leczenie w szpitalu psychiatrycznym

jak wyglada pobyt w szpitalu począwszy od izbyprzyjeć?

podobnie jak w każdym innym, z tą różnicą, że po leki chodzisz do dyżurki pielęgniarek i musisz je zażyć przy pielegniarce, posiłki jadasz w stołówce, telewizor jest jedynie w świetlicy i ogladasz to co ci włączą, moga znajdować się inne "uprzyjemniacze czasu", np. stół do tenisa, piłkarzyki itp..

A czy to prawda ze sprawdzają co się wnosi , i ze przy pielęgniarce trzeba rozebrać się do naga .A jeszcze jedno można mieć komórke?

Myślę, że w każdym szpitalu jest inaczej... Tam, gdzie ja kogoś odwiedzałam, nikt nic nie sprawdzał, żadnych toreb, a czasami nosiliśmy naprawdę sporo.. Nie można było dawać tylko ostrych przedmiotów, ale tego nikt oficjalnie nie mówił, dowiedziałam się od innych pacjentów. I o żadnym rozbieraniu do naga nie było mowy, niby po co?? A co do komórki to w sumie nie wiem... Ale chyba można mieć, bo skoro niektórzy laptopy mieli, to tym bardziej komórki można było mieć.

I trzeba rozróżnić, że są oddziały otwarte i zamknięte, ja byłam na odziale otwartym, znaczy odwiedzałam tam chorego.. I taki oddział nie różni się prawie w ogóle od innych oddziałów szpitalnych. Natomiast w zamknietym to podejrzewam, że jedzenia tez nie można wnosić, w zasadzie to nic..

Hej :) Ja leżałam w szpitalu psychiatrycznym w tamtym roku, w Lublinie w klinice. W izbie przyjęć wypełniane są papierki, przychodzi salowy i zabiera chorego na górę. Ja przebywałam na oddziale zamkniętym. Już na oddziale w gabinecie miałam wywiad z pielęgniarką oraz podstawowe badania typu ciśnienie, waga itd. Na oddziale psychiatrycznym zamkniętym nie można mieć ostrych przedmiotów typu nożyczki, obcinacz do paznokci, maszynki do golenia, pęseta, a nawet ładowarki do telefonu, prostownicy, suszarki, paska do spodni, ubrań z troczkami, żadnych leków itd. Te rzeczy można zostawić w depozycie w gabinecie pielęgniarskim w specjalnych, podpisanych torebkach i pudełkach i kiedy zajdzie taka potrzeba, to trzeba poprosić i można skorzystać, po czym oddać :) (Chociaż nogi goliłam pod okiem pielęgniarki :P) Jeżeli chodzi o jedzenie, to mogłam mieć swoje w pokoju lub w lodówce w kuchni. Rano śniadanie pod okiem pielęgniarek, później leki (osobiście nie brałam). Wszystko to w świetlicy. Potem był czas wolny, telewizja, tenis stołowy, rowerek stacjonarny, biblioteka, rozmowy z innymi itd. Później jakieś zajęcia, np. terapia grupowa, lub indywidualne spotkania z lekarzami, po których wszyscy byliśmy bardzo wyczerpani... Raz w tygodniu przychodzili do nas wolontariusze, w piątki natomiast w ramach terapii grupowej gotowaliśmy wspólnie - np. naleśniki, gofry itd. Mieliśmy do własnego użytku czajnik, toster i miejsce w lodówce. Na oddziale każdy pacjent miał tzw. kropkę i w zależności od jej koloru miał różną swobodę. Najpierw czerwoną - nie można wtedy wyjść z oddziału, nawet z opiekunem. Jeśli ktoś dobrze się zachowywał, nie miał zbyt silnych leków i nie sprawiał kłopotów i pokazywał, że chce wyzdrowieć, dostawał kropkę niebieską - mógł wtedy wychodzić z terapeutami lub z rodziną na dwór, na spacery czy też do sklepu. Najwięcej swobody dawała zielona kropka - wtedy pacjent sam mógł wychodzić z oddziału. Mieli ją jednak naprawdę nieliczni ludzie, którzy dość długo byli już na oddziale... Kropki przyznawane były na wspólnym spotkaniu lekarzy, terapeutów i pacjentów. Ogólnie w szpitalu nie było tak źle. Odpoczęłam, trochę się "podkurowałam", ale wydaje mi się, że byłam tam za krótko, że przedwcześnie mnie wypisali. Były także przypadki, że ludzie z głęboką depresją leżeli w szpitalu kilka miesięcy i nie widzieli żadnej poprawy, wypisywali się na własną rękę, bo woleli leżeć i patrzeć w sufit w domu. Atmosfera panowała średnia, ale raczej przyjemna. Jakiejś szczególnej kontroli czy nadzoru nie mieliśmy. Każdy szanował cudzą intymność. Odwiedziny mogły być w dowolnym czasie. Poznałam wiele wspaniałych ludzi, z niektórymi kontakt utrzymuję do dziś. Nie ma się czego obawiać - trzeba chcieć wyzdrowieć i wtedy wszystko będzie dobrze!

Nigdy nie byłam,ale szpital psychiatryczny to nie więzienie i nikt tam cie nie przeszukuje nie rozbiera.Chyba ktoś z twoich znajomych musiał się naoglądać amerykańskich filmów klasy c,bo tam można takie sceny zobaczyć :)

na oddziale zamkniętym nie można mieć widelca, ani noża, żadnych ostrych rzeczy, suszarka, czy prostownica w dyżurce pielęgniarek, pełna kontrola szafek - wszystko dla bezpieczeństwa pacjentów. ludzie mają różne schorzenia.

nikt nikomu nie kazał się rozbierać...

A jak ktoś jest po próbie samobójczej to też go nie kontrolują ?

A powinni, bo pacjenci są różni, przecież można wnieść leki,narkotyki lub ostre przedmioty

Nie wiem, jak to tam dokładnie jest, ale podejrzewam, że takie coś jak izolatki są.. I tam pewnie rzeczywiście sa drzwi bez klamek itd.

pomyliło ci się z detoksem :)

Laptopa nawet, możesz mieć z netem bezprzewodowym jak kompów w szpitalu nie ma!

Zależy na jaki oddział trafisz.Ja byłem na OTUA to było całkiem spokojnie i nawet fajnie ale w drugim budynku były świrusy i mordercy skazani na dożywotke w zakładzie psychiatrycznym.Tam była masakra.Psychole w środku nocy wydzierały morde.Jakieś dzikie awantury normalnie koszmar.

czemu z detoksem?? detoks był w budynku obok i tamci mieli jeszcze więcej przywilejów..

Jeśli chodzi o typowych świrów, to rzeczywiście byli, ale nie w mojej klinice, tylko w budynku obok, gdzie były kraty i drut kolczasty :> Ale u mnie było na serio ok, mimo iż niektórzy trafiali w pasy i odstawiali koncerty po nocach ;/

To zalezy co dolega pacjentowi, na jaki oddział trafi i w jakim stanie

leki, picie przy pielęgniarkach i sanitariuszach. Co wyjątkowi aby nie wypluwali pół godzinna odsiadka. Przymusowe ważenie bo ja z anorektyczek, kąpiel przy otwartych drzwiach i zerkającej pielęgniarce, potrafili oceniac nawet wymiociny czy leków nie wypluwam. Echhhhh

Opowiem wam w skrócie moją historię. Moje kłopoty za zdrowiem zaczęły się w maju ubiegłego roku, na początku paskudne swędzenie skóry- od razu lekarz- badanie cukru ok, dał leki że niby alergia nic nie pomogło... potem doszły bóle mięśniowe i śluz w kale i niestrawione resztki jedzenia. Pierwsza reakcja to szok!!! Dużo zaczęłam czytać i doszłam do wniosku że to prawdopodobnie przerost drożdzaka tzw. candida a. ale żeby to udowodnić i dostać leki musiałam wykonać badanie kału- np zwykłe badanie w laboratorium w przychodni- nic nie dało, potem prywatne w sanepidzie nie dały prawdopodobnego wyniku. Poszłam po porade do lekarza rodzinnego- dostałam np do pani która wykonuje badania w tym kierunku- 5 próbek kału z kolejnych 5 dni wysłałam- wynik dodatni czyli miałam racje. Z wynikami ponownie udałam się do lekarza rodzinnego- dostałam leki przeciwgrzybicze. Śluz ustąpił ale biegunki i niestrawione resztki zostały. Dodam w tym miejscu że musiałam przejść na dość drastyczną dietę żeby usunąć to paskudztwo. Jako kogoś to interesuje wpiszcie w google candida a- dieta... Doszły natomiast inne dolegliwości- bóle tułu głowy, silne osłabienie, bóle kości... Nie dawałam sobie rady... skóra jakby paliła od środka i ten ból mięśni nie przestawał mi dokuczać. Ponownie wróciłam do lekarza... Najpierw na oddział wewnętrzny gdzie zrobiono mi kolonoskopie po uprzednim dokładnym oczyszczeniu jelita... po 5 dniach zostałam wypuszczona bez konkretnego rezultatu... Zdrowie dalej zaczęło się sypać... biegunki nie ustępowały, całymi dniami leżałam w łózku, z nikim nie chciałam rozmawiać, do nikogo nie dzwoniłam. Wszysto przestało mnie interesować... miałam wrażenie że żegnam się z życiem. To trwało jakieś 3-4 m-ce. W tym czasie przestałam nawet chodzić do pracy, mam wyrozumiałego szefa. Rodzice postanowili wysłać mnie do psychologa- pojechałam raz- więcej nie. A zdrowie wtedy było już w totalnej ruinie i dalej nie wiedziali jak mi pomóc. Kilkakrotnie wzywałam karetke miałam bóle w okolicy serca i zawroty głowy- ale nic nie zrobili tylko mierzyli ciśnienie i odjerzdzali twierdząc że mojemu życiu nic nie grozi. Miałam wtedy 25 lat... Po ostrych kłótniach z rodzicami i mężem zdecydowałam się na szpital psychiatryczny nie powiem gdzie bo nie chce ICH pokazywać palcem, to był największy błąd w moim życiu-!!! trafiłam na najgorszy oddział jaki tylko można sobie wyobrazic!!! zagrali mi wszystko telefon, pierscionki obrączkę!!! Jedzenie koszmar!!! nawet kiedy miałam dalsze problemu z biegunkami wciskali mi... RELANIUM domięśniowo!!! dupa dolała niesamowicie bo dawali dużą dawkę chyba miesiąc czasu i oczywiście jak im mówiłam że to minie pomaga i dalej odczuwam bóle mięsniowe dawali mi jakies psychotropy po których też nie czułam różnicy!!! raz nawet wylądowałam na korytarzu po tym jak starsza kobieta zaczęła walić mi głową o ściane!!! lekarze tez tragedia!!! nawet nie mieli czasu na rozmowe z pacjentem!!! kilkakrotnie zostałam odesłana z kwitkiem, niejednokrotnie zemdlałam na korytarzu- pielegniarki co wtedy zrobiły??? oczywiście jakieś tablety i relanium???!!!!! oni to chyba wszystkim wciskali!!! po jakims miesiącu tego koszmaru przeniesli mnie na oddział rehabilitacyjny tu poczułam różnice, lekarze o dziwo mili, miałam zajęcia grupowe, wyjścia na spacery dostęp do książek itp... mój stan po lekach niestety nie poprawiał się ale po raz pierwszy od miesiąca dostałam przepustki na weekendy w domu i tak co tydzień. W końcu po dwóch miesiącach mnie wypuścili choć zdrowie dalej nie dopisywało. Zaczęłam stosować prebiotyki na odbudowę nieszczesnego jelita i po jakis 2 tygodniach dolegliwości ze strony układu pokarmowego minęły!!! :) ale ten ból mięśni potworny dalej był i te bóle głowy też... czytałam znowu dużo i wyczytałam że to mogą być po prostu braki witaminowe i rzeczywiście!!! nikt z lekarzy na to nie wpadł i gdybym sama nie wzieła sie za siebie nie wiem co dalej by ze mną było... Magnez mega dawka, potas,wapń to tyle. I wiecei co??? Pomogło!!! dolegliwości minęły a dziś już jestem zdrowa a od koszmaru minęło pół roku!!! Chciałabym wszystkich ostrzec uważajcie na takie szpitale, ja naprawde wspomnienia mam tragiczne. Nie chce psychiatryków wrzucać do jednego worka ale w tym co ja byłam... no bez komentarza...

Mimif powinnas podac nazwe tego szpitala wlasnie dlatego zeby ludzie nie trafili do takiego piekla. chcialam cie zapytac o dawki magnezu i potasu jakie pobieralas w tabletkach. Ile razy dziennie i po ile? Pozdro.

Do: malwina6 Malwinko a czy mogłabyś napisać na jakiej ul jest ta klinika? Moja siostra własnie trafiła do takiego szpitala tylko tam nie są dpobre warunki i chciałbym ją przenieść. Bradzo Ci będę wdzięczny za pomoc. Karol.

Szpital szpitalowi nie równy

mimif jaką diete stosowałaś przy candida tzn co jadlaś i jak długo się leczyłaś

dieta hihi

kolega teraz lezał. sciemnial bo wyrok wisi 7 lat za zabójstwo. z tego co mowil i widzialem jak byłem sam bym sie połozył. jedyna zmuła to karmienie tabletkami ktore zamulaja psyche, moga tez uszkodzic bo to hemia, no i pielegniarki lukaja czy było połkniete,.

pomijam czubów ktorzy leza bo chorzy, poprostu potrafiłbym ignorowac tak mi sie wydaje .

To nie jest ośrodek wczasowy

psychole do psychiatryka

Zero cukru, zero jedzenia zawierającego konserwanty, mleko sojowe, jogurty, soki z cytryny dodatkowo wspomagałam się proszkiem zasadowym i synbiotykiem uzupełniającym i odbudowującym prawidłową florę bakteryjną, buraczki w dużych ilościach, wszystko gotowałam nie smażyłam kupiłam olej kokosowy drogi ale skuteczny, żadnych syntetycznych witamin, oliwa z poliwek do sałatek itp