Od rozstania z dziewczyną stałem się złym człowiekiem! Pomocy

Zostawiła mnie, z dnia na dzień - jest chora i nie jestem jej już do niczego potrzebny, z dnia na dzień zerwała ze mną znajomość , zaczyna nowe życie , ja poszedłem w odstawkę , z dnia na dzień się dowiedziałem też wszystkiego o jej chorobie - mój świat runął , dosłownie. Zburzyła moje wszystkie ideały - kochałem ją jak nigdy nikogo. Mam sobie wiele do zarzucenia i pewnie to moja wina - ale nigdy, nigdy jej tak nie kochałem. Mimo tego, że czasami mam problemy z okazywaniem uczuć, to chciałem żeby miała idealnie, miała być matką moich, naszych dzieci. To pierwsza sytuacja z jaką nie mogę sobie poradzić, coś we mnie pękło, widziałem dużo złych strasznych rzeczy , zawsze byłem sam ze swoimi problemami, zawsze sam...zawsze. Ojciec za granicą, matka wiecznie w pracy. Od 12 lat widziałem ojca może z 5-6 razy. To nie jest tak, że nie radziłem sobie nigdy z odrzuceniem, ja zostawiałem dziewczyny, one mnie - ale to mnie przerosło. Zawsze na każdym kroku kiedy chciałem naprawić relacje z nią - puszczały mi nerwy , raz jej tak powiedziałem, że wstała i wyszła. Nienawidzi mnie, nie dała mi szansy - a to czynnik obrony, żeby nie zwariować , ona cierpi, jest chora a ja nie mogę nic zrobić. Raz mi zrobiła nadzieję, ale chciała przyjaźni - bo, miała wyrzuty sumienia, że tak ze mną postąpiła jak z śmieciem -to wtedy jej też powiedziałem za dużo. Jestem nieszczęśliwy, rodzice wieczne pretensje, to siostra dorzuci swoje , zostałem sam. Pomocy , proszę.

Mogę się spytać na co choruje?

Depresja i nerwica

myśałam, że to rak, i nie chce Cię obarczać tym wszystkim... któż dziś nie cierpi na nerwicę ;)

napisz do niej i napisz to wszystko co piszesz tutaj

Ale powiedziałem jej dużo, złych strasznych rzeczy - co nie jest prawdą, tylko z bólu i złości - i raczej nie chce mnie znać już. A przecież ja jej potrzebuje , jak nigdy nikogo. Na prawdę, spotykam się z innymi dziewczynami żeby o niej nie myśleć, ale to nic nie zmienia...

Też od razu przyszła mi na myśl jakaś śmiertelna choroba. Jak Ją kochasz to walcz, jak jest iskierka nadziei że będzie z Tobą to nie poddawaj się. Potem będziesz pluł sobie w twarz że zrezygnowałeś. Ludzie w depresji często izolują się od innych, nie myślą racjonalnie, pogłębiają się w swoim smutku i cierpieniu. Ona na pewno Cie potrzebuje

napisz do niej idioto!

Czyny są ważniejsze niż słowa, pokaż że zasługujesz na Nią

Próbowałem z nią rozmawiać, skontaktować się - za każdym razem gdy mi się udaje, to albo puszczą mi nerwy, albo ona wychodzi. To i tak z mojej winy...I już mnie unika myślę powoli co zrozumiałe, i nie mam okazji nawet powiedzieć co czuję a bardzo bym chciał.

nie mów - pisz. wtedy nie puszcza ci nerwy