Niespełnione marzenie o medycynie.zły wybór zawodu zarujnował moje życie.

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4419855

Witajcie, mam 20 lat rocznikowo. Moim marzeniem jest bycie lekarzem. Tylko, że nie wierzę że poradzę sobie z dostaniem się na ten kierunek. A a na płacenie nie mogę sobie pozwolić. Planuję w tym roku zdawać maturę z biologi i może fizyki, chemię za rok.. Zobaczymy czy dam radę, na razie nie mam wiele motywacji do nauki. Chce być lekarzem, ale wiem że się nie dostanę?:D Kieruję inny kierunek, opłaca mi sie to bo mam zniżki i status studenta. Tylko, że czasu na naukę niewiele.. Chciałabym w siebie wierzyć... Nie robię wszystkiego pod kątem tego marzenia, w zasadzie to dwa różne światy w moim życiu.. Pragnienie jest wielkie.. tylko czy nie za małe jednak?

"Teraz zajmuje sie dzieckiem. a niektóre moje kolezanki po medycynie mają ok. 10 tys, pensji.a ja 33 lata i zero stażu pracy..." Bo Ty im w konto zaglądasz i wiesz ile mają. Musiałaby taka jedna z drugą robić non stop dyżury albo pracować w prywatnym szpitalu/placówce, żeby mieć takie pieniądze na rękę co miesiąc w TYM WIEKU! Wyjątek stanowi tu tylko stomatolog z własnym gabinetem. Bzdury gadacie.

A najlepszą rzeczą to nie tracić roku i iść na medycynę na Słowację. W Koszycach maja fantastyczna medycynę w języku angielskim. Trzeba tylko zdać egzaminy. Moja znajoma tam poszła i jest zachwycona. Rekrutuje fajna firma IMS daje linka możesz obejrzeć i zgłosić się online sama alpikowanie nic nie kosztuje : http://www.ims-medstudy.com/_Medical_School_6yr_Kosice A po tym jeśli studiujesz po angielsku otwierają się w przyszłości wszystkie drzwi. Po co tracić rok? Życie jest za krótkie jak masz marzenia to je realizuj :-)

A ja ide w tym roku, w wieku 31 lat, na medycyne. Mam dwie corki, dom, poukladane zycie zwiazkowe i zawodowe... ale. Przyszedl moment kiedys zapragnelam sie realizowac zawodowo, nie w takiej zwyklej (choc fajnej) pracy jaka mam. Niestety w moim miescie (wojewodzkim) nie ma zadnych placowek, gdzie moglabym sie realizowac w swoim zawodzie w kierunku, w ktorym bym chciala. I podjelam decyzje o przekwalifikowaniu sie. A jak juz wywracac zycie do gory nogami, to z przytupem i padlo na medycyne. O ktorej myslalam od malego, tylko w klasie maturalnej mi sie odwidzialo ;/

A tak, w ogole - bo co rusz trafiam na takie watpliwosci w necie - osoba 25-letnia ma przed soba jakies 40 lat pracy, mozliwe ze wiecej, obstawiam ze wiek emerytalny bedzie sie przesuwal. Jakie ma znaczenie czy sie podejmie jeszcze jedne studia 5 czy 6-letnie majac taka perspektywe czasowa. Wiek moze byc argumentem, ale jak ktos jest zdrowo po czterdziestce, a nie ledwo dorosly (25 lat).

Najgorzej to usiasc i biadolic, ojej za stara jestem, a ile bede miec lat jako specjalista... a kogo to obchodzi. Dla mnie (a mam 7 lat pracy zawodowej za soba) wazne jest, czy finansowo to ogarne. A po 6 latach, juz na specjalizacji ma sie normalna pensje, taka jak ja teraz. Jedyne czym sie martwie to czy doba nie okaze sie za krotka, ale wierze w swoja dobra organizacje pracy :) No i troche mnie martwi, ze wiecej dzieci byloby juz ciezko miec, a bym chciala. No chyba, ze tuz przed 40-stka jesli sil starczy :) ale moze jednal nie da sie w zyciu miec wszystkiego ;)

Każdy ma jakieś niespełnione marzenie, ja zawsze chciałam śpiewać, a jestem sprzątaczką :( z resztą już się wyżaliłam gdzie indziej, jak kogoś to interesuje to może przeczytać http://www.mokrsko.com.pl/uslugi/niespelnione-marzenia-a-sprzatanie/

Ja chciałam iść do technikum i do pracy, a rodzice zmusili mnie do studiów humanistycznych i teraz nie wiem, co mam z soba zrobić.

zadecydować jakiego technika iść zrobić i wracać do szkoły ;)