A brałam go za nieśmiałego

Wydawał mi się taki nieśmiały, introwertyczny, małomówny, tak jakby nigdy nie był z kobietą... Ciągle siedział z książką, jak miał wygłosić referat, to jąkal się co chwila... A wystarczyło, że dodałam do znajomych na fejsbuku i się zraziłam. Widzę bowiem jak bardzo się myliłam... Facet przeklina, wyśmiewa, ogólnie zachowuje się tak jakby chciał się popisać przed kolegami... szczeniackie strasznie... Odkąd jesteśmy znajomymi na fesbuku, czuję się zawiedziona...

Człowiek o dwóch twarzach?

Co o czymś takim sądzicie? Czy można aż tak udawać?

Niestety, pozory w większości mylą - na niekorzyść rzecz jasna ;)

Jestem rozczarowana. Chociaż poznałam go z tej dobrej strony, jako mądrego, spokojnego faceta, to po jego wpisach na fejsie czuję niesmak... Robi wszystko, żeby zaimponować kolegom...

dziwne bardzo... odpusc go siebie, bo jak widac pozory mylą. powiem wiecej: jakby byl naprawde taki niesmialy to by nie mial konta na szejzbuku

No tak, ale on tak świetnie się kamuflował. Kiedy się poznaliśmy, był nieporadny, zagubiony, taki marzyciel, co szuka ucieczki w świecie książek. Do kobiet odnosił się z pewną dozą nieśmiałości, ale też był niezwykle uprzejmy.

zakompleksiony i sfrustrowany z doswiadczenia wiem ze takie osoby lepiej obchodzic duzym lukiem, bo sa emocjonalnie... kulawe

Czy ja wiem? Ja np. jestem dość nieśmiała, a konto na fejsie mam już od dość dawna. Jeśli zaś chodzi o kolegę, jest mi naprawdę głupio. Nie lubię jak ktoś nadużywa słownictwa typu kurwiszcza, cipka, glud z napletka, sucz, huj, pizdeczka, a właśnie takie słowa często się pojawiają...

"Wydawał mi się taki nieśmiały, introwertyczny, małomówny, tak jakby nigdy nie był z kobietą... Ciągle siedział z książką, jak miał wygłosić referat, to jąkal się co chwila... A wystarczyło, że dodałam do znajomych na fejsbuku i się zraziłam. Widzę bowiem jak bardzo się myliłam... Facet przeklina, wyśmiewa, ogólnie zachowuje się tak jakby chciał się popisać przed kolegami... szczeniackie strasznie... Odkąd jesteśmy znajomymi na fesbuku, czuję się zawiedziona..." no i baqrdzo dobrze

to taki typ i tylko psuje opinie tych prawdziwych niesmialych facetow.

to tylko na pokaz, znalam keidys takiego "marzyciela", okazal sie zwyklym egoistą

Mnie się wydaje, że on tak się zachowuje pod wpływem kolegów. Mój przyjaciel, który mieszka w tym samym mieście co on, twierdzi, że włóczy się z jakimiś kumplami po mieście i rzeczywiście raczej nie przypomina wtedy zagubionego chłopczyka w okularkach.

wszyscy faceci tak maja przynajmniej tych których ja poznałam

Ciężko mi z tym. Nie widzieliśmy się od czerwca, za kilka dni znowu się zobaczymy. I dziwnie się z tym czuję. Bo niby jak mam rozmawiać z nim po tym wszystkim? Już nawet w czasie wakacji nie odpisywałam na jego esemesy, a co dopiero rozmowa... Chciałabym wierzyć, że to jego niedojrzałe wybryki (jest ode mnie o kilka lat młodszy) i z wiekiem mu przejdzie, ale czy mogę być tego pewna?

Chyba jednak nie. Znam wielu chłopaków i nie widzę, żeby któryś z nich zachowywałby się w ten sposób. Najgorsze jest to, że zaangażowałam się w tę znajomość i cały czas przypominam sobie te wszystkie razem spędzone momenty...

Poradźcie co mam zrobić, kiedy już się spotkamy?