dobry wiek na dziecko??

mam 23 lata, czy to dobry wiek na uodzenie dziecka czy za wczesnie.... powoli odczuwam chec ale boje sie ze to jeszcze nie to, a podobno trzeba byc 100% pewnym

jak nie jestes pewna to poczekaj.... chodz ja tez sie bałam ...nie zaluje :)

ja też mam 23lata a moja córeczka ma 16miesięcy :) bardzo chciałam mieć dziecko :)

ja mam 22, i jestem juz na koncówce:) mysle ze nie wiek gra role a dojrzałośc emocjonalna. mozna miec i 30 lat i być nadal nie gotowym. powodzenia

a nie żal Ci młodości? jeśli jesteś w stanie poświęcić się już dla dziecka to czemu nie. a jak z pracą, wykształceniem, co na to partner?

a ja wpadlam mam 22 lata i jestem w 2 miesiacu :) Uwazam ze nie ma dobrego wieku :) zawsze sa jakies za i przeciw :) Każdy wiek ma plusy i minusy :)

ja w wieku 24 lat wyszłam za mąż, lepiej mieć dziecko wcześniej, później ciężej się przyzwyczaić do dziecka, zwłaszcza jeżeli w związku jesteście długo

według mnie każdy sam powinien zdecydować kiedy chce mieć dziecko. ja teraz jestem w pierwszej ciąży- mam 28 lat, ale najpierw chciałam trochę się wyszaleć, no i oczywiście szkoła to podstawa, praca, mieszkanie- bo takie rzeczy według mnie są ważne. potem wszystko się chrzani jak nie ma co do gara włożyć i dziecku trzeba odmawiać. mnie tylko irytują takie panny co to ani żadnego wykształcenia, brak pracy ale szybko dzieciaka zrobią bo w sumie czemu nie- fajnie będzie. a potem kątem u rodziców, kłótnie i żal do całego świata

nie ma idealnego wieku :D biologicznie między 18 a 28 rokiem życia powinno być to pierwsze ale tu nie ma regół ja miałam 23 jak urodziłam córke i uważam że to był super czas chociaż niestety studia musiałam przerwać ale teraz wiem że to był dla mnie idealny moment bo mam problemy w ciąży i między jedną a druga musiałam minimum 2,5 roku odczekać potem jeszcze problemy z zajściem i skutek taki że drugie w wieku 27 lat i znowu przez 2,5 roku mi nie wolno a równocześnie po 30 tez mi nie wolno więc moment był idealny nigdy nie bedziemy na 100% przygotowani!!!

mam meza od dwoch lat, jestesmy bardzo szczesliwym malzenstwem, on tez jest badzo za dziecmi. szkole skonczylam z praca.. mam pol etatu ale on zarabia wiecej wiec dalibysm rade tylko wlasnie ta utracona mlodosc jak mowia... choc mysle ze nie zgnusnialabym po urodzeniu dziecka, mozna je wziac ze soba do znajomych czy gdziekolwiek... to chyba nie jest problem i nie trzeba ciagle siedziec w domu, chociaz znam rodzicow ktorzy sa bardzo regularni..co do godziny..

zgadzam się z hiphop najpierw poukładaj trochę życie, ja byłam na studiach biorąc ślub, a dziecko - już po - mając pracę

ale wiecie czego boje sie najbardziej? porodu! bolu! tomnie przeraza i to mnie blokuje, bo zajmowalam sie dzieckiem dorywczo i mam juz jakies pojecie, ale samo urodzenie go..

jeżeli tak, to lepiej wcześniej, mam koleżanki, które zdecydowały się na późniejsze macierzyństwo i teraz mają trudności z dostosowaniem się do rytmu

dziewczyno, możesz się znieczulić przecież, nie rozumiem

miliony kobiet rodza i nie panikuja tak jak ty :O

no mam taki problem ze samo badanie ginekologiczne zwykle kiepsko znosze..ale chcialabym miec taka swoja mala istotke, jszcze jak widze jak moj maz reaguje na maluchy, bawilby sie z nimi godzinami

A masz mieszkanie, stabilność finansową, wykształcenie (bo nie wiadomo co będzie za 20lat),zapewnisz przyszłość dziecku, masz stałego partnera którego kochasz?

jeżeli tak, to działaj - 23 lata to już nie tak mało :)

ja bym ci poradziła jeszcze poczekać. 23lata to mało, sama piszesz, że dziecko można brać ze sobą itp- więc już myślisz o tym, że będzie Cię ograniczało. Coś w tym jest, że dziecko to utracona młodośc- będzie już z Tobą zawsze i to o nim, przede wszystkim musisz myśleć. Jak go nie ma myślisz o sobie, o męzu- i to jest super. A porodu też się bałam, nawet mi cesarka przez myśl przeszła. Wybrałam jednak poród naturalny ze znieczuleniem i było ok.

To że dziecko odbiera wolność, to gówno prawda.. to jest tylko kwestia chęci i dobrej organizacji.. Studiuje ze mna kolezanka, która ma ok. 40lat, dwójke dorastających dzieci, obecnie jest na wychowawczym, bo rok temu urodziła bliźniaki, a oprócz tego, pracuje 2x w tyg na umowę zlecenie.. także wszystko jest możliwe :)

wg mnie 30-34 ale to moja granica.

a nigdy nie wiadomo, co będzie za 20 lat.. czy dożyjemy tego wieku w ogóle.. ale jesli masz wątpliwości, to poczekaj jeszcze, masz czas, spokojnie :)

naprawdę dobrze jest urodzić do 30 max, nawet ze względów zdrowotnych

ja na twoim miejscu bym poczekała...myślę że emocjonalnie jeszcze do tego kroku nie dorosłaś, skoro jako główną obawę podajesz poród, który trwa przecież tak na prawdę chwilę i nie zawsze jest mega bólem, po porodzie dopiero się zaczyna macierzyństwo i to powinno zajmować myśli...

no do pracy by sie mozna przyczepic bo doswiadzenie mam niezbyt duze.. ciezko o dobra robote, ale zaaaanim znajde izaaanim zajde w ciaze, bo przeciez nie od razu to tez kicha, szkole skonczylam jak pisalam, na razie wynajmujemy ale mamy perspektywe na nowy domek wiec w sumie moglabym sie wstzrymac do wlasnego domu.. ale tez sie moze zejsc, a z mezem jak pisalam jest super

Dokładnie. Ja będę chciała mieć dziecko wtedy jak będę mieć pewność (no prawie, bo nie ma nigdy pewności całkowitej) że stać mnie będzie aby kupić mu mieszkanie na start i wykształcić. Bo zrobić dziecko to łatwo, gorzej wychować na dobrego człowieka i zapewnić mu start w życie. Ja chcę być takim rodzicem jak dla mnie są moi rodzice. Więc poczekam, chociaż mam warunki, ale poczekam.

popracuj trochę, naciesz się mężem, a jak poczujesz, że czegoś Wam brakuje odstaw zabezpieczenia i tyle.

''zagubiona.totalnie no do pracy by sie mozna przyczepic bo doswiadzenie mam niezbyt duze.. ciezko o dobra robote, ale zaaaanim znajde izaaanim zajde w ciaze, bo przeciez nie od razu to tez kicha, szkole skonczylam jak pisalam, na razie wynajmujemy ale mamy perspektywe na nowy domek wiec w sumie moglabym sie wstzrymac do wlasnego domu.. ale tez sie moze zejsc, a z mezem jak pisalam jest super Zagubiona.totalnie- ok, to teraz się porównam do Ciebie. Mam 22 lata. Własne mieszkanie bez kredytów- tylko moje. Narzeczony od 4,5 roku. Studia skończone-licencjat. Pracowałam jako manager, ostatnio nie pracuję ale mogę. Narzeczony dobrze zarabia. W dodatku jestem chora i powinnam mieć szybko dziecko. A jednak się wstrzymuję bo uważam że jeszcze nie jestem zbyt stabilna aby zapewnić dziecku przyszłość. I ?

nie miec dobrej pracy a przynajmiej doswiadczenia i myslec o dziecku ???no jak? to totalna głupota ze kobieta jest potem na łasce meza o kazdy grosz! a co bedzie jesli maz odejdzie? z czym zostaniesz? z niczym! taka prawda. myslisz ze kto cie potem zatrudni bez doswiadczenia??? no chyba ze na straganie z burakami. zeby miec dziecko trzeba miec warunki a nie liczyc ze jakos bedzie! masz 23 lata nie 30! zajmij sie wpierw pracą i podsatwą do tego zeby to dziecko miało ci jesc. a jak facet straci robote to co? pomyslałas o tym? doby czas na dziecko to mieszkanie i praca. sabilna sytuacja! w zyciu bym nie urdziła dziecka nie majac warunków.

ja chciałam mieć dziecko już jak miałam 16 lat (poważnie) ale wiadomo że to jest dobry czas :p i życie mi się tak pukładało że urodziłam ( jak dla mnie bardzo późno) w wieku 26 lat