Nienawidzę swojej matki

jest taka wredna, jak mało kto mamy ggantyczny dom w starym budownictwie, mieszkamy na nieszczęscie razem tzn ona plus ojciec i ja z mężęm i córeczką ona nam gotuje obiady i zajmuje się kuchnią, cała reszta domu jest na mojej głowie i mysle głownie o sprzątaniu. nie chce się jej nic robić, dosłownie nic a to, że gotuje uwaza za największe poświecenie na ziemi. Wstaje nad ranem i obiad ma gotowy do ósmej rano, potem cała reszta dnia wolne. To chodzi na drzemki po trzy, cztery razy a wieczorami zaczyna oglądać telewizor , wszytskie programy info pod rząd. A mnie non stop prześladuje, że nic nie robię, że mogłabym umyc jej naczynia albo podłogę w kuchni... k**wa tak mnie tym denerwuje, bo ja zajmuje się porządkami w całym domu, nie ma dnia żebym nie zamiatała, odkurzała, myła, ścierała. Do tego zajumuje się tylko ja podwórkiem, grabieniem liście, koszeniem trawy itd. I oczywiscie w międzyczasie !!!! zajmuje się swoim dzieckiem. Ale jak tylko usiąde to komentarz "nic nie robisz" dzisiaj od rana nie chciało jej się umyć swoich naczyć ( mamy oddzielne kuchnie, mimo że obiady nam gotuje ona ). I od rana mnie przesladuje aluzjami a widzi, że słaniam się z nóg bo jestem od dwoch tyg. przeziebiona. To nie dosyć, że nie zaproponuje opieki nad wnuczkiem to jeszcze zagania mnie do swojej roboty. Straszne mam do niej uczucia, życzę jak jak najgorzej za ten wredny charakter

acha

Proste, masz swoją kuchnię, gotuj dla siebie. Problem tkwi w tym, że uwiłaś gniazdo w gnieździe. Nawet, jeśli mieszka się z kimś w jednym domu, to trzeba rozgraniczać rodziny.

"Nienawidzę swojej matki" to prawie jak tytłuł filmu

sama sobie gotuj obiady a nie na matkę patrzysz