W sumie to nic wielkiego....

...a jednak. Pewnie i tak nikogo to nie zainteresuje, ale pisze wlasnie tutaj, bo nie mam komu o tym powiedziec. A to dlatego, ze juz wiem, ze moi znajomi i przyjaciele maja problem z dyskrecja, a na tym mi w tej sytuacji zalezy bardzo. Otoz, zakochalam sie. I nie byloby w tym nic niezwyklego, gdyby nie to, ze dla mnie to jest naprawde cos, co mi sie nie przydarza. Jakis czas temu, rozstalam sie z "miloscia mojego zycia" i zaden inny facet dla mnie nie istnial. Oczysiwcie poznawalam roznych mezczyzn, ale zaden z nich nawet do piet nie dorastal mojemu eks. I juz doszlam do wniosku, ze tak juz bedzie zawsze, bo trudno znalezc kogos takiego jak moj eks, zaczelam rozpaczac, ze pozwolilam mu odejsc i teraz do konca zycia bede przezywac, itd. Az tu nagle, z nikad, pojawil sie ON. No i ja, zatwardziala singielka, u ktorej zaden facet nie ma szans, nagle mam miekkie kolana i czerwienie sie jak nastolatka, a jestem juz po 30 - tce.....Spac nie moge i inne takie, a co ciekawsze, on takze wydaje sie byc mna zainteresowany.....Problem polega na tym, ze to jest gosc, ktory odbywa kilkutygodniowy staz u mnie w pracy i za kilka tygodni bedzie musial odejsc. Wiec choc nigdy tego nie robie i nie robilam, wiem, ze jesli nie zrobie jakiegos zdecydowanego kroku i to szybko, to strace okazje na zawsze....Ehhhhh

A cóż my mamy do tego?

Korzystaj z okazji, zanim będzie za późno

no wlasnie!!! W normalnej sytuacji, gdybysmy znali sie poza praca, to moznaby to jakos normalnie rozegrac, a tu....Mam doslownie 3 tygodnie zeby cos zrobic, bo jak nie, to najprawdopodobniej nigdy sie juz nie spotkamy. I tak jak pisalam, nigdy tego nie robilam i w tej sytuacji wydaje mi sie to bardzo nie na miejscu, ale zdaje sobie sprawe z tego, ze jesli chce zeby cokolwiek z tego bylo, to musze w ciagu tych trzech tygodni zrobic cos drastycznego, jak np zaproponowac mu spotkanie poza praca, wymiane numerow, no cokolwiek....Bardzo sie tego boje, a z drugiej strony wiem, ze jesli tego nie zrobie, to bede zalowac. Tylko co jesli on mnie wykpi?....I wtedy pewnie dowiedza sie o tym ludzie w pracy i bede miala przerabane.....

Dzialaj, Szczesciaro!! Powodzenia :) Alez Ci zazdroszcze:)

hehe, "szczesciaro" :) . Ja wiem, ze dla wiekszosci fakt, ze ktos tam sie zakochal to nic wielkiego. Ludzie zakochuja sie codziennie a niektorzy nawet po kilka razy w miesiacu. Ale ze mna naprawde jest inaczej. Ja sie NIE ZAKOCHUJE. Mojego partnera poznalam kiedy mialam 18 lat, i od tego czasu on byl moim idealem. I to jest jeden z tych facetow, ktory moglby byc idealem wiekszosci kobiet. No cudo po prostu. Pod kazdym wzgledem a do tego, moja bratnia dusza. Ponad 10 lat razem, magiczny zwiazek. Dlatego, jak sie nasz zwiazek posypal, to zylam w pustce. Myslalam ze nie ma szans zeby ktokolwiek mnie zadowolil po nim. Az tu nagle TEN. Pierwszy raz od rozstania, jakis mezczyzna sprawil, ze mysle o nim, a nie o moim eks. Nie oczekuje ze ktokolwiek bedzie sie tu wypowiadal, bo nie ma o czym, ale domyslam sie, ze jest wiecej kobiet i facetow, ktorzy po traumatycznym rozstaniu i latach samotnosci beznadziejnej, ku swojemu zdziwieniu zakochali sie. To jest piekne uczucie......O wiele piekniejsze niz zwykle zakochanie.

Doskonale Cie rozumiem :) Nowa, fantastyczna energia, radosc... dlatego nie stresuj sie wizja porazki. Bedzie dobrze! Ciesz sie, dzialaj i rob wszystko na co masz ochote. Strach jest straszny ;) ale swiadomosc,ze sie czegos nie zrobilo gdy byla ku temu okazja jest przeokropna. Glowa do gory! Tymam kciuki za Twoje powodzenie! :*

* tRZymam ;)

"strach jest straszny" najbardziej mi sie podoba :) A niech tam, zrobie to chyba. Niech sie dzieje co chce. W sumie to jeszcze nigdy sie nie narzucalam facetowi...kiedys musi byc ten pierwszy raz...yyyy, czy cos....paskudna nie jestem, najglupsza tez chyba nie, no i on chyba tez mnie lubi.....