Żona, nienawiść i zmiana osobowości na gorsze

Witam wszystkich, postaram się najkrócej jak się da. Mam żonę, jesteśmy w małżeństwie od ponad roku. Mamy wspaniałą córeczkę. Mieszkamy i żyjemy razem. Mam też syna z poprzedniego związku który wychowuje się u swojej matki. Z poprzednią partnerką świetnie się dogadujemy - jeśli chodzi o dziecko - wyłącznie dla jego dobra. Ze względu na inne miasta zamieszkania, z synem systematycznie spotykam się 1 w miesiącu, czasami częściej, czasem rzadziej, wakacje, ferie, wszystko równo. Nie wyobrażam sobie go zostawić. Tak też miało być. Niestety, po urodzeniu córki żona zmieniła się diametralnie, w zasadzie każdy miesiąc jest coraz gorzej. Nie akceptuje rzadkich widzeń z synem, za każdym razem długie roty i wywody, wulgaryzmy, podteksty finansowe, dziecko traktuje podmiotowo. To wszystko jest tym bardziej dziwne, że do swojego dziecka (do córki) sprawuje opiekuńczą pieczę razem ze mną. Niestety od prawie 2 lat jest systematycznie lepiej i gorzej, tendencja jest niestety negatywna...Ogranicza kontakty z synem, stawia w sytuacji "nas znowu zostawiasz, wybrałeś tamtych..." , wylicza ile mnie to kosztuje, szydzi, obecność dziecka przy niej, a dochodzi do niej może 1-2-3 razy w roku jest szokująca - wyłącznie uwagi, oschłe negatywne zdania, jak potwór, agent kgb.. Ma wsparcie w matce, która jest osobą 100% dwulicową, wspiera córkę w decyzjach nawet nieprawdziwych, bo sama do dzieci "obcych" ma awersję... Jedno mówi oficjalnie, inaczej jej na osobności... Prócz swojego nosa i otoczenia 4 czlonków rodziny wszyscy inni - znajomi, ich sytuacje, moja rodzina są na planie bardzo dalekim, nie liczą się... Żona bardzo często traktuje syna jak przedmiot, wylicza, że moje widzenia to 2h przy kawie 1x w miesiącu. Ogólnie w małżeństwie odsunęła mnie na 3 plan, jest córka, nie chce jej się nic. Ja sprzątam, poprawiam, pomagam jak mogę, jestem wyrozumialy we wszystkim, ona łapie za słowka, robi awantury, wyzywa moją matkę, ogranicza i jej przyjazdy. Ma bujną wyobraźnię, bo ma tendencje do tworzenia scenariuszy w-g własnych podejrzen będąc pewna tego jakby to miało miejsce. Drwi z ludzi, obmawia ludzi i ich postępowanie, swoje uważając za święte. Ktoś, kto obserwuje jej zachowanie stwierdzi że jest po prostu "podła z nienawiści". Problem jest o tyle poważny, że nie ma dnia, kiedy nie mógł by być dniem radosnym normalnym. Zawsze, nawet jak zrobię 10 rzeczy dobrze, to ona znajdzie tę jedną i zrobi awanturę. Pisać można więcej. Niestety w kalkulacji wady i zalety ... które sobie wypisałem , te pierwsze zakrywają te drugie... Pochodzi z rodziny bardzo oschłej, zimnej, być może to ma sens, bo u mnie wychowanie wyglądało zupełnie inaczej, jej rodzina i ona są dufni w sobie, wszystko co robią, robią najlepiej, jeśli pomogą to tylko sobie, każdy inny przejdzie kulawy i postrzelony wykrwawi się na śmierć... dlatego i mojego syna z którym i tak mam nikły kontakt, bo dla niej zmieniłem miejsce zamieszkania... wszyscy traktują jak "bękarta" co zresztą i także padło z ich ust... Problem polega na tym, że jestem silnym człowiekiem i każdy się pewnie zdziwi po tym co napisałem, dlaczego to trwa... Dlatego, że nie tylko jest córka, którą kocham... ale i żona, do której mimo to czuję uczucie miłości i to jest najgorsze, bo jak można tolerować wieczne poniżanie i obelgi... W każdej chwili można temu stawić czoła, rozmowy nie pomagają ... niestety niezależnie co powiem, wszystko dla niej jest oczywiste i to co ona mysli i jak myśli jest najważniejszym wyznacznikiem. Ona wie lepiej, rozmów były tysiące... konczyły się rozejmem, który trwał .... aż do następnego momentu... to wraca. niestety. Podejrzewam ją o problemy psychiczne, bo niektóre sytuacje i awantury które czyni nie mieszczą się w glowie.. najbardziej boli mnie, że nie ma wsparcia w rodzinie, która tylko przytakuje na jej "tak, wiem, że jest jak mówisz" .... Jeśli znajdzie się ktoś rozsądny, kto zrewoluzjonizuje takie i inne związki, będę wdzięczny..

i wszystkim odpowiadam :-P Tobie nie pomogę, bo nie wiem al eaz mi9 się Ciebie szkoda zrobiło :-) po co wy się ludzie żenicie jak to taka ruletka jest :-O ja kocham i jestem kochana od lat, ale ślubu nie budziet nigdy! i komu to przeszkadza?

u niej w rodzinie chyba cos jest nie tak... nie wiem, alkohol, przemoc??? może ona jest DDA? tak tylko sobie gdybam...

Ale z niej wredna suka i egoistka. Nie ma w sobie czlowieczenstwa. Wspolczuje wyboru takiej partnerki zyciowej. Jesli Cie tak kocha, to dlaczego traktuje Cie jak smiecia? wydaje jej sie ze moze wszystko bo Ty i tak to zniesiesz bez pisniecia slowkiem, wiec bedzie sie posuwac dalej, bo wie ze ma nad Toba wladze! Tak wlasnie zachowuja sie zwierzeta.

musisz byc twardy i jakoś dogadac się z żona (najlepiej wyjedźcie do innego miasta z dala od jej rodzinki i twojjej) ale nie pozwól by Twój syn czuł się jak bękart, nikomu i niczemu niepotrzebny :-( bo co on winien biedaczek?

Czy twoja sytuacja się zmieniła, czy nadal tkwisz w tym związku? , bo mam ten sam problem z charakterem swojej żony.