Chyba doszłam do wniosku, ze mój zwiazek nie ma sensu, a ja go kocham

On tyle km ode mnie, przyjechał na weekend a dziś już wyjechał i przyjedzie dopiero za miesiac i tak ciągle. A jeszcze tak strasznie się pokłóciliśmy zamiast spedzic ten czas razem ciagle to ta kłotnia, cała noc plakałam, bo bałam się,ze go stracę. A teraz jest inaczej, on juz wyjechał i co z tego,ze dzwonimy do siebie, piszemy... to tak naprawdę nic, ja chce go miec na codzien. Jeszcze tyle przykrości mi powiedział, myślałam ,ze mi serce pęknie. I pojechał sobie a ja sama. Wyjsc nie mogę, kolegów miec nie moge, ciagle tylko w domu siedziec, a i tak go kocham nad życie

nie wierze w zwiazki na odleglosc, a juz napewno nie w mlodym wieku, gdy czlowiek sie nie wyszumial. Dobrze Ci radze znajdz sobie kogos na miejscu, kto bedzie przy Tobie zawsze, gdy bedziesz tego potrzebowac.

kurwa, a ja go kocham:-( tak bardzo, chyba bardziej mi chodzi o tą kłotnie. Ja chciałabym wyjechac do niego, ale teraz nie moge, mama jest chora i ja mam ostatni rok szkoły jeszcze:-(