Pytanie do osob w dlugich zwiazkach

Tak sobie czytam Wasze tematy i pytanie mam. Czytam "mielismy wzloty i upadki" "wiadomo, ze roznie bywalo" "po tylu latach, to juz, wiadomo, rutyna" Pytanie brzmi, czy tylko ja mam tak, ze dla mnie nie jest normalne, zeby po latach byly "wzloty i upadki", zeby byla "rutyna", zeby "sie nie ukladalo". Ja nie chce takiego zwiazku! A Wy?

i wierz mi bywalo róznie...od pieknych chwil, potem jak zmieszkalismy razem to kłotnie straszne prawie co kilka dni, nawet mysl o rozstaniu, potem rozłaka tzn ja wróciłam do rodziny ( ale bylismy wciaz parą) i powazny kryzys z mojej strony bo kogos poznałam i myslałam o odejsciu od niego. nie zrobiłam tego i nie załuje. kochamy sie bardzo. znów mieszkamy razem, kłotnie juz praktycznie nie ma, a ja jestem w ciazy. po tylu latach wiadomo ze nie jest juz tak jak na poczatku ale jestem go pewna.

Nikt nie chce takiego związku, ale wszystko zależy od nas samych. Moje dzieci już nie są maleńkie i w końcu mamy czas, zeby sobie z mężem gdzieś wyjść, czy wyjechać na wakacje tylko we dwoje( dzieci na koloniach).Póznie też może być fajnie

związki najbardziej zabija kłótnia o obowiązki domowe (nie daj Boże jak zwiążesz się z maminsynkiem, który uważa że rolą kobiety jest go we wszystkim wyręczać tak jak robiła to Mamusia i nie oczekiwać nic w zamian) oraz konfikty z teściowymi - patrz punkt wyżej czyli teściowa która uważa że synkowi się dzieje krzywda bo żona coś od niego oczekuje i wymaga nic tak nie powoduje frustracji i rozgoryczenia jak latami tkwić w konfikcie z teściową narzucającą swoje zdanie

No wlasnie - czytam to Twoje "po tylu latach wiadomo ze nie jest juz tak jak na poczatku". Nie musi byc tak, jak na poczatku, ale czemu (w niektorych przypadkach) musi byc rutyna, musi byc przyzwyczajenie, przekonanie, ze to normalne, kolej rzeczy, nie warto walczyc, zeby bylo lepiej, zeby byly motylki itd?