Nienawidzę swojego domu

Cześć. Piszę do was aby się wygadać, bo lepiej powiedzieć obcym ludziom o swoim problemach niż przyjaciołom. Otóż nienawidzę swojego domu i nie mogę się doczekać, kiedy się z niego wyprowadzę. Oto powody- ojciec, który spowodował u mnie po części uraz do mężczyzn. Ciągle awantury, huki. Rzadko, kiedy zapraszałam koleżanki do domu, bo bałam się, że je okrzyczy i wygoni, a jak już kogoś przyprowadzałam to musiałam wcześniej o tym informować. Mam 19- lat, a mogę zliczyć na palcach rąk ile razy ktoś u mnie był w domu .Moje wspomnienia z dzieciństwa to awantury nawet w Wigilie. Brat przeklina mnie ciągle nawet jak nie ma powodu. Nie skończył szkoły, pracować tez mu się nie chce. Trzy lata siedział w domu wreszcie teraz poszedł do pracy, ale nic mu nie pasuje zero doświadczenia, brak wykształcenia, ale chciałby dostawać pensje co najmniej inżyniera. Kilka razy mnie uderzył. Niestety nie mam normalnego domu wstyd mi kogoś do niego przyprowadzić. Nie mam nawet swojego pokoju jak siostry nie ma śpię w salonie, jak przyjeżdża śpię w jadali koło kuchni nawet się wyspać nie mogę. Krzątanie się do 3 w nocy po kuchni potem rano od 6 czy 7 W przyszłości nie mam gdzie przyjechać. Nie mówiąc już o straconym dzieciństwie i traumatycznych wspomnieniach.

:( na pewno poznasz niedlugo jakiegoś chlopaka i razem sobie cos wynajmiecie albo moze on bedzie mial lepsze warunki

Współczuje tych warunków, już dawno bym się wyprowadziła.

a ojciec posuwał sie kiedyś do rekoczyn wobec ciebie?? wogóle jak twoja matka podchodzi do tej całej sytuacji?

najlepiej jakby mi się trafił ustawiony facet z chatą, bryką i jakby dobrze zarabiał, bo ja to do roboty raczej nie pójdę bo musze odpocząć od tego wszystkiego.

a będziesz odpoczywać w jego bryce? przeciez jak bedzie dobnrze ustawiony to na pewno bedziecie mieli lóżko, chociaz to roznie bywa

Chyba ostatnia wypowiedź autorki to prowo ;D

bez tego "Chyba" ;]