dziecko a nowy partner

Czesc mamuśki... mam mały problem, jetem mamą 2 i półrocznej dziewczynki. Moja córa praktycznie nie zna swojego ojca, do tej pory byłymy tylko we dwie ale sytuacja od niedawna się zmieniła. W maju poznałam cudownego mężczyzne i postanowilimy stworzyc rodzine - super.. Mój nowy partner jest obcokrajowcem, a wiec ta nowa rodzina to duze zmiany dla mnie, dla mojejcórki jak zarówno dla tego mezczyzny który wczeniej nie miał dzieci (wpominam o tym bo myle ze to tez jest istotne)... Na poczatku sierpnia wyjechałysmy z córa z kraju do mojego partner - nowy dom, obcy jezyk, nowe twarze, ni i nowy domownik ktory teraz pi z mamą ją przytula i czasem mówi ze czegos nie wolno - WIEM to duzo a nawet za duzo jak na dwulatka.... Córa nie miała okazji go wczeniej poznac jedynie zanim wyjechałymy pokazywałam jej codziennie jego zdjecie i mowiłam ze on czeka na nią i mame.... Poczatki były super, oboje przypadli sobie do gustu, córa była zafascynowana partnerem, swoim nowym pokoikiem, chetnie chciała spac sama co mnie nawet zaskoczylo ( teraz jet inaczej)... widze ze polubiła nowego partnera i nowy dom aczkolwiek jezcze ma do niego dytans - to normalne ze nie chce z nim zostac sama ( potrzeba czasu) aczkolwiek juz po 2tygodniach czasami sama do niego podchodzi i tym dziecinnym głosikiem mówi o tak spontanicznie "kocham cie badzio :-) " W czym problem, córa z dnia dzien staje sie coraz bardziej niegrzeczna przestaje mnie sluchac, wpada w histerie za wszelka cene chce postawic na swoim, łamie zasady jakie mialysmy i ktorych przestrzegala wczesniej jak bylysmy we dwie.. coraz czesciej musze ja karac i mówic " nie wolno, nie ,dostaniesz kare, badz grzeczna, nie rob tak"... Nie wiem co sie z nia dzieje??? czy to te zmiany czy po prostu bunt 2/3latka, moze ja i partner robimy cos zle????? Dzis poprosiłam partnera by codziennie spedzal z nia chociaz godz na wspolnej zabawie bez mojego udzialu mysle ze to wazne by miedzy nimi zrodzila sie wiez.. oprócz tego poprosilam bysmy poszukali przedszkola gdzie córa chociaz 2/3 dni w tygodniu na pare godz bedzie mogla pobrykac z dziecmi (bo tu gdzie teraz mieszkamy nie ma w poblizy dzieci, a córa w Polsce uczeszczala do klubu malucha, poza tym w sasiedztwie miala kolezanki i w rodzinie.. tu spedza czas ze mna i partnerem).. Prosze i jakies podpowiedzi,bo stoje miedzy mlotem a kowadlem i czuje sie troche zagubiona.. Dzieki

szybka jestes - od maja ...

Jestem szczesliwa... wszystko wrocilo do normy, moja corcia jest taka jak byla czyli slodki szkrab czasem lobuzuje jak to dziecko ciekawa swiata... potrzebny byl czas , teraz juz wiem cora byla zazdrosna i chciala za wszelka cene skupic moja uwage tylko na sobie, po dlugich rozmowach sama mi powiedziala " mamo boje sie" najpierw mnie przerazilo setki mysli przeszlo po glowie tym bardziej ze jako 2 i polletnie dziecko nie potrafila sprecyzowac swoich uczuc ale wspomagajac sie lalkami i misiami po kilu dniach wykczyczala to z siebie "mamo nie oddam cie ... i tu padlo imie mojego partnera" ..pozniej dlugo jej tlumaczylam ze zawsze bede jej i ona zawsze bedzie moja, i ze zawsze bedziemy mialy swoje tajemnice.... Teraz jest super, corcia za kilka dni idzie do przedszkola , moj partner stal sie jej idolem jak on cos robi ona tez musi tak samo , uwielbiaja robic mi wspolnie psikusy... wierze w moja nowa rodzine... zycze wszystkim duzo szczescia...