Dlaczego faceci nie potrafią dawać kosza??!

Za to kobiety potrafia dawac kosza, czasem w perfidny sposob. Zawsze mi sie chcialo smiac, jak slyszalem, ze kobiety aby nie urazic faceta mowily cos w stylu: nie jestem godna twojej milosci, nie odbieraj mi samotnosci, jestes taki dobry, a ja... nie zasluguje na ciebie itd. zatem kobiety tez nie lepsze. zamiast wprost powiedziec: spierd... to robia jakies zawoalowane podchody, wymyslaja rozne historie, majac ena celu zniechecenie delikwenta. kiedys laska, aby mnie splawic, zaczela sie zachowywac jak jakas uposledzona idiotka (nawet sciemniala, ze jest chora psychicznie) i wprost zapytala czy mam jej dosc.

nie załamał się, bo co się będzie baba przejmował - kto poznał jedną, poznał wszystkie. zresztą nawet jakby miał nerwicę to i tak powiedziałybyście,że to nic takiego bo tylko kobieca nerwica się liczy

A czym sie mialem zalamywac? Tego kwiatu jest pol swiatu, a trzy czwarte go...a warte. Nie ta, to nastepna. Szkoda czasu na taplanie sie w przeszlosci i ogladanie sie za siebie.

bo same na nas wymuszacie takie zachowania. jak sie jest w stosunku do was dobrym, to obrzucacie nas blotem i przypinacie latke nudziarza. a jak wami potrzasamy, to macie kisiel w majtach i jeczycie z zaczwytu.

coz, trafilas na nieopowiedniego kolesia. ale to wcale nie znaczy, ze wszyscy tacy jestesmy.

No dobrze to ja kiedys zerwałem z dziewczyną w taki wymarzony otwarty dla was sposób i to był początek jej koszmaru. Więc ?.

jest cos posrodki miedzy delikatnym tchorzem a tym, ktory 'roztrzaskuje je o sciane":O

Kobiety również potrafią być nieczułe i bardzo ranić to fakt. Niemniej jednak ja doświadczyłam tego od mężczyzny - ukochanego mężczyzny. I do dnia dzisiejszego nie rozumiem czemu nie zasłużyłam na rozmowę. Dlaczego dorosły, wydawało mi się dojrzały facet nie był w stanie usiąść ze mną i porozmawiać jak człowiek z człowiekiem? Bo zobaczyłby moje łzy? Bo sprawiłby mi ból? Ale swoim zniknięciem "zabił mnie". Nie da się opisać tego co wtedy czułam. A teraz już nie jestem tą samą osobą, co kiedyś... I chociaż uczę się żyć na nowo, to w mojej podświadomości tkwi ta niepewność i mnogość pytań, co się stało, dlaczego? Jednego dnia ktoś jest w naszym sercu, życiu, przychodzi do nas, jest cudownie. Żegna się czule... i znika, bez słowa... Wariowałam, myślałam że coś mu się stało... Telefon milczał... nie było go. Dopiero ktoś znajomy powiedział, że go widział, że żyje... I wtedy do mnie dotarło, że już mnie nie chce... tylko dlaczego mi o tym nie powiedział? Dlaczego skazał mnie na życie w czekaniu, w zawieszeniu? Mija czas, ból nie ustępuje, jest co raz gorzej... nadchodzi najgorszy moment, atak paniki - nerwica daje o sobie znać, organizm się poddał. I szpital, ostatkiem sił błagam wspólną koleżankę by mu powiedziała, gdzie jestem... Nic go to nie rusza, nie odzywa się, nie pyta o mnie. I wtedy wreszcie pojmuję, że jego już nie ma. Zaczynam walczyć o samą siebie, to trwa do dziś... A wystarczyło tylko tego dnia gdy ostatni raz zamknął za sobą drzwi, powiedzieć, że to koniec. I wiem, że to wszystko jest bardzo dramatyczne, ale jestem stworzona by kochać i tak też było z nim. A teraz? Szybko musiałam się nauczyć być twardszą. Niemniej jednak targają mną sprzeczności, bo z jednej strony męczy mnie samotność, a z drugiej dopada strach, że ktoś znowu mnie skrzywdzi.

temat zrobiłs ię bez łądu i składu. większość postów wykasowana przez wiesniaka moderatora... a to nie dobrze bo były tutaj wskazówki dla męskich egoistycznych swin :P

wpisy z radami dla bucow egoistow i chujow, ktorzy nie umieja powiedziec wprost, bo chca miec laske w razie czego ZERO EMPATII

i 100% EGOIZMU

mi tez ciezko zerwac (kobieta jestem) fecet to facet, zawsze ciagnie do niego, niewazne jak podlej jakosci egzemplarz :( (shame on me)