Jakie życiowe rady kobiety 50 letnie dałybyście 30-latce?

WItam, mam męża,syna. Zastanawiam sie czy wy kobiety 50-60 letnie chciałybyście podzielić się życiowymi radami z kobietą 30 letnią? W rodzinie zero takich rozmów, a podobno w kobietach jest moc. Jeżeli któraś chciałaby sie podzielić, zapraszam:-) Mam czasem rozterki czy jeden syn to nie za mało, z drugiej strony widze kobiety z jednym dzieckiem i życie ich roznie doswiadczylo..Niestety nie mam jak sie od nich dowiedziec co by zmieniły jakby sie cofnęły te 20 lat wstecz..Jakieś reflekcje?

idiota

Pisze całkiem na poważnie..Dlaczego kobiety nie wspierają sie? Nie dają rad tym młodszym? Chodzi tu o życiowe rady reflekcje do których dochodzi się w jesieni życia.

Najwazniejsze: niezależnosć finansowa

moja pięćdziesiątka właśnie odkurza i nie umie obsługiwać kompa

Motylek 27 nie podszywaj się paszkwilu

OK 1. niezaleznosc finanosowa, to ważne na pewno,wykształcenie takze, co dalej?

zdecydowanie niezaleznosc finansowa i wlasne mieszkanie, bo facet zawsze moze zdradzic i potem bedziesz musiala z nim zyc bo nie bedziesz miala srodkow zeby odejsc z synem

Niektórzy uwazają, że w dzisiejszych czasach jedno dziecko wystarczy.Ubranie na pewnym poziomie, wykształcenie, kursy- to wszystko kosztuje. Ja jednak nie chciałam mieć jedynaka, więc mam bożą dwójeczkę. Aha, 50 lat też jeszcze nie mam

rozwijac sie, swoje pasje, nie zyc tylko domem/praca/dzieckiem, robic jak najwiecej dla siebie (nawet czasme kosztem innych)

pogodnym, otwartym na ludzi. Nie przejmowac sie głupstwami, nie zadroscic , nie byc msciwym . Co do liczby dzieci - nikt ci nie doradzi, czy ma sie 1 czy 5 i tak kocha sie tak samo. Dbac o zdrowie, uprawiac sport, cwiczyc stale umysl. Byc na biezaco z nowinkami roznego typu. pielegnowac przyjaznie. Umiec wybaczać. Szanowac siebie . Odnosic sie zyczliwie do rodziny męza/partnera. Byłabym bardziej pewna siebie, nie tracila szans w zyciu i czasu na głupstwa ( bo ono szybko mija). Poza tym wszytko ok.

widze ze coraz normalniejsze odpowiedzi:-)

Systematycznie chwalic męża,nawet za drobnostki,nie będzie miał ochoty na zdrady.Nic tak nie kręci mężczyzn jak wzrok zakochanej w nim kobiety.

Naprawdę myślisz że pięćdziesieciolatki czytają takie bzdety na kafeterii????

tak, kobiety 50-60 letnie mają na kafe swoje topiki, więcej czasu i pomyślałam sobie że może niektóre chciałyby sie podzielić życiowymi refleksjami, tyle

jeszcze - nie załowac czasu madrze spedzonego z dzieckiem. Bdac o siebie, bayc atrakcyjna dla partnera ( nie chodzi tylko o wyglad zewnetrzny, bardziej o to, czy ma sie ciekawa osobowoc i czy sie ja rozwija )

Jeszcze potrafimy czytac:D Moze gdyby więcej kobiet posłuchało starszych nie miałaby tylu problemów w małzeństwie.

staraj sie być niezależna finansowo,niech mąż i dziecko nie będą całym twoim życiem,miej czas na spotkania z przyjaciółmi i używaj życia.Nie dołuj męża tylko go wspieraj,nie zamykaj go w złotej klatce..

zgadzam sie - chwalic męża!!! na pewno znajdzie sie powód. Zreszta chwalic dzieci , przyjaciól , rodzine swoja i mezą - w koncu za cos ich kochamy, wiec jest to szczere, a przyjemne. (jestem po 60tce , z życia zadowolona:))

zastanawiam sie czy w wieku 60 lat bedzie tak jak dzis, ze glowa pelna marzeń, celów i spraw, czy jednak będą jakies refleksje..

musisz tez pokazać że jesteś zaradna i gospodarna

miec swoje zycie, swoje zainteresowania, swoich przyjaciól - dzielic sie tym z mezem i dziecmi - wnosic cos do rodziny - wtedy nie bedzie nudy. Dzieci wychowywac tak,zeby byc dla nich autorytetem i przyacielem - starac sie dawac ak najlpeszy przyklada ale tez przyznawac sie do błedów. Smiac sie jak najwiecej, takze czasem z siebie. Nie czepiac sie w malzenstwie drobiazgów ( np scislego podzialu ról , niech kazdy robi to, w czym jest lepszy i co bardziej lubi). Pamietac o zabezpieczeniu finansowym, o emeryturze, ale tez nie kutwić przesadnie. Poznawac swiat, czasem poszaleć. No to sie nawymądrzałam:)

Gdybym jeszcze raz decydowała to chciałabym mieć więcej niż 1 ddziecko. Z uwagi na nie. Moja córa boleje nad tym, ze jest jedynaczką. A co pioza tym, jakie rady ... hm... Może nie rady ale wskazówki : zawsze mieć swój "kawałek świata" - dla siebie . Pamietać o tym, ze dzieci i maz są ważne ale najważniejsza jesteś sama dla siebie czyli tzw. zdrowy egoizm. Byc otwartym na ludzi i na świat. Nie zadręczać siebie drobiazgami, żyć tu i teraz - nie przeszłością i nie przyszłośćią, być pogodnym, cieszyć się z każdego dnia, umieć docenic to co się ma, zawsze znależć miłe słowo dla bliskich i dbać o przyjaciół.

dzieki ruda:-)

głowa zawsze jest pełna marzen, po 60tce tez jest bardzo wiele do zrobienia,do nauczenia się, pasje sie nie konczą,a wiecej doswiadczenia, wiekszy dystans ale i madrosc zyciowa, wiec także skuteczność. No i ten luz, ze robi sie to, co lubi, a nie to co trzeba czy wypada ( np nie trzeba pracowac na etacie, wychodzic za maz, rodzic dzieci i katowac sie dietami,zeby miec figure modelki, czy martwic sie brakiem popularnosci i samotnoscia, jak sporo tu mlodyc na kafe, bo przez lata zdązy sobie człowiek uzbierac wielu przyjaciól i znajomych ) Oczywiscie wiele zalezy od charakteru.

mam dwoje dzieci - kazde jest inne, ciekawe , jakie bylyby nastepne. Z drugiej strony trudno powiedzic, jak poradzilabym sobie czasowo, wiec dobrze, jak jest. Ale mysle,ze kazde dziecko to wielka radosc i wzbogacenie zycia, jesli ktos uwaza, ze sobie poradzi, to niech ma jak najwięcej.

No właśnie dużo przyjaciół:-) Nie czujecie sie samotne? Jak wygląda wasze życie na tym etapie? Czy widujecie dzieci,wnuki?A moze wręcz przeciwnie?

Motylek :) ... z przyjemnością. Możesz być pewna, że po 50-tce czy 60-tce bedziesz jeszcze chciała doświadczać nowego i smakować życie :) I jeszcze jedna wskazówka - pozwól sobie czasem na "spontan" :) Takie chwile wspomina się najlepiej :)

Czasem sie boje ze zostane sama na starość i nawet nie bedzie kto mnie miał pochować..wiem wiem pewnie kobitki sie smiejecie teraz przykomputerach no cóz..czasem sie martwie...No a jak bede miala np 2 dzieci to przeciez nic pewnego..tez moge byc nastarosc sama..Jak spedzacie wolny czas? czy mozna byc szczesliwym na emeryturze?

widze ze rad sa głównie pt. zyj chwila, spontan, nie mysl co bedzie za 20 lat, moze powinnam to wprowadzic w życie?:-)