Mam 22 lata i czuję się totalnym przegrańcem

Jestem słaba psychicznie, wszystko nieustannie niszczę, zawiodłam rodziców, zawiodłam siebie. Nie umiem się odnaleźć w otaczającej rzeczywistości. Źle wybrałam studia, nie mogę się zajmować rzeczami, które lubię. Non stop przesiaduję sama, bo każda próba nawiązania kontaktu z innymi kończy się rozczarowaniem. Może mam kilka osób z którymi wyjdę, ale raz na 2 tygodnie to jak dla mnie za mało. Nie mogę już wytrzymać tego wszystkiego! Za niedługo ten cholerny październik, powrót na studia, no i chyba tam zwariuję...

a co studiujesz?

Studiuję historię.

Mam tak samo niestety, tyle że jestem od Ciebie młodsza.. wszytsko się wali. wszytsko jest do niczego.

No wiesz co?! To jest tylko w twojej glowie. Sama w siebie godzisz. To tak jakbys sie oglosila przegrana przed zawodami. 22 lata to poczatek wszystkiego.

a gdzie studiujesz? :D I nie mow, że masz na imię Oksana :D

A czemu cię to interesuje gdzie studiuję? Jestem tutaj anonimowo, miasta nie podam.

nic, jak powiesz gdzie to Ci odpowiem :)

W moim wieku ludzie mają już licencjat. A ja? Nie mam nawet gwarancji, czy skończę studia, bo tak łatwo się poddaję. Najchętniej bym uciekła i rzuciła to wszystko, bo każdy wie, że jestem do niczego i tak też mnie postrzega.

bo myslalam na poczatku, że sobie ktoś ze mnie jaja robi i się pode mnie podszywa :D

Jeszcze do niedawna łudziłam się, że jakoś to będzie. Skończę II rok, potem będzie III i obrona. Teraz jednak czuję, że nie mam już siły. Nikt we mnie nie wierzy.

a na ktorym jesteś teraz roku?

ok, hmm ale nie radzisz sobie? nie podoba Ci się to? To rzuć w cholerę te studia! I idź na to co Cię interesuje... co byś chciala studiowac?

Kończę drugi. O ile rzecz jasna zaliczę wrześniową batalię i praktyki w szkole.

Chłopa Ci trzeba, żeby zaspokoił Twoje pragnienia emocjonalne i kobiece potrzeby. Przytulił, poradził, pocałował na dzień doby i dobranoc, przyniósł śniadanie do łóżka. A licencjat ja miałem w wieku 25 lat, ba byli i starsi. No, ale ja czuje się młodo :P

Chciałabym rzucić te studia, ale pomyśl tylko... czy jest sens, kiedy zostało mi 10 miesięcy, żeby je skończyć? Poza tym rodzice by się załamali. Tyle mi pomagali, a ja ich zawiodłam :(

no to weź się w garść i je skończ, a potem na magistra mozesz pojsc na co innego, i tak sie na licencjacie chuja robi, najwazniejsza magisterka. Pierdolony podzial kurwa. Jak mnie on wkurwia - zesrany licencjat nikomu niepotrzebny :O aaa

Smakosz - może i tak. Ale też wątpię, czy kiedykolwiek znajdzie się ktoś, kto mnie zaakceptuje na tyle, żeby ze mną być. Jestem nieśmiała, odrobinę aspołeczna, nadwrażliwa, uciekam od problemów.

Ano dążę do tego, żeby skończyć te studia, ale boję się, że znowu mi się podwinie noga, że sobie nie poradzę. Na studiach moja sytuacja jest opłakana - zero znajomych, cały czas tylko biblioteka, łażenie po korytarzu. Wracam do domu, zamykam się w pokoju i tak właśnie wygląda moje życie. Wciąż nie żyję tak jakbym chciała żyć, czyli pomysłowo, energicznie.

Jesteś dziewicą? To piekny skarb dla męża.

@Oksaan - "Jestem nieśmiała, odrobinę aspołeczna, nadwrażliwa" - to nie są cechy, które wykluczają Cię z tego, że możesz przez kogoś być kochana, a wprost przeciwnie.

Zazdroszczę ludziom, którzy dopiero zdali maturę - są tacy młodzi, wszystko przed nimi. Gdybym była w ich wieku, to na pewno inaczej bym wybrała. Poszłabym na jakiś kierunek artystyczny, najlepiej na grafikę, robiłabym własne projekty, wykorzystałabym wyobraźnię. Teraz jest mi o wiele trudniej.

Smakosz - sama już w to nie wierzę. Zauważyłam bowiem, że odstraszam innych ludzi swoją naturą. Mało kto ze mną rozmawia, kiedy próbuję nawiązać kontakt z innymi, oni traktują mnie chłodno, zdawkowo. To jeszcze bardziej potęguje u mnie wrażenie tego, że jestem nikim, nic nie znaczę.

no jezeli chces zarabiac kase to hisoria to srednio kierunek;) a teraz mega pytanie, jak sie zapotrujesz na swoj wyglad?:>

przeszłość się już dokonała, nie ma jej i nie będzie. Zrób coś aby w przyszłości nie wracać do dnia dzisiejszego i mieć ponownie płakać nad tym, jak robisz to w rej chwili. Pomyśl co zrobić, aby to wszystko zmienić. Dasz radę. Wyrzuć z życia rzeczy toksyczne. Skoro interesują Cię kierunki artystyczne... to poszukaj czegoś, aby się w tym kierunku rozwijać. Masz jeszcze czas. Znałem starsze osoby, które zaczynały licencjat na moim kierunku "Reklama". I w sumie też zbytnio mi on w życiu potrzebny nie był. Większość wiedzy czerpało się z pracy licencjackiej. Teraz robie mgr i w sumie, żeby coś wyciągnąć to i tak sam muszę się o to postarać. Większość osób poszła, a bo chcę mieć Dyplom z UJ.

Z wyglądu jestem zadowolona. Źródłem kompleksów jest raczej mój charakter, pewne nawyki. Co mi po ładnej buzi, skoro nie umiem sobie radzić z psychiką?

może ubierasz się w specyficzny sposób, a ubiór ten nie ma aprobaty w środowisku studentów? :P

a swoim indywidualizmem też można zrazić ludzi do siebie, czasami wystarczy troszkę zmian wprowadzić, ale są one konieczne.

a dobra jestes chociaz z tej histy?;p

Fakt, mam dość awangardowy styl ubierania, ale studia to w końcu mozaika gustów, nie wydaje mi się, żeby ktoś był z tego powodu wyśmiewany. Chodzi raczej o moje zachowanie, dość dzikie, brak obycia towarzyskiego. Nie umiem się w ogóle odnaleźć w tym gronie. Jestem za spokojna, zbyt poważna, czuję się też mało ciekawym rozmówcą.