Smutno mi, nie dosc ze dostalam po dupie od życia to jeszcze brzydka jestem

Pochodzę z rodziny gdzie ciagle są klotnie, alkohol itd. Jest mi bardzo smutno bo po pierwsze to zrujnowalo moją samoocenę i mam trudny charakter przez to, jestem nieufna to jeszcze jakby tego bylo mało jestem brzydka i nikt ale to nikt przez cale moje życie się mną nie zainteresował :-( nie wiem co ja mam takiego w sobie ze nikt mnie nie chce :-( z jednej strony wole byc sama niz z byle kim ale z drugiej moja brzydota i samotność bardzo mnie ranią ;-( na codzień jestem silna ale dzis mam strasznego dola. Mam 18 lat a nawet nie szlam z nikim za rękę podczas gdy kolezanki ciagle opowiadają o swoich chłopakach itd i to od wielu lat... Smutno mi ;-( czuje sie jak śmieć to ze nikt mnie nie kocha i mnie nie chce tak bardzo boli :-(

Bo nikt nie lubi pesymistów użalających się nad sobą. Za to ludzie uwielbiają osoby ciepłe, serdeczne, wesołe i pozytywne.

Tyle ze na codzień nie narzekam w ogole! Nawet osoby które mialy lepiej w zyciu niz ja narzekają np dziewczyny ze mają za grube łydki, pryszcze itd. Jak one narzekają ja tylko słucham bo nie chce narzekac. Nie lubię tego. Tylko dzis juz nie wytrzymuje bo mi smutno i gdzies chce sie wygadac. Na co dzień staram sie doceniać to ze mam gdzie mieszkać co jeść itd- a wiekszosc ludzi tego nawet nie zauważa....

No i staram sie byc wesoła ale jesli wychodząc do szkoly z samego rana słyszę wyzwiska i krzyki rodziców - latwo nie jest :-(

słuchaj każdy ma chwile słabości. wszystko przyjdzie z czasem. moja historia jest identyczna jak Twoja. najwazniejsze to dazyc do celu!

Gdyby nie moje zainteresowania to juz nie miałabym po co żyć. Poki co nie stałam sie jeszcze desperatka ale boję sie ze za pare lat do tego dojdzie.... A teraz ile masz lat? Zmieniłas cos?

Wez się nie przejmuj. Ja swoje przygody z chłopakami zaczełam jak miałam 18 lat, wczesniej tez jakby nikt mnie nie zauważał itd. ale zmieniłam srodowisko - liceum, studia i nie narzekam:P

18 lat? jeszcze się wyrobisz. Teraz skup się bardziej na samorozwoju.

No na codzień sie skupiam na tym. Ale dzis tak bardzo chcialabym sie do kogos po prostu przytulić.... :-( mam dzis straszną chandrę....

Ja zaczęłam randkować jak miałam 19 lat. Dopiero na studiach miałam okazję poznać fajnych otwartych ludzi. Też w Twoim wieku dużo się dołowałam. I żałuję teraz. Bo straciłam bardzo dużo czasu. Miałam dużo kompleksów. W moim domu też się nie działo dobrze. Ale wszystko jest do przejścia.

Cóż, tego co bylo juz sie nie cofnie. Moge jedynie pracować nad tym zeby przyszłość byla lepsza. Ale dzis poki co musze sie wypłakac... Innej rady chyba nie ma.... :-(

Nie widzę w tym nic złego. Jak masz ochotę to płacz. Ale jak chandra nie mija to staraj się poprawić humor małymi przyjemnościami. I nie myśl, że zawsze będzie tak źle, bo to tylko pogrąża. Życie się zmienia, idzie do przodu, korzystaj z tych zmian, wyciągaj z nich wszystko co najlepsze. I nie siedź w domu przed kompem. Wychodź jak najwięcej do ludzi!

ty masz 18 lat to masz czas ja mam 28 lat i nie mialem dziewczyny to jest dopiero wiek ja w twoim wieku jeszcze tak nie myslalem o dziewczynach

babeczzkaa Bo nikt nie lubi pesymistów użalających się nad sobą. Za to ludzie uwielbiają osoby ciepłe, serdeczne, wesołe i pozytywne. ale głupia s/k/u/r/w/y/s/y/ń/ska k/u/r/wo autorka ma chyba powód do bycia smutną. Myslisz ze optymism da się zaplanowac na dana chwile ? -dz/i/wka Tylko wlaić w ryj takie krowy jak ty babeczzkaa

babeczzkaa I nie siedź w domu przed kompem. Wychodź jak najwięcej do ludzi! jak ma wychodzić do ludzi, skoro jest brzydka? -ech ty wieśniaro. czym ma częstować oczy ludzi, brzydotą? spierdalaj z tego forum z takimi radami zajebałbym ci po ryju za twoja wszechwiedzę ty świnio

Mam to samo :-|