czekałam na ten dzień

długo, choc chyba do konca nie bylam tego swiadoma. 13 lat bycia z facetem, ktory sam nie widział czego chce, wieczna huśtawka emocjonalna, 3 krotne oswiadczyny, 2 krotne planowanie slubu, rozchodzenie sie i schodzenie, zmeczylam sie. dzis spakowalam swoje rzeczy, wszystkie i wsiadlam w samochod bedac pewna ze juz nie wroce, chyba dorosłam

nawet sobie nie probuje wyobrazic jak sie teraz czujesz... a co gorsza - mam przedziwne wrazenie, ze czeka mnie to samo :(

Przerażenie i strach a w oczach łzy, kiedy umrę? Czy wierzyć wróżce? http://smierc.org Czy wierzyć w życie po życiu? A może w przepowiedzianą datę śmierci? http://smierc.org

Wypierdalaj tepa suuko!

:D

jestem w szoku i gratuluje odwagi ja jestem z facetem 9lat mam teraz 25 (za nami 3krotne oświadczyny ślubu jak na razie w planach on nie ma bo twierdzi że to za duży wydatek- remontujemy mieszkanie wykupione wspólnie by zamieszkać razem na tzw swoim, teraz mieszkamy z moimi rodzicami ale nie jest między nami dobrze... coraz gorzej i w sumie nie wiem dlaczego z dnia na dzień jesteśmy coraz dalej od siebie i doszło do tego że ja wolę popisać z ludźmi na forum niż być z nim..... w głowie wielokrotnie rodziła się chęć by odejść ale nigdy nie wystarczało mi odwagi (bo to tyle lat razem, bo go znam, bo nie zawsze jest źle, bo boję się zostać sama... najtrudniej podobno zdobyć się na pierwszy krok GRATULUJĘ TOBIE.. i jeśli tego właśnie chcesz Życzę wytrwałości