Czy powiedzielibyście swoim dzieciom że w młodości braliście narkotyki?

Jesli tak to jak i w jakim wieku byście im to powiedzieli? Jeśli nie to dlaczego?

Jak mój mały 4-letni Piotruś nie może zasnąć to razem jaramy trawę :)

znaczenie, to powiedziałabym, ale na pewno, gdy miałoby już 18 lat, nie raczej nie wcześniej.

Nie, po chuja? Jak samo zacznie ćpać to mu powiem i ostrzegę, a póki samo się z narkotykami nie zetknie, to nie będę mu ich do głowy wbijać.

nie mam dzieci :(

a jakby na przykład dziecko w wieku 15 lat sie za to brało czy wtedy powiedzilibyscie?

No, wtedy tak. Powołałabym się na przykład - własny przykład - jak ćpanie jest do doopy. Z drugiej strony taki nastolatek może stracić do mnie szacunek, skoro 'sama ćpałam'.

ja mojemu dziecku powiem o wszystkich narkotykach jakich próbowałem.Nie będę ściemniał,wszystkiego dowie się z neta jak będzie chciało.Niczego nie będę zabraniał,samo zrozumie że tylko marihuana jest ok a reszta nie prowadzi do niczego dobrego.

związek buduje się na prawdzie: nie wyobrażam sobie być np. z mężczyzną, któremu nie mogę czy boję się powiedzieć, że w młodości brałam narkotyki, a budowanie związku z dzieckiem jest co najmniej tak samo ważne - to nie jest tak, że więź biologiczna rozwiązuje wszystko. Jeśli chcę być blisko z tą osobą, którą jest moje dziecko, to nie dojdę do tego kłamstwem. Powiedziałabym: brałam to i to w takich a takich okolicznościach, a odradzam Ci bo... Tak naprawdę do tej pory używam narkotyków takich jak alkohol i kofeina. Byłaby to moralność Kalego twierdzić, że złe są tylko te narkotyki które są aktualnie nielegalnie. Są tak samo niebezpieczne jak te legalne, no ale można za nie pójść do więzienia i zmarnować sobie rok szkoły np. Myślę, że mówiąc z perspektywy osoby, która wie czym narkotyki są, a nie tylko powtarza morały z telewizji trafię do dziecka prędzej.

żeby dziecko traktować jako spowiednika

Może na kilkulatku, który traktuje cię jak ideał można wywierać wrażenie w ten sposób, ale starsze dziecko widzi już dobrze, że mama i tata to tacy sami śmiertelnicy jak inni, a robiąc z siebie chodzący ideał - zwłaszcza jeśli nim nie jesteśmy - stajemy się tylko śmieszni. A przecież ideałem nikt nie musi być. Oczywiście pewnie nie widzisz nic złego w robieniu z siebie przymusowego spowiednika dziecka, co?

ale pare rzeczy w zyciu zrobilam niezbyt madrych, oczywiscie,ze o tym mowie, zeby tego nie robiły, bo to glupie i sie zaluja. W ten sposób mi ufaja i słuchaja rad, bo wiedza,ze chce dla niech jak najlepiej.