nudzi mi się

MA MY PRZEWALONE

wyiebali Was? nie chcę być wulgarna, ale w paszczu czy w doopu? bo tam same pedałe, także o picze nie pytam nawet

:P

kto nie sprawdził butów, komu się gówno przylepiło na f23? :D

chlopaczki jutro tez was odwiedze

Dzięki Bogu że mnie pomineliście z tym kasowaniem :D Chociaż pewnie 90% kafe by się ucieszyło :O

Pśp, wlasnie o to chodzi, ze seksualnie nas nie tkneli, poczuli zapach cipki i kazali wypierdalac

:D

Juzek ja mam czyste

Ostrzegam. Z nami nie ma żartów. Lubimy być dobrze wydmuchani w kawowe szczeliny f23 to dominatorzy w tej dziedzinie

Ja mialam obcasy, wiec pewnie jakis w akcie desperacji, w zwiazku z wygladem obcasa przyczepil sie mocno.

wysłannik WIELKIEGO FEKALA przestań pierdolić i idź spać Juzek buty czyste :)

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem poemat Adama Mickiewicza wydany w 1834 w Paryżu; rękopis dzieła przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Rękopis poematu znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu wraz ze specjalną ozdobną szkatułką do jego przechowywania, z mahoniu i kości słoniowej, zamówioną przez Stanisława Tarnowskiego i wykonaną w 1873 przez lwowskiego artystę Józefa Brzostowskiego. Pierwsze wydanie "Pana Tadeusza" na ziemiach polskich ukazało się w Toruniu w 1858 r. w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 (księgi I-X) i dwa dni z roku 1812 (księgi XI i XII) przybycie Napoleona na bitwę . Spis treści 1 Okoliczności powstania utworu 2 Postacie 3 Księgi 4 Wątki 5 Epopeiczność utworu 6 Przekłady na języki obce 7 Adaptacje 8 Ciekawostki 9 Zobacz też 10 Przypisy 11 Bibliografia Okoliczności powstania utworu Według przyjaciela Adama Mickiewicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, pomysł "poematu sielskiego" narodził się już w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Poeta miał rozpocząć go od opisu dworku szlacheckiego. Z kolei Józef Grabowski właściciel wsi Łukowo utrzymywał później, że to w jego miejscowości Mickiewicz powziął postanowienie napisania Pana Tadeusza. Dokładne fakty na ten temat jednak nie są znane. Badacze przypuszczają, że poeta napisał wówczas około sto kilkadziesiąt wierszy opisujących Soplicowo (w ostatecznym kształcie fragment ten ma się kończyć na 174 wersie I księgi). Poeta jednak po napisaniu tego fragmentu nie rozwijał tekstu przez kilkanaście następnych miesięcy. Na początku grudnia 1832 roku (przebywając już w Paryżu) napisał list do przyjaciela, w którym informował o rozpoczętych intensywnych pracach nad poematem. Tekst utworu powstawał bardzo szybko 12 stycznia 1833 roku Mickiewicz donosił w listach, że napisał już "dwie wielkie pieśni". Następnie przerwał prace aż do 6 maja, kiedy to narodziła się pieśń trzecia. Pod koniec tego samego miesiąca ukończył już część czwartą. Nastąpiła wówczas kolejna kilkumiesięczna przerwa w tworzeniu Pana Tadeusza, spowodowana chorobą poety, opieką nad Garczyńskim oraz podróżami. 13 listopada tego samego roku informował w liście, że dokończył pieśń piątą, a od tamtego momentu prace nad epopeją trwały już bez dłuższych przerw: Mickiewicz napisał wówczas w ciągu trzech miesięcy siedem kolejnych ksiąg. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku. Postacie Bohaterem poematu jest szlachta polska. Między innymi: Jacek Soplica (ksiądz Robak) ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom, Tadeusz Soplica tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy, Zosia córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy, Sędzia Soplica gospodarz Soplicowa, brat Jacka, zagorzały patriota, Telimena opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga, Hrabia adwersarz sędziego w sporze o zamek po Horeszkach, daleki krewny tego rodu. Sędzia kwestionuje jego prawa do zamku mówiąc "On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu" (księga VI, werset 169). Jego dokładne związki z tym rodem omawia Gerwazy na początku swej opowieści o historii zamku. Jego słowa: W Panu krew Horeszków płynie, Jesteś krewnym Stolnika po matce Łowczynie, Która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, Który był, jak wiadomo, wujem mego Pana. (księga II, wersety 258-261) uzupełnione o wiadomości z przedśmiertnej spowiedzi Jacka Soplicy dają podstawy do nakreślenia takiego oto drzewa genealogicznego: hrabia Zosia (ukochana Tadeusza Soplicy) Łowczyna (matka hrabiego) Ewa Horeszkówna (córka stolnika, do której bezskutecznie zalecał się Jacek Soplica) 1sza córka kasztelana 2ga córka kasztelana stolnik kasztelan (wuj stolnika) ciotka stolnika ojciec stolnika dziadek stolnika Gdzie kolorem czerwonym zostali oznaczeni Horeszkowie, a zielonym ich krewni noszący inne nazwiska. Kluczem do nakreślenia tego drzewka w takiej właśnie, a nie innej formie jest właściwe zrozumienie słowa "wuj" w wypowiedzi Gerwazego. Otóż nie może to być brat matki, ani mąż siostry matki, bo wtedy w hrabim nie mogła by płynąć krew Horeszków. Brat ojca też nie, bo w XIX wieku taką osobę nazywano stryjem i nie mylono tych pojęć. Pozostaje jedynie mąż siostry ojca. Gerwazy Rębajło klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi), Protazy woźny Soplicowa, Jankiel Żyd Księgi Księga I Gospodarstwo (na początku Inwokacja) Księga II Zamek Księga III Umizgi Księga IV Dyplomatyka i łowy Księga V Kłótnia Księga VI Zaścianek Księga VII Rada Księga VIII Zajazd Księga IX Bitwa Księga X Emigracja. Jacek Księga XI Rok 1812 Księga XII Kochajmy się Objaśnienia poety Epilog

No i jak tu się nie wkurwiać

PśP NA F23 ? kochani ja apeluje do waszych serc. To są jeszcze dzieci więc bądźcie wyrozumiali

JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . JESTEŚCIE KURWAMI! . . . . . . . . . .

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem poemat Adama Mickiewicza wydany w 1834 w Paryżu; rękopis dzieła przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Rękopis poematu znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu wraz ze specjalną ozdobną szkatułką do jego przechowywania, z mahoniu i kości słoniowej, zamówioną przez Stanisława Tarnowskiego i wykonaną w 1873 przez lwowskiego artystę Józefa Brzostowskiego. Pierwsze wydanie "Pana Tadeusza" na ziemiach polskich ukazało się w Toruniu w 1858 r. w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 (księgi I-X) i dwa dni z roku 1812 (księgi XI i XII) przybycie Napoleona na bitwę . Spis treści 1 Okoliczności powstania utworu 2 Postacie 3 Księgi 4 Wątki 5 Epopeiczność utworu 6 Przekłady na języki obce 7 Adaptacje 8 Ciekawostki 9 Zobacz też 10 Przypisy 11 Bibliografia Okoliczności powstania utworu Według przyjaciela Adama Mickiewicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, pomysł "poematu sielskiego" narodził się już w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Poeta miał rozpocząć go od opisu dworku szlacheckiego. Z kolei Józef Grabowski właściciel wsi Łukowo utrzymywał później, że to w jego miejscowości Mickiewicz powziął postanowienie napisania Pana Tadeusza. Dokładne fakty na ten temat jednak nie są znane. Badacze przypuszczają, że poeta napisał wówczas około sto kilkadziesiąt wierszy opisujących Soplicowo (w ostatecznym kształcie fragment ten ma się kończyć na 174 wersie I księgi). Poeta jednak po napisaniu tego fragmentu nie rozwijał tekstu przez kilkanaście następnych miesięcy. Na początku grudnia 1832 roku (przebywając już w Paryżu) napisał list do przyjaciela, w którym informował o rozpoczętych intensywnych pracach nad poematem. Tekst utworu powstawał bardzo szybko 12 stycznia 1833 roku Mickiewicz donosił w listach, że napisał już "dwie wielkie pieśni". Następnie przerwał prace aż do 6 maja, kiedy to narodziła się pieśń trzecia. Pod koniec tego samego miesiąca ukończył już część czwartą. Nastąpiła wówczas kolejna kilkumiesięczna przerwa w tworzeniu Pana Tadeusza, spowodowana chorobą poety, opieką nad Garczyńskim oraz podróżami. 13 listopada tego samego roku informował w liście, że dokończył pieśń piątą, a od tamtego momentu prace nad epopeją trwały już bez dłuższych przerw: Mickiewicz napisał wówczas w ciągu trzech miesięcy siedem kolejnych ksiąg. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku. Postacie Bohaterem poematu jest szlachta polska. Między innymi: Jacek Soplica (ksiądz Robak) ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom, Tadeusz Soplica tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy, Zosia córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy, Sędzia Soplica gospodarz Soplicowa, brat Jacka, zagorzały patriota, Telimena opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga, Hrabia adwersarz sędziego w sporze o zamek po Horeszkach, daleki krewny tego rodu. Sędzia kwestionuje jego prawa do zamku mówiąc "On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu" (księga VI, werset 169). Jego dokładne związki z tym rodem omawia Gerwazy na początku swej opowieści o historii zamku. Jego słowa: W Panu krew Horeszków płynie, Jesteś krewnym Stolnika po matce Łowczynie, Która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, Który był, jak wiadomo, wujem mego Pana. (księga II, wersety 258-261) uzupełnione o wiadomości z przedśmiertnej spowiedzi Jacka Soplicy dają podstawy do nakreślenia takiego oto drzewa genealogicznego: hrabia Zosia (ukochana Tadeusza Soplicy) Łowczyna (matka hrabiego) Ewa Horeszkówna (córka stolnika, do której bezskutecznie zalecał się Jacek Soplica) 1sza córka kasztelana 2ga córka kasztelana stolnik kasztelan (wuj stolnika) ciotka stolnika ojciec stolnika dziadek stolnika Gdzie kolorem czerwonym zostali oznaczeni Horeszkowie, a zielonym ich krewni noszący inne nazwiska. Kluczem do nakreślenia tego drzewka w takiej właśnie, a nie innej formie jest właściwe zrozumienie słowa "wuj" w wypowiedzi Gerwazego. Otóż nie może to być brat matki, ani mąż siostry matki, bo wtedy w hrabim nie mogła by płynąć krew Horeszków. Brat ojca też nie, bo w XIX wieku taką osobę nazywano stryjem i nie mylono tych pojęć. Pozostaje jedynie mąż siostry ojca. Gerwazy Rębajło klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi), Protazy woźny Soplicowa, Jankiel Żyd Księgi Księga I Gospodarstwo (na początku Inwokacja) Księga II Zamek Księga III Umizgi Księga IV Dyplomatyka i łowy Księga V Kłótnia Księga VI Zaścianek Księga VII Rada Księga VIII Zajazd Księga IX Bitwa Księga X Emigracja. Jacek Księga XI Rok 1812 Księga XII Kochajmy się Objaśnienia poety Epilog

Juzek olej fleta

Ja mam czyste ;). I ta przylazła:O:O

dzieki kafeterii zostalam kurwa, nigdy nie przypuszczalam ze mi sie to uda

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem poemat Adama Mickiewicza wydany w 1834 w Paryżu; rękopis dzieła przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Rękopis poematu znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu wraz ze specjalną ozdobną szkatułką do jego przechowywania, z mahoniu i kości słoniowej, zamówioną przez Stanisława Tarnowskiego i wykonaną w 1873 przez lwowskiego artystę Józefa Brzostowskiego. Pierwsze wydanie "Pana Tadeusza" na ziemiach polskich ukazało się w Toruniu w 1858 r. w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 (księgi I-X) i dwa dni z roku 1812 (księgi XI i XII) przybycie Napoleona na bitwę . Spis treści 1 Okoliczności powstania utworu 2 Postacie 3 Księgi 4 Wątki 5 Epopeiczność utworu 6 Przekłady na języki obce 7 Adaptacje 8 Ciekawostki 9 Zobacz też 10 Przypisy 11 Bibliografia Okoliczności powstania utworu Według przyjaciela Adama Mickiewicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, pomysł "poematu sielskiego" narodził się już w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Poeta miał rozpocząć go od opisu dworku szlacheckiego. Z kolei Józef Grabowski właściciel wsi Łukowo utrzymywał później, że to w jego miejscowości Mickiewicz powziął postanowienie napisania Pana Tadeusza. Dokładne fakty na ten temat jednak nie są znane. Badacze przypuszczają, że poeta napisał wówczas około sto kilkadziesiąt wierszy opisujących Soplicowo (w ostatecznym kształcie fragment ten ma się kończyć na 174 wersie I księgi). Poeta jednak po napisaniu tego fragmentu nie rozwijał tekstu przez kilkanaście następnych miesięcy. Na początku grudnia 1832 roku (przebywając już w Paryżu) napisał list do przyjaciela, w którym informował o rozpoczętych intensywnych pracach nad poematem. Tekst utworu powstawał bardzo szybko 12 stycznia 1833 roku Mickiewicz donosił w listach, że napisał już "dwie wielkie pieśni". Następnie przerwał prace aż do 6 maja, kiedy to narodziła się pieśń trzecia. Pod koniec tego samego miesiąca ukończył już część czwartą. Nastąpiła wówczas kolejna kilkumiesięczna przerwa w tworzeniu Pana Tadeusza, spowodowana chorobą poety, opieką nad Garczyńskim oraz podróżami. 13 listopada tego samego roku informował w liście, że dokończył pieśń piątą, a od tamtego momentu prace nad epopeją trwały już bez dłuższych przerw: Mickiewicz napisał wówczas w ciągu trzech miesięcy siedem kolejnych ksiąg. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku. Postacie Bohaterem poematu jest szlachta polska. Między innymi: Jacek Soplica (ksiądz Robak) ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom, Tadeusz Soplica tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy, Zosia córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy, Sędzia Soplica gospodarz Soplicowa, brat Jacka, zagorzały patriota, Telimena opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga, Hrabia adwersarz sędziego w sporze o zamek po Horeszkach, daleki krewny tego rodu. Sędzia kwestionuje jego prawa do zamku mówiąc "On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu" (księga VI, werset 169). Jego dokładne związki z tym rodem omawia Gerwazy na początku swej opowieści o historii zamku. Jego słowa: W Panu krew Horeszków płynie, Jesteś krewnym Stolnika po matce Łowczynie, Która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, Który był, jak wiadomo, wujem mego Pana. (księga II, wersety 258-261) uzupełnione o wiadomości z przedśmiertnej spowiedzi Jacka Soplicy dają podstawy do nakreślenia takiego oto drzewa genealogicznego: hrabia Zosia (ukochana Tadeusza Soplicy) Łowczyna (matka hrabiego) Ewa Horeszkówna (córka stolnika, do której bezskutecznie zalecał się Jacek Soplica) 1sza córka kasztelana 2ga córka kasztelana stolnik kasztelan (wuj stolnika) ciotka stolnika ojciec stolnika dziadek stolnika Gdzie kolorem czerwonym zostali oznaczeni Horeszkowie, a zielonym ich krewni noszący inne nazwiska. Kluczem do nakreślenia tego drzewka w takiej właśnie, a nie innej formie jest właściwe zrozumienie słowa "wuj" w wypowiedzi Gerwazego. Otóż nie może to być brat matki, ani mąż siostry matki, bo wtedy w hrabim nie mogła by płynąć krew Horeszków. Brat ojca też nie, bo w XIX wieku taką osobę nazywano stryjem i nie mylono tych pojęć. Pozostaje jedynie mąż siostry ojca. Gerwazy Rębajło klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi), Protazy woźny Soplicowa, Jankiel Żyd Księgi Księga I Gospodarstwo (na początku Inwokacja) Księga II Zamek Księga III Umizgi Księga IV Dyplomatyka i łowy Księga V Kłótnia Księga VI Zaścianek Księga VII Rada Księga VIII Zajazd Księga IX Bitwa Księga X Emigracja. Jacek Księga XI Rok 1812 Księga XII Kochajmy się Objaśnienia poety Epilog

Dobra, lece, bo smierdzi tu zapchlonym żulem. Słodkich snów.

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem poemat Adama Mickiewicza wydany w 1834 w Paryżu; rękopis dzieła przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Rękopis poematu znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu wraz ze specjalną ozdobną szkatułką do jego przechowywania, z mahoniu i kości słoniowej, zamówioną przez Stanisława Tarnowskiego i wykonaną w 1873 przez lwowskiego artystę Józefa Brzostowskiego. Pierwsze wydanie "Pana Tadeusza" na ziemiach polskich ukazało się w Toruniu w 1858 r. w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 (księgi I-X) i dwa dni z roku 1812 (księgi XI i XII) przybycie Napoleona na bitwę . Spis treści 1 Okoliczności powstania utworu 2 Postacie 3 Księgi 4 Wątki 5 Epopeiczność utworu 6 Przekłady na języki obce 7 Adaptacje 8 Ciekawostki 9 Zobacz też 10 Przypisy 11 Bibliografia Okoliczności powstania utworu Według przyjaciela Adama Mickiewicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, pomysł "poematu sielskiego" narodził się już w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Poeta miał rozpocząć go od opisu dworku szlacheckiego. Z kolei Józef Grabowski właściciel wsi Łukowo utrzymywał później, że to w jego miejscowości Mickiewicz powziął postanowienie napisania Pana Tadeusza. Dokładne fakty na ten temat jednak nie są znane. Badacze przypuszczają, że poeta napisał wówczas około sto kilkadziesiąt wierszy opisujących Soplicowo (w ostatecznym kształcie fragment ten ma się kończyć na 174 wersie I księgi). Poeta jednak po napisaniu tego fragmentu nie rozwijał tekstu przez kilkanaście następnych miesięcy. Na początku grudnia 1832 roku (przebywając już w Paryżu) napisał list do przyjaciela, w którym informował o rozpoczętych intensywnych pracach nad poematem. Tekst utworu powstawał bardzo szybko 12 stycznia 1833 roku Mickiewicz donosił w listach, że napisał już "dwie wielkie pieśni". Następnie przerwał prace aż do 6 maja, kiedy to narodziła się pieśń trzecia. Pod koniec tego samego miesiąca ukończył już część czwartą. Nastąpiła wówczas kolejna kilkumiesięczna przerwa w tworzeniu Pana Tadeusza, spowodowana chorobą poety, opieką nad Garczyńskim oraz podróżami. 13 listopada tego samego roku informował w liście, że dokończył pieśń piątą, a od tamtego momentu prace nad epopeją trwały już bez dłuższych przerw: Mickiewicz napisał wówczas w ciągu trzech miesięcy siedem kolejnych ksiąg. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku. Postacie Bohaterem poematu jest szlachta polska. Między innymi: Jacek Soplica (ksiądz Robak) ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom, Tadeusz Soplica tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy, Zosia córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy, Sędzia Soplica gospodarz Soplicowa, brat Jacka, zagorzały patriota, Telimena opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga, Hrabia adwersarz sędziego w sporze o zamek po Horeszkach, daleki krewny tego rodu. Sędzia kwestionuje jego prawa do zamku mówiąc "On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu" (księga VI, werset 169). Jego dokładne związki z tym rodem omawia Gerwazy na początku swej opowieści o historii zamku. Jego słowa: W Panu krew Horeszków płynie, Jesteś krewnym Stolnika po matce Łowczynie, Która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, Który był, jak wiadomo, wujem mego Pana. (księga II, wersety 258-261) uzupełnione o wiadomości z przedśmiertnej spowiedzi Jacka Soplicy dają podstawy do nakreślenia takiego oto drzewa genealogicznego: hrabia Zosia (ukochana Tadeusza Soplicy) Łowczyna (matka hrabiego) Ewa Horeszkówna (córka stolnika, do której bezskutecznie zalecał się Jacek Soplica) 1sza córka kasztelana 2ga córka kasztelana stolnik kasztelan (wuj stolnika) ciotka stolnika ojciec stolnika dziadek stolnika Gdzie kolorem czerwonym zostali oznaczeni Horeszkowie, a zielonym ich krewni noszący inne nazwiska. Kluczem do nakreślenia tego drzewka w takiej właśnie, a nie innej formie jest właściwe zrozumienie słowa "wuj" w wypowiedzi Gerwazego. Otóż nie może to być brat matki, ani mąż siostry matki, bo wtedy w hrabim nie mogła by płynąć krew Horeszków. Brat ojca też nie, bo w XIX wieku taką osobę nazywano stryjem i nie mylono tych pojęć. Pozostaje jedynie mąż siostry ojca. Gerwazy Rębajło klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi), Protazy woźny Soplicowa, Jankiel Żyd Księgi Księga I Gospodarstwo (na początku Inwokacja) Księga II Zamek Księga III Umizgi Księga IV Dyplomatyka i łowy Księga V Kłótnia Księga VI Zaścianek Księga VII Rada Księga VIII Zajazd Księga IX Bitwa Księga X Emigracja. Jacek Księga XI Rok 1812 Księga XII Kochajmy się Objaśnienia poety Epilog

Carrie pa!!

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem poemat Adama Mickiewicza wydany w 1834 w Paryżu; rękopis dzieła przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Rękopis poematu znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu wraz ze specjalną ozdobną szkatułką do jego przechowywania, z mahoniu i kości słoniowej, zamówioną przez Stanisława Tarnowskiego i wykonaną w 1873 przez lwowskiego artystę Józefa Brzostowskiego. Pierwsze wydanie "Pana Tadeusza" na ziemiach polskich ukazało się w Toruniu w 1858 r. w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 (księgi I-X) i dwa dni z roku 1812 (księgi XI i XII) przybycie Napoleona na bitwę . Spis treści 1 Okoliczności powstania utworu 2 Postacie 3 Księgi 4 Wątki 5 Epopeiczność utworu 6 Przekłady na języki obce 7 Adaptacje 8 Ciekawostki 9 Zobacz też 10 Przypisy 11 Bibliografia Okoliczności powstania utworu Według przyjaciela Adama Mickiewicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, pomysł "poematu sielskiego" narodził się już w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Poeta miał rozpocząć go od opisu dworku szlacheckiego. Z kolei Józef Grabowski właściciel wsi Łukowo utrzymywał później, że to w jego miejscowości Mickiewicz powziął postanowienie napisania Pana Tadeusza. Dokładne fakty na ten temat jednak nie są znane. Badacze przypuszczają, że poeta napisał wówczas około sto kilkadziesiąt wierszy opisujących Soplicowo (w ostatecznym kształcie fragment ten ma się kończyć na 174 wersie I księgi). Poeta jednak po napisaniu tego fragmentu nie rozwijał tekstu przez kilkanaście następnych miesięcy. Na początku grudnia 1832 roku (przebywając już w Paryżu) napisał list do przyjaciela, w którym informował o rozpoczętych intensywnych pracach nad poematem. Tekst utworu powstawał bardzo szybko 12 stycznia 1833 roku Mickiewicz donosił w listach, że napisał już "dwie wielkie pieśni". Następnie przerwał prace aż do 6 maja, kiedy to narodziła się pieśń trzecia. Pod koniec tego samego miesiąca ukończył już część czwartą. Nastąpiła wówczas kolejna kilkumiesięczna przerwa w tworzeniu Pana Tadeusza, spowodowana chorobą poety, opieką nad Garczyńskim oraz podróżami. 13 listopada tego samego roku informował w liście, że dokończył pieśń piątą, a od tamtego momentu prace nad epopeją trwały już bez dłuższych przerw: Mickiewicz napisał wówczas w ciągu trzech miesięcy siedem kolejnych ksiąg. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku. Postacie Bohaterem poematu jest szlachta polska. Między innymi: Jacek Soplica (ksiądz Robak) ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom, Tadeusz Soplica tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy, Zosia córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy, Sędzia Soplica gospodarz Soplicowa, brat Jacka, zagorzały patriota, Telimena opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga, Hrabia adwersarz sędziego w sporze o zamek po Horeszkach, daleki krewny tego rodu. Sędzia kwestionuje jego prawa do zamku mówiąc "On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu" (księga VI, werset 169). Jego dokładne związki z tym rodem omawia Gerwazy na początku swej opowieści o historii zamku. Jego słowa: W Panu krew Horeszków płynie, Jesteś krewnym Stolnika po matce Łowczynie, Która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, Który był, jak wiadomo, wujem mego Pana. (księga II, wersety 258-261) uzupełnione o wiadomości z przedśmiertnej spowiedzi Jacka Soplicy dają podstawy do nakreślenia takiego oto drzewa genealogicznego: hrabia Zosia (ukochana Tadeusza Soplicy) Łowczyna (matka hrabiego) Ewa Horeszkówna (córka stolnika, do której bezskutecznie zalecał się Jacek Soplica) 1sza córka kasztelana 2ga córka kasztelana stolnik kasztelan (wuj stolnika) ciotka stolnika ojciec stolnika dziadek stolnika Gdzie kolorem czerwonym zostali oznaczeni Horeszkowie, a zielonym ich krewni noszący inne nazwiska. Kluczem do nakreślenia tego drzewka w takiej właśnie, a nie innej formie jest właściwe zrozumienie słowa "wuj" w wypowiedzi Gerwazego. Otóż nie może to być brat matki, ani mąż siostry matki, bo wtedy w hrabim nie mogła by płynąć krew Horeszków. Brat ojca też nie, bo w XIX wieku taką osobę nazywano stryjem i nie mylono tych pojęć. Pozostaje jedynie mąż siostry ojca. Gerwazy Rębajło klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi), Protazy woźny Soplicowa, Jankiel Żyd Księgi Księga I Gospodarstwo (na początku Inwokacja) Księga II Zamek Księga III Umizgi Księga IV Dyplomatyka i łowy Księga V Kłótnia Księga VI Zaścianek Księga VII Rada Księga VIII Zajazd Księga IX Bitwa Księga X Emigracja. Jacek Księga XI Rok 1812 Księga XII Kochajmy się Objaśnienia poety Epilog http://www.voila.pl/446/5r569/?1 http://www.youtube.com/watch?v=ZihEm5FZSkU

Proszek Miło mi Cię widzieć znów i miło widzieć że macie sztamę:) Ps pamiętaj że ja...nigdy nie wierzyłem no wiesz tzn zawsze wierzyłem w Ciebie

Proszek do prania

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem poemat Adama Mickiewicza wydany w 1834 w Paryżu; rękopis dzieła przechowywany jest w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-34 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Rękopis poematu znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu wraz ze specjalną ozdobną szkatułką do jego przechowywania, z mahoniu i kości słoniowej, zamówioną przez Stanisława Tarnowskiego i wykonaną w 1873 przez lwowskiego artystę Józefa Brzostowskiego. Pierwsze wydanie "Pana Tadeusza" na ziemiach polskich ukazało się w Toruniu w 1858 r. w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 (księgi I-X) i dwa dni z roku 1812 (księgi XI i XII) przybycie Napoleona na bitwę . Spis treści 1 Okoliczności powstania utworu 2 Postacie 3 Księgi 4 Wątki 5 Epopeiczność utworu 6 Przekłady na języki obce 7 Adaptacje 8 Ciekawostki 9 Zobacz też 10 Przypisy 11 Bibliografia Okoliczności powstania utworu Według przyjaciela Adama Mickiewicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, pomysł "poematu sielskiego" narodził się już w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Poeta miał rozpocząć go od opisu dworku szlacheckiego. Z kolei Józef Grabowski właściciel wsi Łukowo utrzymywał później, że to w jego miejscowości Mickiewicz powziął postanowienie napisania Pana Tadeusza. Dokładne fakty na ten temat jednak nie są znane. Badacze przypuszczają, że poeta napisał wówczas około sto kilkadziesiąt wierszy opisujących Soplicowo (w ostatecznym kształcie fragment ten ma się kończyć na 174 wersie I księgi). Poeta jednak po napisaniu tego fragmentu nie rozwijał tekstu przez kilkanaście następnych miesięcy. Na początku grudnia 1832 roku (przebywając już w Paryżu) napisał list do przyjaciela, w którym informował o rozpoczętych intensywnych pracach nad poematem. Tekst utworu powstawał bardzo szybko 12 stycznia 1833 roku Mickiewicz donosił w listach, że napisał już "dwie wielkie pieśni". Następnie przerwał prace aż do 6 maja, kiedy to narodziła się pieśń trzecia. Pod koniec tego samego miesiąca ukończył już część czwartą. Nastąpiła wówczas kolejna kilkumiesięczna przerwa w tworzeniu Pana Tadeusza, spowodowana chorobą poety, opieką nad Garczyńskim oraz podróżami. 13 listopada tego samego roku informował w liście, że dokończył pieśń piątą, a od tamtego momentu prace nad epopeją trwały już bez dłuższych przerw: Mickiewicz napisał wówczas w ciągu trzech miesięcy siedem kolejnych ksiąg. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku. Postacie Bohaterem poematu jest szlachta polska. Między innymi: Jacek Soplica (ksiądz Robak) ojciec Tadeusza Soplicy, zabójca Stolnika, przybiera tożsamość mnicha i planuje powstanie przeciw Moskalom, Tadeusz Soplica tytułowy bohater epopei, dwudziestoletni chłopak, syn Jacka Soplicy, Zosia córka Ewy Horeszkówny, zakochana w Tadeuszu Soplicy, Sędzia Soplica gospodarz Soplicowa, brat Jacka, zagorzały patriota, Telimena opiekunka Zosi, mieszkanka Petersburga, Hrabia adwersarz sędziego w sporze o zamek po Horeszkach, daleki krewny tego rodu. Sędzia kwestionuje jego prawa do zamku mówiąc "On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu" (księga VI, werset 169). Jego dokładne związki z tym rodem omawia Gerwazy na początku swej opowieści o historii zamku. Jego słowa: W Panu krew Horeszków płynie, Jesteś krewnym Stolnika po matce Łowczynie, Która się rodzi z drugiej córki Kasztelana, Który był, jak wiadomo, wujem mego Pana. (księga II, wersety 258-261) uzupełnione o wiadomości z przedśmiertnej spowiedzi Jacka Soplicy dają podstawy do nakreślenia takiego oto drzewa genealogicznego: hrabia Zosia (ukochana Tadeusza Soplicy) Łowczyna (matka hrabiego) Ewa Horeszkówna (córka stolnika, do której bezskutecznie zalecał się Jacek Soplica) 1sza córka kasztelana 2ga córka kasztelana stolnik kasztelan (wuj stolnika) ciotka stolnika ojciec stolnika dziadek stolnika Gdzie kolorem czerwonym zostali oznaczeni Horeszkowie, a zielonym ich krewni noszący inne nazwiska. Kluczem do nakreślenia tego drzewka w takiej właśnie, a nie innej formie jest właściwe zrozumienie słowa "wuj" w wypowiedzi Gerwazego. Otóż nie może to być brat matki, ani mąż siostry matki, bo wtedy w hrabim nie mogła by płynąć krew Horeszków. Brat ojca też nie, bo w XIX wieku taką osobę nazywano stryjem i nie mylono tych pojęć. Pozostaje jedynie mąż siostry ojca. Gerwazy Rębajło klucznik Horeszków (służył jeszcze Stolnikowi), Protazy woźny Soplicowa, Jankiel Żyd Księgi Księga I Gospodarstwo (na początku Inwokacja) Księga II Zamek Księga III Umizgi Księga IV Dyplomatyka i łowy Księga V Kłótnia Księga VI Zaścianek Księga VII Rada Księga VIII Zajazd Księga IX Bitwa Księga X Emigracja. Jacek Księga XI Rok 1812 Księga XII Kochajmy się Objaśnienia poety Epilog http://www.voila.pl/446/5r569/?1 http://www.youtube.com/watch?v=ZihEm5FZSkU

Dzięki, mi w sumie już na tym nie zależ. Starałam się przez 3 miesiące wykreować jakoś swoją osoe, a taka kurwa za przeproszeniem wszystko zepsuła za jednym zamachem jakąś głupotą. Więc już mi nie zależy. Teraz chce pogadać poprostu :)

Przepraszam nie moge się przyzwyczaić do "laptopowej klawiatury" :O