niby idealna a jednak nie ;//

mam beznadziejne życie... czym mogę się pochwalić; -skończone prawo, ładna, pedantyczna co mogę sobie zarzucić; - studia w trybie wieczorowym, dostanie się na aplikacje dzięki mamie, wujkom - zapatrzona w siebie, egoistka, myśląca tylko jak więcej zarobić - po rozwodzie, mąż mnie zostawił dla kobiety z dzieckiem - romans z kolegą z pracy, oczywiście dla niego nic nie znaczące -samotna, brak dzieci -podły charakter, pokazuje zawsze swoją wyższość - złe kontakty z rodziną - będąc jeszcze żoną zdradziłam męża i przysięgałam na życie matki, że nic takiego nie miało miejsca - bardzo mściwa - ciągle brak stabilizacji, ciągłe przeprowadzki -fałszywi znajomi - brak zrozumienia dla innych - po rozwodzie przelotna znajomości, najdłużej miesiąc - nie chodzę do kościoła, w ogóle chyba stałam się ateistą chyba jestem beznadziejnym przykładem żony i kobiety

jak juz naszly Cie refleksje nad sama soba to jest dobrze - poznasz siebie . swoje bledy .

do tego pluje do zupy

Hmm... No widzisz ale jesteś do przodu. Uświadamiasz sobie te rzeczy o których wspomniałaś, a to bardzo mało ludzi potrafi. Masz punkt wyjścia do pracy nad sobą, to dobrze :)

a teraz zalety - obciągam z połykiem - bywam miła - kazdy kto ze mną był nigdy nie narzekał . - bywam wrażliwa

glosuje na PiS

mozesz sie pochwalic jedynie świadomoscia,ze cos jest nie tak :O:O

dostanie na aplikacje dzieki rodzinie;/ nic nie osiagnelas

nikt nie sklada sie tylko z zalet . Jakies zalety musisz miec tak jak i wady .

wiem że aplikacje nie sa w sumie moją zasługa ale skoro miałam możliwość to chyba byłabym głupia gdybym nie skorzystała

Olimpia31.. sama aplikacja to nie jest ani Twoej osiagniecie ani tez powód do wstydu. Zadałas za to egzamin na aplikacje- dlaczego tego nie traktujesz w kategoriach sukcesu?

chciałabym wrócić do męża

to prawda, jeśli zaczęłaś sobie zdawać z tego sprawę to połowa sukcesu. generalnie wychodzę z założenia, że ludzie się zmieniają, zwłaszcza dorośli kiedy to charaktery są już ukształtowane, ale praca nad sobą czyni cuda i może sprawić, że panujemy nad sobą i nabieramy innych nawyków. co się stało, że nagle sobie to uświadomiłaś? bo takie rzeczy nie dzieją się ot tak. ja swego czasu byłam wredna i podła, pamiętam jak dziś, że po raz kolejny kogoś zrównałam z ziemną bo byłam pewna swojej racji a ten ktoś zachował się na miejscu co było z jego strony nieświadome. dopiero po jego reakcji poznałam, że faktycznie to był przypadek... i wtedy po raz pierwszy zrobiło mi się głupio i pomyślałam sobie, że przecież nie muszę taka być. zaczęłam się zastanawiać co mi to daje? jestem dziś zupełnie inną osobą, choć nadal nienawidzę kłamstwa i kręcenia, a wredna bywam w kulturalny sposób, że tak to nazwę, tak, aby nikogo nie urazić.

Nie wiem po prostu, stwierdziłam, że tak naprawdę niczego nie mam. Bo co z moich dochodów, pracuje dosłownie w każdy dzień, nawet nie zależy mi na urlopie. Nie wiem, wszystko aby więcej i więcej zarobić, ale wszystko tylko dla siebie, zero rodziny. A w sumie zawsze pragnęłam zapewnić rodzinie dobry byt a teraz mam ten byt materialny a nie mam rodziny. W nowej rodzinie męża tylko on jest czynny zawodowo, jego konkubina nie, ale daje mu tyle ciepła i miłości. Czego ja nie umiałam, mijaliśmy się, ja do pracy, on do pracy. Wracałam do domu, kończyłam jeszcze swoje obowiązki, szybki sex i spać. I tak tygodniami

wbrew pozorom pieniądze to tylko dodatek do szczęścia, nie wszystko da się kupić

jaki dodatek ? Za pieniadz mozna kupic 300 lat życia . A biedni ludzie nie zyja 300 lat tylko bogaci

napisałam do niego, zawsze tak mam kiedy czuje się źle, musze kogoś obwinić, wiec napisałam do niego... a on zadzwonił... kurde nie wiem czy dobrze zrobiłam

zrobiłam coś głupiego wczoraj a dzis nie wiem, dziwnie się z tym czuje