Chce isc do pracy!!!

Witajcie. Mam 33 lata, male dziecko i meza od lat 12. Nigdy nie chcielismy miec dzieci, ale 3 lata temu mezowi cos sie odmienilo. Dlugie rozmowy, no i urodzil sie Jas. Kocham go, ale nadal uwazam, ze instynktu macierzynskiego nie mam za grosz. Meczylam sie 9,5 miesiaca w ciazy (dziecko bylo przenoszone), mecze sie teraz (urodzil sie 2,5 miesiaca temu). Wciaz jestem zmeczona. Karmie piersia, polowy rzeczy nie moge jesc, maly jest bardzo placzliwym dzieckiem. Mnie chyba nie lubi, kiedy tata go nosi - nie placze, ja nosze - placze. Maz mnie ciagle poucza, jak zajmowac sie malym, od "najbrudniejszej roboty" jestem ja (nie pracuje). Nie wyrabiam tak. Przed ciaza zarabialam wiecej od meza. Za 3 miesiace chce wrocic do pracy, on niech idzie na "tacierzynski". W koncu to on chcial miec synka... Za 3 miesiace, bo chce jeszcze dziecko karmic piersia, w pracy nie mialabym szans.

Aha, mialam pytanie, czy ktoras z Pan miala taka sytuacje. Bo ja nie znam nikogo, kto poszedlby na tacierzynski, a jest przeciez taka mozliwosc... Ja dluzej z dzieckiem nie wytrzymam, oszaleje chyba.

porozmawiaj z mezem i zrob tak jak mowisz. dziecko czuje ze jestes zdenerwowana i dlatego przy spokojnym ojcu czuje sie bezpieczniej. jesli masz mozliwosc to oddaj do zlobka, bedzie jeszcze lepiej albo jakas nianie zalatw, jesli masz kogos w rodzinie to jeszcze lepiej. moze jakas sasiadka na emeryturze? popytaj. nie ma sensu zebys sie denerwowala w domu, jesli wolisz pracowac to bedzie dla ciebie lepsze rozwiazanie , amama mozesz byc do woli po powrocie z pracy. zobaczysz ze po calym dniu spedzonym z dala od dziecka bedziesz bardzo tesknic i wyjdzie wam to na dobre. powodzenia. i nie miej wyrzutow sumienia. bedzie ok. :)