facet uzalezniony od matki...PORAŻKA

Witam serdecznie Jestem z mężczyzną już pół roku w związku.bardzo niepokoi mnie jego zachowanie. moze byc tez ze najzwyczajniejw swiecie jestem przewrazliwiona i zaborcza... nie mam sily do tych sytuacji gdyz z moim bylym z ktorym bylam 4 lata przerabialam identyczny scenariusz... pt"tesciowa i jej corka" Szanowna Pani Teściowa nie potrafi odciac pepowiny i ciagle zatruwa nam zycie, z kolei jej 13 letnia corka stroi non stop fochy i obie za wszelka cene proboja skupic na sobie uwage.(granie na emocjach, szantaze, doprowadzanie do sytuacji by nie spotykal sie ze mna,fochy, placze i caly arsenal innych metod) oczywiscie moj partner na wszystko przymyka oko i bagatelizuje. stawia mnie przed rzeczami dokonanymi, umawia mnie z nimi mimo mojej wyraznej prosby by tego nie robil. czy warto to kontynuowac poki nie zaangazowalismy sie wystarczajaco duzo by zalozyc rodzine czy warto przebrnac trudny czas(mimo wielu rozmow, moje prosby spelzaly na niczym; podobnie bylo z moim ex- 4 lata rozmow i meczarni i sie nie udalo)? Kocham go,ale teraz racjonalne myslenie bierze u mnie gore. a moze to ze mna jest cos nie tak?

Mamusia jest da best!

tak

co powinnam zrobic? nie ukrywam ze pomocne by byly jakies wskazowki/opinie osob ktore doswiadczyly pdoobnej sytuacji,albo najzwyczajniej majace wieksze ode mnie doswiadczenie zyciowe...:(

Wspominałaś, że masz już przecież doświadczenie w tej materii. Nie wygrasz z jego rodziną, możesz ewentualnie starać się mu wytłumaczyć w czym tkwi problem w Twoim odczuciu. Zastanawiałaś się skąd się bierze ta niechęć jego rodziny do Ciebie?

ta niechec plynie z tego ze ich dziecko usamodzielnia sie i wyfruwa z gniazda.i ja jestem powodem tego oddalania sie...

Jeśli faktycznie to jest jedyny powód, uzasadniona będzie próba nacisku na niego, żeby wywalczył dla Was więcej przestrzeni.

a jezeli jego argumenty i rozmowy z matka i siostra nie odnosza skutku?

Cześć. Myślę, że powinnaś szczerze i bez awantury powiedzieć czego oczekujesz. Że to musi się zmienić, bo po prostu tego nie wytrzymasz i nie możesz czekać 10 lat aż odetnie pępowinę. Jestem facetem i sam musiałem się "odcinać" od nadopiekuńczej Mamy. To może zająć trochę czasu i boli, ale warto :) Widzę dwie opcje a) poddajesz się i koniec. b) dajesz mu wykład że to musi się zmienić i niech się zdecyduje czy chce żyć z mamusią czy z Tobą.

Jakie "jego rozmowy", tutaj musi się zmienić JEGO zachowanie. Żeby on (po konsultacji z Tobą) podejmował samodzielne decyzje a nie decyzje ustalone z Mamą...

JacekJ - udalo sie odciac? jest to mozliwe? jego zmienione zachowanie bylo na pare dni... po czym powiedzial ze to ja sie odcinam od jego rodziny... a najzwyczajniej przestalam przychodzic do niego bo nie moglam zniesc np wpadania do pokoju bez pukania,czy ciaglego zawracania glowy najmniejsza glupota...

Moje dziewczyna (teraz żona) powiedziała "Czy chcesz być i słuchać mamusi czy być dorosłym i ze mną ?" Proste pytanie. Ale odpowiedź i deklaracja już konkretne. Potem podejmowaliśmy decyzje razem i zdanie Mamy nie miało wpływu (wyjazd na wakacje, zamieszkanie razem, ślub). Jeśli mu zależy - odetnie pępowinę. Jeśli mu NAPRAWDĘ zależy. Jeśli mówi że chce i po 3 dniach mu przechodzi ... to sama rozumiesz ...

Errata ... powiedziała "Czy chcesz być z mamusią i jej słuchać, czy być dorosłym i ze mną ?"

JacekJ- nawet nie wiesz jak bardzo podniosles mnie na duchu. Duzo bym dala by tak sie ulozylo w mojej sytuacji. Jutro napisze jak minela rozmowa z nim i co dalej... Dziekuje wszystkim i dobranoc

Napis jak poszło. Jutro tutaj zajrzę. Dobranoc.

minęło dopiero pół roku, a Ty już mówisz, że kochasz, już mówisz teściowa i już spotykasz się z jego rodziną częściej niż to komukolwiek potrzebne - nie ma nic innego lepszego do roboty?

Jacek, a co takiego bolesnego było w samodzielnym podjęciu decyzji o wakacjach? :O

@siostraMierzwa Kiedy Twoja Mama mówi Ci, że robisz błąd życiowy i zmarnujesz sobie życie z tym człowiekiem, to wyjechania pierwszy raz na wakacje z ukochaną osobą wbrew woli (kochającej ale zaborczo) Matki - boli. Każdy kto miał kochającą zaborczo i nadopiekuńczą Matkę, zna to uczucie. Oddzielanie się boli. Żeby nie było tak pesymistycznie, potem jak człowiek dojrzeje (w wieku ok 30-35 lat) po takim oddzieleniu, można pięknie "wrócić" i zbudować relacje partnerskie z rodzicami. Relacje dorosły-dorosły a nie rodzic-dziecko. Trzeba więc się oddzielić, żeby potem "wrócić" emocjonalnie jako dorosły. To jest piękny proces. Ale wymaga też fazy "odcinania pępowiny", która boli. Przez ból do wolności !

lepiej dla nas dwojga było rozstanie się... tak tez sie stalo...:(

Och... No jak to tak? Jak to - rozstanie? Kiedy?

No i dobrze, w życiu nie chciałabym byc z " takąsobiesmutnąanią" Dziewczyna nie rozumie, że dobre relacje jej chłopaka z matką i siostrą są gwarancją na dobre relacje jej i jego. Brak poczucia humoru, szacunku dla niego aż wylewa się z postów. Wydaje się jej, że gdy w jego życiu nastała " era takiejsobiesmutnejani", to on powinien inne relacje uciąć, skasować, zapomnieć. Aniu, pewnie zostaniesz matką, mam nadzieję, że nie smutną, wtedy zrozumiesz, o czym piszę. Mężczyzna, który nie jest " maminsynkiem" bo umie sam podejmować decyzje a jednocześnie liczy się z mamą i siostrą, to skarb. Kiedyś, przy boku jakiegoś palanta, dla którego przez rok będziesz " najważniejsza" a potem już nie, docenisz to, co miałaś.

i dobrze dla Ciebie, że tak się stało. Mój chłopak jest bardzo zżyty ze swoimi rodzicami. Jesteśmy razem 1,5 roku. Jesteśmy blisko trzydziestki. on mieszka 20 km ode mnie a w moim mieście ma prace. Chce razem zamieszkać ale tylko w jego mieście, bo niby dobrze sie w nim czuje. Woli dojeżdżać do pracy i do mnie i być blisko rodziców.