Jesteś załamana/samotna/porzucona ? WEJDŹ i przeczytaj moją historię.

Mam 25 lat, nazywam się Lidka. Rok temu i 2 miesiące byłam jeszcze w związku. Byłam całe 8 lat z jednym facetem. Myślałam, że to moja wielka, kochana, wyczekana miłość. Tak było do czasu. Po kilku latach związku, mój chłopak pod wpływem pieniędzy zaczął się zmieniać. Tyle mu dawałam z siebie... gotowałam, sprzątalam, perfekcyjnie się malowałam i wyglądałam. Po 4 latach pojawiła się pierwsza karteczka z n-rem telefonu do jakiejś dziewczyny, potem jeszcze jedna, jeszcze i... jeszcze. On taki piękny, przystojny, ideał mój chodzący. Tyle wspólnych dni, miesięcy, lat... Jak go zostawić? Przecież zawali się mój świat, moje życie się skończy, umrę bez niego. Mijał kolejny rok. Dzień błyśnie, dwa zgaśnie. Raz miłość po grób, raz awantura, aż tchu nie mogłam złapać od spazmów po płaczu.Nie zabierał mnie na imprezy, nie chciał dać ręki, bo to wygląda śmiesznie wśród ludzi, nie potrafił sam z siebie dać cokolwiek. Pewnego dnia usiadłam sobie w foteliku, spakowałam rzeczy z jego mieszkania, zabralam wszystko co miałam i odeszłam. Odpowiedzialam sobie na pytanie: chcesz tak zyc dalej za rok, 2, 5 ? NIE, NIE CHCĘ, UCIEKAJ, chociaz serce pali żywym ogniem... Dzisiaj - gdy juz mineło tyle czasu jestem spokojna. Znalazłam pracę, zrobiłam prawo jazdy, wyprowadzilam się do nowego miasta, chadzam na randki, ale nowej miłości jeszcze nie odkrylam, chociaż mogłam mieć kogoś już dziesiątki razy. Nie twierdzę, że jest lekko, ale jest płynnie i spokojnie. Można się pozbierać, można wyprzeć sobie z głowy to co się chce. Życzę powodzenia wszystkim, którzy cierpią i wahają się, aby odejść. Czas i autosugestia uleczą wszystko. WIERZĘ W WAS, Lidka :)