Dla mojego dobra powinnam odejść od tego człowieka, ale...

ale nie umiem. Chce mieć już dziecko. Nie mam czasu na szukanie nowego faceta. Wiem, że z nim nie będzie wielkiej już miłości, bo za dużo stało się złego w tym związku, ale pragnienie rodziny, chęc posiadana dzieci w miarę młodo i perspektywa życia nie licząc grosza do grosza, bo oboje mamy ambicje biznesowe, a razem możemy wiele trzyma mnie przy nim. Może to nie będzie miłość piękna. Nie będzie jego powrotów do domu z utęsknieniem, słów "kocham cię skarbie, tak się cieszę, że ciebie mam", nawet nie będzie czystej chęci pomocy.... ale pragnę już się ustatkować... już z dwoma mi nie wyszło, nie chcę już próbowac więcej. Wiem, że być może zamykam się na piekne uczucie z kimś innym, ale nie mam czasu już dłużej czekać... to jest takie moje pożegnanie z tym o czym zawsze marzyłam ... ale jak się nie ma co się lubi...

chcesz miec rodzinę z kims kogo nie kochasz???

No cóż każdy ma prawo żyć po swojemu i nie powinno to być oceniane póki nikogo nie krzywdzisz. Skoro uważasz, że tak będzie dla Ciebie lepiej, to... powodzenia.

Ja go kocham, nie jest to miłośc romantyczna, bo nie może być po tym co się stało, ale kocham go.