To, co najbardziej przeraża mnie w usamodzielnieniu się...

to konieczność samodzielnego PRANIA :o Nie umiem obsłużyć pralki, nie wiem jak dobierać pranie na kolory, a już zupełnie straciłbym cierpliwość przy wieszaniu i zdejmowaniu prania do schnięcia (zawsze tego unikałem jak ognia) :o co robić? jak przełamać strach przed pralką?:o

spoko, ja nawet nie wiem ktorym sie wlacza

dzięki za próbę pocieszenia mnie, ale jakoś nie poczułem się lepiej :o

uwierz mi, usamodzielnienie się przyniesie Ci tyle problemow, że problem pralki w ich skali zredukujesz do zera :P

to nie aż takie trudne jeśli jesteś sam, jak doczekasz się dzieci to dopiero zobaczysz :D

no dobra, ale jak pomyślę, że będę musiał to robić co kilka dni, posegregować pranie wg kolorów, nastawić pralkę, pilnować i co najgorsze ROZWIESIĆ a później zdjąć to odechciewa mi się wszystkiego :o gotowanie, sprzątanie - spoko! ale pranie to coś, co powinny za nas robić jakieś zakłady czy coś :o

Akurat pranie jest mega przyjemne i potem wieszanie tych pachnących ubrań :):) Lubię bardzo prać, nawet ręcznie :D:D

ja nie umiem prac. ja sie boje ze finansowo sobie nie poradze

słuchaj, ale prania musisz pilnować tylko we frani, w automacie Ci sie samo wyłączy

Przecież są pralnie - wyjdzie drogo, ale przynajmniej problem z głowy ;)

kup sobie pralkosuszarke

Czlowieku, ale co chodzi?! Jak kupisz juz te pralke to zwolaj do siebie jakas siostre, kolezanke, ciotke, czy kogo tam jeszcze... I popros by mniej-wie ej Ci wytlumaczyly obsluge. Ja generalnie dziele wszystkie szmaty na 3 kupki: biale, czarne i kolorowe. I tyle. Uzywam glownie jednego programu w pralce. 40 albo 60 stopni. Wsypujesz proszek, wlewasz plyn do plukania i jazda. Powodzenia.

programów do pranka używam do białego 60 st i koloru 40 st :)