jak mądrze wychowywać jedynaka?

Też mamy tylko jedno dziecko i chyba nie zapowiada się aby miało być ich więcej... Obecnie nasz synek ma 6 lat i zauważam w nim egoistyczne cechy. Nie lubi się dzielić, wszystko ma być tak jak on chce...

Coś w tym jest. Mam 28 lat i najchętniej przebywam w swoim towarzystwie. Lubię być sama. Jestem trochę egoistką, dzielę się bo tak wypada, ale nie lubię. Mówię o moich osobistych rzeczach materialnych włącznie z samochodem. Za to lubię pomagać potrzebujacym czy słabszym, nie żal mi na to np. pieniędzy. Ale to pewnie kwestia wychowania przez mamę i wpojenia pewnych zasad. Mam grono przyjaciół, narzeczonego, ale jak mam wybrać spotkanie towarzyskie czy samotny wieczór z książką to wolę to drugie. Mój trudny charakter utemperowal trochę czas studencki, mieszkanie na stancjach z różnymi ludźmi, po tym okresie częściej idę na ustępstwa i nie stawiam na swoim za wszelką cenę. Mimo to jestem szczęśliwa:)

jedynaki są fajni, nie wiem o co się martwisz. A te głupoty wpajają zazdrośnicy, którzy musieli żyć w biedzie z rodzeństwem

Ja mam męża znam jedynaków do życia i ludzi z rodzeństwem totalnie nie do życia :D

Najlepiej odłożyć pieniądze i zafundować mu rodzeństwo. Teściowie, czyli rodzice mojego jedynaka, bardzo żałują, że nie mieli więcej dzieci - a mąż jest z jednej strony kochającym synem i mężem, ale z drugiej strony nieskłonny do kompromisów, skoncentrowany na sobie i mało odpowiedzialny. Gdyby miał rodzeństwo, na 99% nie miałby tych wad.

Ja dobrze wychowałam jedynaka. Gdy był mały, pomimo kryzysu każdą czekoladę dzieliliśmy na pół:) dziś swojej dziewczynie zostawił do dyspozycji samochód, bo sam jechał w delegację. Mówię mu, że powinien też zatankować i słyszę, że oczywiście tak zrobił. To jedynak ale dobrze zsocjalizowany :D:D:D

nie znam dobrze wychowanego jedynaka.

ja też mam jedna córkę i chyba tak zostanie, tylko martwię się gdy będzie starsza, ja mam siostrę i zawsze mogę na nią liczyć, wspieramy się, żalimy.ROdzenstwo jednak jest potrzebne

Moja jedynaczka jest coraz bardziej niegrzeczna. Po prostu boję się co z niej wyrośnie. Nie chce się dzielić. wymaga dużo.... Jednocześnie dobrze czuje sie w swoim towarzystwie.

Typowe cechy u jedynaka ;) Może jednak zastanówcie się nad rodzeństwem? Jeśli nie to może jednak warto byłoby skorzystać z usług poradni rodzinnej? W Warszawie taka poradnia znajduje się tutaj: http://www.sensity.pl/oferta-terapeutyczna/specjalistyczna-poradnia-psychologiczna-psycholog-rodzinny-w-warszawie-sensity-pl/ - jakiś czas temu uczęszczaliśmy tam razem z mężem. Również jestem mamą jedynaczki ( wprawdzie nie ze swojego wyboru ponieważ ciągle staramy się o kolejne dziecko - nie wychodzi....). Zauważyłam u niej podobne objawy co Ty. Córka była skupiona na sobie, izolowała się. Konsultacj***ardzo nam pomogły. Pani psycholog doradziła nam jak powinniśmy z nią postępować. Nawiązaliśmy z dzieckiem lepszy kontakt, staram się obecnie zachęcać córkę do kontaktów z innymi dziećmi.