jak zyć bez pracy? da się? straciłam już nadzieję...

W temacie, przeżyć bez pracy to chyba tylko po smietnikach buszować bo inaczej się nie da. Ja jestem młoda ,mam 29 lat ,doswiadczenie w handlu, ukończony staż w biurze a też nic nie moge znaleść. Może gdybym miała 60 i grupę, obecnie najbardziej porządaną drugą to pewnie robota by się znalazła bez problemu.. Jestem za tym by władze naszego kraju piekło pochłonęło po smierci a za życia żeby wegetowali tak jak większość polaków.

ja wyjechalem z pl zarabiam od 7 do 10 tys zl na miecha (zalezy czy chce mi sie chodzić na nadgodziny) po nie calym roku dostalem podwyzke 2 tys a niedlugo moge liczyc na nasepna tu znajomosci sie nie licza

po..... kraj

smutny temat- a wedlug tzw autorytetow kobieta musi rodzic co rok lub 2 i miec stado dzieci najlepiej kilkanscioro , 20 lub 30 bo wedlug tzw autorytetow do wychowania dzieci nie trzeba kasy tylko powwietrza

Każdy w końcu coś znajdzie, nie można sie poddawać.

oj nie wiem zy tak kazdy znajdzie... teraz praca jest tylko dla osob uczacych sie do 26 roku zycia, rencistow i emerytow no i osob z orzeczeniami o niepelnosprawnosci.... dla zwyklych ludzi to tylko dla wysokiej jakosci fachowcow lub zdrowych i silnych mogacych pracowac fizycznie.... najlepiej to miec jakas nieruchomosc i ja wynajmowac.. ale wiekszosc ludzi nie posiada nic.... pozostaje tylko miec sxczescie w LOTTO... a wygrac trudno... :(((

PRACA do 67 lat ok, ale najpierw niech te dyplomatołki zapewnią do niej dostęp !!!!!

Dam wam prace - dotrzymanie mi towarzystwa. Jestem sam, nie mam z kim pójsc nawet na spacer, rower czy piwo, nie mam rodzeństwa kolegów ani znajomych, ale mam pracę i nienajgorzej zarabiam.

Skąd jesteś? ile masz lat? Jak więcej niż 28, lubisz czytać i jesteś z Poznania, chętnie dotrzymam Ci towarzystwa.

Tez nie mam pracy.Jestem z małego miasteczka wiec szanse, na znalezienie czegoś, są marne..tez tracę nadzieje i boje się, ze popadnę w depresję

też zaczynam szukać pracy, chciałam jechać do Niemiec, ale teraz .....

Chore, ze trzeba wyjeżdżasz z własnego kraju..

Ja mam orzeczenie o niepełnosprawności. Pracuję 12 na 12, jak zdrowa. Ale nie jestem zdrowa więc nie wiem jak długo jeszcze. Bo chyba nie dam rady. Pracuję za 600.często jestem po prostu głodna. Ale szkoda mi przejadać.Na wszystko mi brakuje.

Niestety nie z Poznania a z Warszawy lat mam 36

Ja jestem z warszawy, mam 25 lat i pracuje na pol etatu wiec mam troche czasu, moze sie nadam na towarzyszkę ;-)

23:34 A pracodawca dostaje dofinansowanie z PFRON na Twoje stanowisko pracy, jakieś 2 tys. Nie dość, że płaci grosze to jeszcze na Tobie zarobi:)

Pracuje w fabryce za grosze i mnie to w*****a bo trzeba się natyrać za 1500 odjąć dojazdy zostaje 1200. Masakra

w sandomierskim szpitalu wykwalifikowany pracownik techniczny 45 lat pracy zarabia netto 1600 zł,jak żyć

Teraz jest rynek pracownika, 2 lata temu zarabiałam 1000zl, teraz 2800 z premia 3. Wy tez możecie ale bądźcie odwazni

Też obecnie zastanawiam się nad założonym tu tematem... Po szkole średniej myślałam że mam bardzo dużo szans i możliwości, że ktoś zauważy mnie po prostu dzięki temu, jaką jestem osobą i jakie mam chęci do pracy. Niestety, we wszystkich zamieszczonych ogłoszeniach zawarte było - wymagane doświadczenie, lub preferowane osoby niepełnosprawne. Mimo to, znalazłam parę prac gdzie udało mi się zahaczyć na jakiś czas. Niestety, były to umowy zlecenie i praca przez koło pół roku, niektóre nawet 2 miesiące. Moja najdłuższa praca, to praca rok w jednym miejscu pracy. Obecnie mam 23 lata i nie wygląda to dobrze. Im jest się starszym i sytuacja się nie zmienia, tym większa presja i obawy o przyszłość. Również obecnie mam problemy ze znalezieniem pracy. Nie pracuję już ponad pół roku...Ciągle odkładam założenie rodziny, z nadzieją że jeszcze uda mi się znaleźć pracę choć by na rok. Oczywiście nie mam prawa jazdy, więc jestem zdana tylko na miejscowe oferty pracy. Nie jest to jeszcze najgorsza sytuacja, ale wesoło też nie ma :P

Chyba nie ma sosobu, zaganiają nas do roboty tylko co z tego jak i tak nie starcza na życie,ja też im życze wszystkiego najgorszego z całego serca.

W sumie to wygląda to jak za czasów obozów,do roboty,spanie w oborze której nie stać cie na remont bo po co,żarcie cebula na cały dzień bo po co więcej,a żeby nie wyglądało to tak prostacko pozwalają ci mieszkać w tej oborze i za to musisz płacić całą swą pensje,taki obóz tylko po grzecznemu aby człowiek myślał że sam kieruje swoim życiem,jak wyżej tylko wyjazd z tego,popieram i też sie przyłączam.