Czy są tu ludzie bez większych problemów w zyciu i zmartwien?

Wszedzie tylko zdrady, długi i choroby, może niech bedzie tez jakis pozytywny akcent na tym smutnym forum?:)

nikt nie chce sie niczym pochwalic?:)

Wolą się żalić :)

W życiu piękne są tylko chwile? A może to tylko typowe podejście Polaków? Niektórzy nie mają co do garnka włożyć, toczy ich rak czegoś tam wiedzą że za 2 miesiące zakończą żywot. Ale niestety większość osób korzystających z internetu ma kompleksy, szuka w życiu tego czegoś co obiecali jej w filmie, że znajdzie tego, który kocha. Prawdziwa miłość musi być szczera i powstać z czystego przypadku, jeśli na siłę się będziemy uszczęśliwiać to skończymy jako 40 paro letni ludzie bez jakiegokolwiek optymizmu, najgorsze jest zostać samemu na starość, zawsze wtedy się ludzie od Ciebie odwracają. Sam nie jestem szczęśliwy, bo jestem sam w pewnym sensie to mój wybor, bo większość dziewczyn to strasznie puste istoty, jest coraz ciężej w czasach internetu po prostu będzie coraz więcej starych kobiet i facetów, może presja medialna? Facebook, NK jeszcze bardziej niszczą spontaniczne relacje na ulicy :)

ty sie pochwal

ja mam sporo niestety problemow;/ duzych i nie umiem sie cieszyc zyciem ledwo jeden problem z glowy pojawia sie nasteopny gorszy;/ tak cale zycie

Jak się człowiek będzie tak martwił to szybciej raka dostanie, wyjdź na ulicę zobacz, jesteś wolna/wolny, kiedyś ludzie tego nie mieli. Optymizmu trochę :)

A wiesz dlaczego tak sie dzieje autorko? Bo ludzie uciekaja od problemow, nie chca wysluchac pomoc, poza tym czesc osob wstydzi sie mowic o swoich problemach komus w oczy. bA tutaj jest szansa ze duzo osob przeczyta temat, mzoe nawet pomoze, doradzi. S apodszywy, kpiny, ale tez zcasmai mozna liczyc na porade, czego brakuje w realnym swiecie. Ktos z problemem zylby z nim sam na sam, nie majac do kogo sie odezwac zwariowalby, ale jelsi mzoe nawte o nim napisac od razu mu lzej

czasami zastanawiam sie jak to jest ze niektory juz na starcie maja spieprzone zycie a inni zyja beztrosko. Dlatego wierze w reinkarnacje to dla mnie chyba jedyna teoria porządkująca swiat. Mi nigdy w zyciu niczego nie brakowało, nie musiałam sie o nic martwic. Mam cudowną kochającą rodzine, domek na wsi, studiuje w warszawie kierunek ktory mnie pasjonuje, w wieku 17 lat poznalam miłosc swojego zycia - faceta ktory zrobił by dla mnie wszystko. Jestem szczęsliwa

no patrz a ja mam wrecz przeciwnie przewlekla ciezka choroba- sm chlopak eks psychopata=chcial sie zabic jak odeszlam, pil i uderzyl studia marne humanistyczne brak innych zdolnosvi brak poracy:o

ach i pochodze z rozbitej rodziny i bieda cale zyciue

bardzo przykro Moj narzeczony pochodzi z takiej rodziny -rozbitej, moze nie patologicznej w ogolnie przyjetym sensie ale miłosci na pewno w niej nie było. Musial isc do szkoły zawodowej i w zasadzie od 16 r.z pracował na pełen etat zeby sie utrzymywac. Za to teraz ma 24 lata i osiagnał na prawde duzo swoja ciezką pracą

Ja jestem!:) Moge z reka na sercu powiedziec, ze kocham swoje zycie i jak patrze w przeszlosc, to niczego bym nie zmienila! Kazdy ma jakies problemy mniejsze lub wieksze, ale wiekszosc ludzi siedzi i narzeka zamiast cos z nimi robic, a zawsze cos mozna zrobic. Ludzie oczekuja rozwiazan, ktore zmienia wszystko na lepsze w ciagu godziny, a niestety potrzeba dluzej. Ludzie nie ucza sie na swoich bledach i nie wyciagaja wnioskow, nie potrafia cieszyc sie malymi rzeczami, doceniac tego, co maja, nie mysla o tym, ze zyje sie tylko raz i trzeba zycie na maksa wykorzystac, nie robia tego, co chca, bo co ludzie powiedza, nie probuja realizowac marzen, bo przeciez sie nie da i nie rozumieja, ze ich zycie jest w ich wlasnych rekach! Trzeba podejmowac ryzyko, dokonywac wyborow - jak sie uda to super, a jak nie to przynajmniej ma sie swiadomosc tego, ze sie probowalo. Kocham zycie i ciesze sie z kazdego dnia:)