Nauczyć się żyć w zgodzie z samym sobą :)

Witam wszystkich serdecznie :) Na początek kilka słów o sobie: mam 31 lat, jestem od 6 miesięcy rozwiedziona, sama wychowuję synka. ...codzienność. Jeszcze rok temu myślałam, że moje życie się kończy, płakałam rozmyśllałam ale nie mogłam się poddać bo miałam przecież dziecko. To dla niego codzień rano wstawałam i uśmiechałam się choć nie miałam się z czego cieszyć. Dziś wiem że wszystko co mnie spotkało pomogło mi poznać siebie swoje słabości i odkryć siłę, o której nie miałam pojęcia. Dziś potrafię siebie ocenić obiektywnie, a nie przez pryzmat innego człowieka, (innych ludzi). Teraz uczę się żyć sama, a to jest chyba najtrudniejsze. Samotne wieczory, sama "walczę z codziennością" i niestety nie mam z kim się cieszyć :). ...ale podobno wszystko jest trudne dopóki nie stanie się łatwe. Co o tym myślicie? :D

Ja tez jestem rozwiedziona i to już od 7-u lat....Jestem na emeryturze a w tym wieku ,,starych drzew się nie przesadza"...Młody człowiek na naturalna zdolność adaptacyjną i szybko przystosowuje się do nowego...Mimo wszystko nie żałuję, jestem tylko zła na siebie ,że nie rozwiodłam się dużo wcześniej.Mnie osobiście bardzo pomaga praktykowanie mojej wiary w pełnym słowa tego znaczeniu. Sporo czytam, medytuję, mam paru przyjaciół, lubię spacery, wyjazdy turystyczne, staram się sporo przebywać wśród przyrody, uprawiam ćwiczenia ruchowe.....Ty też dasz sobie radę jeśli tylko tak sobie postanowisz i będziesz konsekwentna .Powodzenia!

bo przecież nie katolickiej, mam nadzieję.

jestem swiadkiem jehowy