nie umiem zapanowac nad nerwami

Witam mam problem jak w temacie, mam od dwóch lat męża, kilkumiesięczne dziecko i nie potrafię panować nad nerwami. Mąż już nie raz ode mnie dostał, ale najbardziej mi zal dziecka, jak puszcza mi nerwy (a wiele mi nie trzeba) zdarza i się krzyczeć na nie, dać klapsa lub potrząsnąć- oczywiście jeszcze niczego nie rozumie, zaczyna bardziej płakać a mnie rozrywa w środku. pomóżcie proszę.- nie krytykujcie mnie, nie jestem złą matka- gdyby tak było siedziałabym i miała to w du.pie, a ja próbuje poradzić sobie z nerwami, tylko nie wiem jak :(

ja bym radziła jakąś terapię, skoro sama nad tym nie zapanujesz

czas zasięgnąć porady psychologa albo psychiatry, bo to normalne nie jest jak sama widzisz. A przyczynę tego masz jakąś, czy po prostu wściekasz się bo lubisz?

nie lubię- pisalam,że jakby mi to pasowało to nie szukałabym pomocy, taki mam charakter, trudne dzieciństwo i chyba stad nerwowość.

ja mam dokladnie tak samo. szybko wybucham i krzycze po malutkim dziecku a ono tez jeszcze nic nie rozumie. wtedy sie jeszcze bardziej wsciekam. mialam ciezkie dziecinstwo i jestem od zawsze nerwowa. bylam kiedys na terapi ale z innego powodu. na nerwy ci terapia raczej nie pomoze. ja staram sobie tlumaczyc co chcwile ze takie dziecko nie robi mi na zlosc celowo;) coraz mniej wybucham. kup tez sobie tabl w aptece bez recepty na uspokojenie i pij herbate z melisy. powodzenia

Poczytaj o syndromie dziecka potrząsanego. Może to tobą... wstrząśnie. A jak nie, to strzel sobie w łeb bo jesteś niebezpieczna dla dziecka.

tez bym radzila wizyte u psychologa z tabletek bez recepty zrezygnuj bo i tak ci nic nie dadza tylko bedziesz po nich spiaca. najlepiej udaj sie do psychologa tez mam i mialam taki problem dostalam tabletki i narazie wszystko dobrze;p trzymaj sie;p i nie daj sie nerwa pozdrawiam;p

a może uprawiaj jakiś sport żeby rozładować nadmiar emocji.

Nie rozumiem jak można potrząsać i bić kilkumiesięczne dziecko:-( A klaps dla tak małego dziecka to też bicie. Jak najszybciej wybierz się do psychiatry, bo nerwicę się leczy, a nie bagatelizuje.

a ja się dziwie co za mąż z toba wytrzymuje?? i pozwala na takie coś? ja na jego miejscu bym odeszła od ciebie i zabrała dziecko - jesteś nienormalna - co im do twojego dziecinstwa?? co twoje dziecko czy mąż są winni? trzeba było nie zakładać rodziny jak niedajesz sobie rady - nie wiem idż na kung fu czy karate albo uprawiaj boks żeby się wyładowac a nie na dziecku - poczytaj sobie książek tracy hogg "język niemowląt" to może zrozumiesz że dziecko nie jest twoją zabawką a odębną istotą którą nalezy szanować!!! a twoje działanie doprowadzi do tego że dziecko bedzie starsze i coraz gorsze bo nauczysz je nerwowości i agresji - zacznie ci oddawać i ciebie bić i zachwile zaczniesz je lać pasem i dopiero będzie mialo udane dzieciństwo z taką mamusią!! i jak sie ma takie problemy to sie szuka pomocy u specjalisty a nie na kafe

hahaha durne su.ki złapały się na prowo!!! chyba nie sadzicie, ze gdyby naprawdę był taki problem to szukałabym pomocy u dzi.wek na kafe co tylko czekają na okazje żeby wyładować swoje frustracje!

prowo czy nie , i tak masz zaburzenia skoro wpadł ci do łba pomysł na załozenie takiego tematu .

A ja nie rozumiem, jak osobie, ktora szuka pomocy, bo wie, ze nie powinna tak robic, ale jak ja dopadnie stres, to nie daje rady sie opanowac - mozna napisac, ze jest nienormalna, ze maz ja powinien zostawic, ze nie powinna byc matka i inne takie. Czy ten temat to tzw. PROWO, czy nie - takie rzeczy sie zdarzaja i to wlasnie bardzo dobrze o takiej matce swiadczy, ze nie udaje, ze nie ma problemu, tylko szuka pomocy, zeby nie zaszkodzic dziecku jeszcze bardziej. W poradnikach sie o tym pisze i apeluje, zeby nie zamiatac pod dywan, ze o sile wlasnie swiadczy to, ze sie czlowiek umie do tego przyznac i poszukac pomocy, a nie ze schowa sie w domu i jak sie akurat nie umie opanowac, to sie dziecku oberwie. Siedza tu kurwa mac same swiete i tylko czekaja, zeby komus wjebac. I ten komentarz - 'prowo czy nie , i tak masz zaburzenia skoro wpadł ci do łba pomysł na załozenie takiego tematu ' - bo o brzydkich rzeczach nie mowimy, tak? Wszytsko ladnie, cukierkowo, babybluesa nie ma, depresji poporodowej nie ma, a tu siedza idelane mamulki, calymi dniami, tylko pytanie, kto sie ich dzieciakami zajmuje. Gdyby autorka faktycznie miala taki problem, to ja bym radzila, ze jak ja ogarnia furia, ktora wynika z tego, ze cos nie idzie po jej mysli, np. chciala zjesc, a dziecko ryczy od godziny, chciala wyjsc do fryzjera, a maz od tygodnia siedzi w robocie do 21 - to jak juz ma potrzasnac dzieckiem albo je opieprzyc - niech wyjdzie do drugiego pokoju, pierdolnie pare razy w poduszke, skopie ja i dopiero wtedy wroci do dziecka. Dziecku mniej zaszkodzi, jak chwile poryczy w samotnosci, niz jak mama sie na nie wydrze.