Czy to możliwe, żeby to minęło ? No bez jaj ...

Miesiąc temu jeszcze rocznica, ładnie zaplanował wszystko, serduszko ze świec, wino, kwiat, czuły kochany, mówił, że kocha, przytulał, potem zaczał, wyjeżdżać i zaczęłam mu bręczeć ciągle i marudzić, że wyjeżdża, a nie lubie jak wyjeżdża i tak około 2 tygodni, po 2 tygodniach stwierdził, że go wkurzam i nie chce ze mna byc. Potem z nim pogadalam i niby do siebie wrocilismy, potem znowu wyjechal do pracy nad jeziorem wiec tam siedzi od poczatku wakacji i raz jak zadzwonilam to znowu sie wkurzyl i jak sie spytalam czy wrocil bo prosilam powiedzial ze sama tego chcialam, potem przyjechalam do niego ze znajomymi i sie napilismy troche, znowu byl czuly, mowil ze kocha, przytulal, ze tesknil bo sie nie widzielismy dlugo, i potem sie zaczal zachowywac jak kumpel, przyjaciel, nie jak mój chłopak. Jak czasem przyjedzie na chwile do naszego miasta to nie ma czasu albo jest zmeczony, zeby mnie zobaczyc... O co tu kurwa chodzi !? Czy to moja wina bo marudzilam? co powinnam zrobic? Dodam jeszcze ze jego matka mnie nie lubi i mu ciagle marudzi, wiec do tego jeszcze to dochodzi. a razem jestesmy juz ponad 2 lata...

prosze pomozcie mi.. od 2 tygodni sie juz mecze... dzwoni do mnie, ja do niego, ale nie powiedzial mi od tych 2 tyg ze mnie kocha, ze teskni, po prostu gadamy jak kumple... a ja sie glupia nadal staram...

prosze, nie mam z kim pogadac...

po prostu olej gościa, to jakiś fagas

trudno mi go olać... próbuję od 2 tygodni... ale jak zadzwoni to zawsze odbieram, a moi znajomi zrobili się jacyś tacy... nie wiem ... zaczęło się wolne to wszyscy wolą siedzieć na dupach albo iść się najebać. do tego taka pogoda. Więc zostałam z tym sama, bo ile mogę o tym gadać, a oni zamiast ze mną porozmawiać, to mnie odciągają od tego i mówią, że mam dać spokój. Tylko, że tak się nie da... Raz wyłączyłam tylko telefon specjalnie, to się dodzwonił przez moją mamę, ale potem i tak poszedł na spotkanie klasowe po latach i ... tyle, nie widziałam go znowu... Chciałabym być zimną suką w takim momencie...

serio mi ciężko...

Dlaczego nie potrafisz podejść do tego z szacunkiem do samej siebie? Zastanów się czy warto tkwić w syfie.. Może gdy Ty staniesz się stanowcza on się zmieni? a jak nie to odejdź i szukaj szczęście gdzieś indziej.. Czy tak ciężko być szczęśliwym? Czy na siłe trzeba z kimś być bez względu na to, że jest nic nie wart???

W sumie... Może powinnam chociaż spróbować? W sumie.. Nie dziwie się, że zaczął się tak zachowywać.. W sumie ja też bym nie wytrzymała, jakby on mi ciągle marudził i nie pozwalał żyć własnym życiem. A ja mu powiedziałam jeszcze, że się od niego uzależniłam i nie potrafię bez niego żyć... Głupia ! Jestem taka głupia ! ... ja pieprze...

To dalej dawaj sobą pomiatać z głupiego powodu, mianowicie : bo wmawiasz sobie, że jesteś uzależniona:/

No właśnie nie chcę dawać sobą pomiatać i chcę się pozbierać w końcu ! Chcę być taka jak na początku naszego związku. Był to spoko, nie to nie, ciągle z kimś wychodziłam, nie zawsze miałam dla niego czas, bo znajomi też byli ważni. A teraz? On dzwoni - ja lece. Wole spedzac z nim czas. A ja? ... Zawaliłam tyle rzeczy...

Okej.. od dzisiaj postaram się być zimną suką...