczyć odpowiedzialności za swoje postępowanie? jego lenistwo i olewactwo nie pogarsza jego zycia.

a moze to nie on powinien isc do psychologa, ale wy? powaznie mowie. popatrz na supernianię... kto jest panem sytuacji w domu i kto powinien ja ksztaltowac?

A dlaczego nie razem? Tutaj http://harmonia-krakow.pl/ jest sporo warsztatów i dla rodziców i dla dzieci. Myślę, że jak chcecie uniknąć poważniejszych spięć i się porozumieć to warto się wybrać na takie warsztaty. Na pewno to nie zaszkodzi.

Powodem słabych wynków w nauce syna może być choroba lub błędy wychowawce, nie musi to wynikać z lenistwa syna. Dziecko z natury jest zaprogramowane z chęcią do poszerzania swoich horyzontów i odkrywania świata. Na początek należy zbadać co mogło się stać, że syn zaczął mieć problemy w nauce? Czy nie wynika to z kłótni rodzinnych? Czy na pewno poświęcasz mu odpowiednią ilość czasu? Może tymi słabymi ocenami próbuje zwrócić Twoją uwagę na siebie? Może to też wynikac z problemów z nauczycielem lub grupą rówieśników. Ważnym aspektem jest pokazywanie synowi, że wierzysz w jego umiejetności, chwal go za małe sukcesy. Nie karaj i nie groź, to nie jest metoda, może to tylko pogłębić problem. Kolejny ważny punkt to rozmowa z nauczycielem, zapytaj i wysłuchaj jak dziecko sobie radzi w jego oczach, jak duże ma problemy. Zaplanujcie na początek wspólny plan działania w szkole, może wynegocjuj jakieś dodatkowe godziny nauki indywidualnej dla Twojego syna. Przyczyn może być wiele, szukaj ich, dużo rozmawiaj z synem i nie poddawaj się w walce o dobro Twojego syna. Rozumiem, że teraz może być Ci ciężko, ale w przyszłości on Ci za to podziękuje. A i jednocześnie nie zapominaj o sobie, bo żeby komuś pomóc samemu trzeba być w dobrej formie. Życzę powodzenia Pozdrawiam Mariusz

Prawdopodobnie Wasze dziecko może cierpieć na zaburzenia związane z rozwojem. Nie próbujcie ciągnąć tematu na własną rękę, gdyż może to się skończyć niezbyt ciekawie. Nam pomogli dopiero http://agathum.pl/ , dzięki którym wspomogli oni wczesny rozwój naszego dziecka.

Miałam ogromny problem wychowawczy z moim dziewięcioletnim synem. Nie radził sobie na co dzień w życiu społecznym. Chodziłam do różnych psychologów, ale nie trafiałam właściwie. Polecili mi www.psychologgarwolin.pl i dopiero tam profeslonalnie zajęto się sprawą. Syn przeszedł terapię i dziś jest zupełnie inaczej. On też jest zadowolony, bo widzi, że lżej mu się żyje. Polecam

Też miałam spore problemy wychowawcze z moim dzieckiem. Postanowiłam udać się z nim do www.psychoterapiakatowice.pl Prowadzą tam konsultacje dla rodziców, które pomagają w rozpoznaniu problemów wychowawczych.

Nie słuchaj tych bzdur jak piszą że gdzieś popełniłas błąd ja będziesz się winić to wykonczysz się .dbaj o siebie i walcz .ja wygrałem trwało to bardzo długo ale wygrałem.musisz walczyć bo nikt oprócz ciebie nie pomoże mu

Pozdrawiam dużo sily

Dzień dobry. Myślę, że na początek warto byłoby się zastanowić jakie jest źródło tej niechęci syna do nauki. Uważam, że na wstępie warto byłoby przeprowadzić rozmowę z nauczycielem czy dziecko może ma jakieś konflikty z rówieśnikami, ponieważ często się zdarza, że dziecko, gdy ma jakiś problem to przestaje się uczyć. Wspomniane jest we wpisie, że syn „najprawdopodobniej nie zda do następnej klasy”, a może warto byłoby pomyśleć nad korepetycjami dla syna, dzięki którym syn mógłby poprawić oceny z przedmiotów z którymi ma problem. Często jest tak, że właśnie rodzice narzekają, że to dzieci się nie słuchają, ale nie biorą pod uwagę tego, że to oni mogą być też źródłem problemu. W treści problemu wspomniane jest, że syn się „nie słucha, żadne tłumaczenie, prośby ani groźby nie pomagają” i rodzi się pytanie skąd to się bierze. Gdy rodzic będzie ciągle powtarzał dziecku, że jeśli nie zacznie się uczyć to będzie miał karę na komputer, nie będzie mu pozwalał na różne przyjemności to wtedy ono będzie jeszcze bardziej robiło na złość. Jeżeli nie będziesz spełniać tej groźby to wtedy pomyśli, że rodzic jest niekonsekwentny i będzie postępować tak dalej, bo będzie uważać, że nie ma żadnych kar. To rodzic powinien zachęcić dziecko do nauki.

Polecam do przeczytania artykuł „ Gdy dorastające dziecko nie słucha rodziców” http://www.pspkaszewo.pl/pliki naucz/ag/dziecko nie slucha rodziców.pdf , w którym pokazane jest jak powinno się właściwie rozmawiać z dorastającym dzieckiem. Warto też wspomnieć, że propozycja zachęt pieniężnych czy wyjazdów nie jest odpowiednim rozwiązaniem, ponieważ dziecko szybko przyzwyczai się do tego i będzie oczekiwało w późniejszym czasie innych korzyści. Myślę, że o wiele lepsze byłoby zawarcie jakiejś umowy z dzieckiem, aby dziecko przestrzegało określonej zasady. Należałoby uświadomić dziecko, że to właśnie rodzic jest odpowiedzialny za edukację dziecka i wspólnie ustalić np. godziny nauki, w których się uczy. Podczas rozmowy z dzieckiem rodzic powinien także wysłuchać nastolatka, ponieważ komunikacja z nastolatkiem to nie tylko mówienie, lecz także słuchanie. Bardzo skuteczną taktyką komunikatywną jest również zadawanie „niewinnych” pytań, może to sprawić, że Twój nastolatek będzie swobodniejszy w kontaktach z Tobą i chętniej będzie dzielić się z Tobą swoimi przeżyciami.

Odnosząc się do pytania czy szkoła z internatem to dobry pomysł, to myślę, że na początek warto spróbować z synem porozmawiać i wprowadzić wspomniane w artykule zasady. Jeżeli to by nie poskutkowało to wtedy warto byłoby pomyśleć nad rozmową z psychologiem dziecięcym niekoniecznie w poradni psychologiczno-pedagogicznej, a w szkole, do której uczęszcza dziecko. Po przeprowadzeniu rozmowy z dzieckiem i wywiadzie z rodzicami psycholog sformułuje wnioski i podejmie konkretne działania. Psycholog podpowie dziecku co powinno zmienić, aby nie miało problemów szkolnych. Psycholog udzieli wskazówek, aby nie było nieporozumień z rodzicami o naukę. Okres dojrzewania to czas, w którym w życiu dziecka zachodzi bardzo wiele zmian m.in. biologicznych, społecznych i psychologicznych. Jest to bardzo trudny moment dla dzieci, w których te przemiany następują, ale także dla ich rodziców, ale nie należy się poddawać tylko trzeba być cierpliwym i wspierać dziecko w tym trudnym czasie. 

http://www.aps.edu.pl/uczelnia/instytut-wspomagania-rozwoju-człowieka-i-edukacji/zapytaj-pedagoga/