Mój mąż jest zbyt poczciwy

Mój mąż ufa ludziom. Jest dobry, uczynny, poczciwy. Już nie raz zostaliśmy przez to oszukani albo wyszliśmy na hmmm frajerów :o Ja się zmieniałam, dostosowałam do świata, stałam się chamką, która nie da sobie w kaszę dmuchać, bo nienawidzę, jak mnie ktoś wykorzystuje. Natomiast mój małżonek dalej jest ufny wobec ludzi. Może za ostro napiszę, ale zaczynam odrobinę nim gardzić :( Straszne słowa, wiem... ale taka jest prawda! Czy on nie umie się niczego nauczyć? Nie chcę żeby każdy nas "rypał w dupę" :( Przepraszam za język w ten niedzielny poranek, ale zrozumcie :(

A ty jesteś zbyt wulgarna. Ja bym wolał być poczciwy niż wulgarny.

A jak się u niego ta poczciwość objawia ?

Nie umie się targować. Wszystkim wierzy np. majstrom na budowie naszego domu itp., a później się okazuje, że są niedoróbki.... ja mam zasadę: "płacę - wymagam!". A on mówi: "Skoro dobrze płacę, a po pracy funduję piwa, to mam pewność, że robotę zrobią dobrze..." :o

AUć - budowa domu. Już niejedna para się przez to rozstała. Z jednej strony Cię rozumiem a z drugiej, doceń to, że mąż jest DOBRYM CZŁOWIEKIEM. Wśród powszechnie rozprzestrzeniającego się chamstwa, wulgarności, agresji to jest naprawdę rzadkość. Powinnaś go za to kochać a nie gardzić nim, bo nie zasłużył na to.

Wiem... właśnie za to go pokochałam, że jest dobrym człowiekiem. Ale czas płynie do przodu i widzę, że bez chamstwa, wulgarności i agresji nic się nie da osiągnąć. To straszne, ale taka jest prawda. Jesteś dobry to każdy cię wykorzysta :(

twój mąż to ciota

No właśnie o to chodzi... ja jestem bardziej operatywna niż on...

lecz sie :o nie zaslugujesz na niego

ale nie zmieniaj na siłę jego charakteru,ostatecznie pokochałaś te cechy w nim,na pewno są sytuacje gdzie Bogu dziękujesz że jest właśnie taki,nie marudź kochaj go i szanuj a reszta sama się ułoży pomyślnego wybudowania:)

rozwiedź się z nim. I daj mi jego numer telefonu :D

:D a do numeru telefonu dom w stanie surowym dorzuć:D

ja tez poprszę :P

Nie narzekaj, bo dom budujecie wiec chyba nie jest tak zle z tym , ze do niczego nie doszedl. .

Trochę mi wstyd, bo strasznie się zmieniłam :( Kiedyś nas ktoś oszukał na dość duże pieniądze i od tego czasu mi się tak zrobiło, że stałam się agresywną, wulgarną osobą... mąż twierdzi, że każdemu mogła się zdarzyć, a ja twierdzę, że nie zdarzyłoby się gdyby nie nasza naiwność :(

cóż za skrajności z jednej strony poczciwość z drugiej chamstwo wulgarność i agresja ..jeżeli tak jest to proponuję żebyście oboje się zapisali na kurs asertywności ...bo jak dla panów budowniczych bedziesz chamska to oni dla Ciebie też będą chamscy i wam zrobią jakieś niespodzianki np zgniłe jajo pomiędzy cegłami itp

mozna byc uczciwym ale nie naiwnym mylisz pojęcia. uwazasz ze czlowiek nienaiwny musi byc chamem?

"Wiem... właśnie za to go pokochałam, że jest dobrym człowiekiem. Ale czas płynie do przodu i widzę, że bez chamstwa, wulgarności i agresji nic się nie da osiągnąć" to zostaw męża i znajdź sobie kolesia, który będzie cię napierdalał po tym głupim łbie :o

ona o jednym a wy o drugim. Problem nie w tym jak mówi ale o czym, niech sobie jest sfrustrowana - ma prawo =pisze o problemie który polega na tym ,że cechy charakteru męża doprowadzają ją do niskiej oceny o nim samym.Jakie z was barany / ja niestety nie mam dla Ciebie rady, myślę, że trzeba dużo rozmawiać, podawać przykłady, wskazywać alternatywy..on w końcu się obudzi bo ile można chcieć znosić być kopanym po tyłku a jak mówi przysłowie; masz dobre serce, musisz mieć twardą duuupę

Jeśli buduje dom to prawdziwy z niego mężczyzna :) Jeśli jest dobry dla ludzi to przede wszystkim poprawia jego życie. Kiedyś dane innym ludziom uczucia wracają, prędzej czy później. Niecierpię chamskich, targujących się o każdy grosz i wymagających ludzi. Jeśli wykonuję usługę i spotykam się z przyjaznym traktowaniem, bardziej się przykładam i łatwiej schodzę z ceny.

W sumie to masz poważny problem, bo widać, że NIC się nie nauczył. Dobrym rozwiązaniem byłoby załatwianie spraw za niego.

No więc załatwiam sprawy za niego. A w związku z tym, że sama wszystko załatwiam i dopilnowuję, to tracę do niego szacunek. Czuję, że to ja jestem "facetem" w tym zawiązku.

No tak błędne koło. Jeśli nie stracisz do niego resztek szacunku to niestety musisz trwać przy swoim i liczyć, że kiedyś się obudzi i zrozumie pewne sprawy. Nie jest tak źle, gorzej jakby się waliło, nie było pracy, były długi itp.

Docenisz go jak go zabraknie.

Ja bym chciała go doceniać teraz, a nie jak go "zabraknie".... to jest właśnie myślenie facetów... pff, zamiast się rozwijać, ulepszać, pracować nad sobą, to mówią: "taki już jestem". Bezsens.