wlasnie wyprawilam meza do pracy

czas na kawe:) sa tu jeszcze jakies kobiety ktore nie pracuja i maja ochote pogadac?:)

a mąz sam do pracy wyprawić się nie umie? Wyszłaś za dwunastolatka?

Pije wlasnie kawke:) i musialam sama wyprawic sie do pracy:( milego dnia wszystkim zycze:D:D

potrafi tak jak ja potrafie zrobic wiele rzeczy ktorych nie robie bo maz je robi. rowniez pozdrawiam:)

Podłączę się z ciekawości do pytania: jak to wyprawiłaś męża do pracy? Jest niepełnosprawny, rozumiem?

hehe nie mowiac, ze wyprawilam meza do pracy mialam na mysli, ze maz wyszedl:) nie sadzilam, ze slowo "wyprawilam" bedzie kluczowe w moim poscie:)

widzisz czasem jedno slowo wywola zamieszanie,:D:D:D....ze musialas ,go umyc ,ubrac,uczesac nakarmic i zaprowadzic do pracy :D:D:D:D

haha tak, zawiazac sznurowadla, za raczke zaprowadzic do autobusu;) czasem zapominam, ze to kafeteria;)

Bo to zabrzmiało jakbyś go ubrała, zrobiła mu śniadanie, wręczyła do ręki torebkę z lunchem i asekurowała do samych drzwi. :)

bo tu same tluki siedza ,jakbys napisala maz wyszedl to by odpisaly ze pewnikiem nie wroci:D

nastepnym razem bede ostrozniejsza w uzywaniu tego typu sformuowan:P

Bajka, u mnie ten zwrot wywołuje podobne skojarzenia. Ja wyprawiam dzieciaki do szkoły i przedszkola w ciągu roku szkolnego. :P

cos w tym jest:P pamietam jak kiedys na jakims topiku napisalam, ze maz czesto jezdzi do rodzicow i zaczely sie sugestie, ze maz jest mamisynkiem, ze mnie nie szanuje, ze powinnam go zostawic skoro woli odwiedzic matke w szpitalu niz pojsc ze mna na koncert:D

mam akurat dzisiaj dzien wolny, co bedziecie robily bo u mnie deszcz pada, ja juz jestem po kawie o smaku amaretto

a ja pije kawke w pracy, a potem ide na duze zakupy kosmetyczne- na szczescie za swoja, nie za meza wyplate;) co do 'wyprawienia'- dzisiaj to mnie maz wyprawil, bo zaczynal prace pozniej niz ja wspolczuje wszystkim garkotlukom:(

to moj wychodzi o 7 a ja o 9 otwieram jedno oko :P

chetnie bym sie przylaczyla, ale niestety juz nie mam tej laby nie-chodzenia do pracy (a przynajmniej nie o swicie) ... ale kiedys tez mialam takie mile zycie, ze nie musialam chodzic do pracy (tnz. bylam bezrobotna, praca sie znalazla w koncu), tylko wstac, usiasc do sniadania i kawki zrobinych przez meza, potem ja jemu zrobilam kanapke do pracy i go wyprawilam za drzwi buziakiem :D no i jeszcze to, ze wykladam mu gotowe zestawy ubrania, ale to nie dlatego, ze on nie potrafi, tylko dlatego, ze ja to po prostu bardzo lubie :D czuje sie wtedy niczym stylistka

A ja zamiaru do pracy nie mam iść :) On jest moim pewnikiem, a ja jestem jego utrzymanka i nałożnicą :P

i fajnie, ja bym tez tak mogla ;) ale mi ten moj luby za malo kasy zarabia, wiec coz poradze :(

ja tez nie pracuje, ale zle sie z tym czuje:( chcialabym miec prace, ale nikt mnie nie chce.

Niech pracują ci co musza :)