Jak się pozbyć zazdrości o byłego faceta????

Jak w temacie. Nie jestesmy razem pól roku. Rozstalismy się pokojowo. Nie było prób powrotu. Jednak wciąz i ja i on wiedzieliśmy,że uczucie nie wygasło. Ale ze względu na to,że nie bylismy tego pewni, balismy sie chyba spróbować. W tym czasie ja poznałam kogoś. Nie był to związek, ot wspólne rzadkie spedzanie czasu. Rozleciało sie. Teraz on kogoś ma. Od miesiąca. Czuję się wprost chorobliwie zazdrosna. Nie ma chwili bym nie myslalała o nim i o niej. Strasznie boli mnie to. Nie okazuje mu tego, nie mam zamiaru psuc niczego w ich relacjach, ale jak się pozbyć tego okropnego uczucia?? ten człowiek ejst mi bliski choćby ze względu na łaczącą nas teraz szczerą przyjaźń. Nawet nie myśle o nim w kategoriach kogoś z kim jescze moglabym być. Po prostu co zrobic by pozbyć sie tego niszczacego bólu i ukłucia zazdrości gdzieś w środku???

Niestety nie mam pojęcia, ale wypowiadam się żeby podnieść Twój temat na górę :)

:P

Pol roku to malo, zeby "odchorowac" zwiazek. Pewnych rzeczy nie da sie przeskoczyc, musza umrzec naturalnie w swoim czasie, nie mozna pstryknac palcami i ot tak wylaczyc emocje, ktore sa jeszcze cieple. Laczylo was tyle wspolnych rzeczy, to normqlne ze jestes zazdrosna. Zaakceptuj swoaj zazdrosc jako cos normalnego, staraj sie go na razie unikac, kazda rozmowa, spotkanie tylko przypomina i podgrzewa emocje. Im bedziesz miala bardziej aktywne zycie, zapelnione spotkaniami ze znajomymi, hobby itd. tym mniej bedziesz myslala o nim + wieksza szansa, ze poznasz nowa milosc.

+ parę drinków

barrakuda racja, bardzo mało czasu. Poa tym przez ostatnich kilka tygodni miala duzo czasu, zbyt duzo wolnego czasu. A jescze kiedy dowiedziałam sie ze on jest z kims to...ehh szkoda gadac do jakich rozmiarów ta zazdrość urosła. Myslałam ze to wciaz uczucie ale chyba juz nie, tyle ze jak wyleczyc zazdrosć. Nie wiem jak przyjąc ja jak cos naturalnego, nie wiem czy potrafię. Mam nadzieje zwrocic mysli wreszcie na inne tory, ale to dopiero za jakiś czas, bo tak jak napisałam woelnego mam potąd!!

to troche tak jakby ktos zalozyl temat, ze pol roku temu umarl mu ojciec a on jeszcze to przezywa, jest smutny i caly czas trzyma go zaloba. To naturalne, ze na to potrzeba czasu i nie mozna sobiepowiedziec "ok od dzisiaj przestane rozpaczac, ze umarl mi ojciec". To etap, przez ktory musisz przejsc i ktory wymaga czasu. Znajdz sobie jakies zajecia, poznawaj ludzi, zyj ciekawym zyciem, a za jakis czas sama sie zdziwisz, ze przestaje cie to juz tak emocjonowac.